ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 858

เมื่อหลิงอวี๋ได้ยินดังนั้น ก็คุกเข่าลงพลางเอ่ยเสียงเรียบ “เสด็จพ่อ หลิงอวี๋ถูกใส่ร้ายเพคะ!”

ยังมิทันที่หลิงอวี๋จะพูดจบ ฮองเฮาเว่ยก็ตะโกนอย่างร้อนใจ “พูดจาไร้สาระ ใครจะใส่ร้ายเจ้า?”

“ฝ่าบาท ดูสิเพคะ จนถึงตอนนี้หลิงอวี๋ก็ยังไม่มีท่าทีสำนึกผิดแม้แต่น้อย... เห็น ๆ กันอยู่ว่านางคือคนที่ฆ่าจ่างหนิง แต่นางกลับมิยอมรับ!”

“นางถือว่าได้สร้างความดีความชอบครั้งใหญ่ในการออกไปกำจัดโรคระบาดครั้งนี้ คิดว่าฝ่าบาทยังต้องการนางอยู่ จึงได้เย่อหยิ่งเช่นนี้เพคะ!”

จักรพรรดิอู่อันเกลียดที่สุดคือการที่มีคนเย่อหยิ่งเพราะได้รับความดีความชอบ เมื่อได้ยินดังนั้นจึงตะคอกออกไป

“หลิงอวี๋ เจ้าฆ่าคนโดยมีหลักฐานประจักษ์ชัด! ตอนนี้มิเพียงแต่มิคิดจะกลับใจแต่ยังกล้าโต้เถียงอีก! เจ้าคิดว่าเจ้ามีความดีความชอบจึงได้กล้าหยิ่งผยองเช่นนี้จริง ๆ ใช่หรือไม่?!”

“วันนี้ข้าจะต้องกำจัดการวางอำนาจของเจ้า! ใครก็ได้ ลากตัวหลิงอวี๋ไปประหาร!”

“เสด็จพ่อ เรื่องนี้ควรสอบสวนให้ดีก่อนมิใช่หรือ?”

“ฝ่าบาท จัดการอย่างเร่งรีบเช่นนี้มิได้พ่ะย่ะค่ะ!”

เซียวหลินเทียนกับท่านอ๋องเฉิงเอ่ยเป็นเสียงเดียวกัน

จักรพรรดิอู่อันจ้องมองเซียวหลินเทียนด้วยความโกรธ จากนั้นก็มองไปทางท่านอ๋องเฉิง พลางเอ่ยอย่างโกรธเกรี้ยว “พวกเจ้าจะเข้าข้างหลิงอวี๋รึ?”

เซียวหลินเทียนคุกเข่าลง พลางเอ่ยเสียงขรึม “เสด็จพ่อ หลิงอวี๋เป็นพระชายาของลูก ลูกรู้นิสัยของหลิงอวี๋ดี ลูกเอาชีวิตเป็นประกันได้ว่า นางไม่มีทางฆ่าเด็กคนหนึ่งอย่างแน่นอนพ่ะย่ะค่ะ!”

ฮองเฮาเว่ยจ้องมองเซียวหลินเทียนด้วยความโกรธ พลางตะโกน “มีดผ่าตัดของหลิงอวี๋ยังปักอยู่ในร่างของจ่างหนิงอยู่เลย มีดที่เป็นเอกลักษณ์เช่นนี้ ในเมืองหลวงมีเพียงหลิงอวี๋เท่านั้นที่มี หากนางมิได้ฆ่า แล้วจะเป็นใคร?”

“อ๋องอี้ ที่เจ้าอยากปกป้องหลิงอวี๋มิใช่เพราะหลิงอวี๋ช่วยเจ้ารักษาขาของเจ้าจนหายหรือ? แต่จ่างหนิงก็เป็นหลานสาวแท้ ๆ ของเจ้าเช่นกัน นางตายอย่างอนาถเช่นนี้ ในฐานะอา เจ้ามิควรแสวงหาความยุติธรรมให้กับนางหรอกหรือ?”

“ท่านอ๋องเฉิง ข้ารู้ว่าหลิงอวี๋เคยช่วยท่านไว้ นางมีบุญคุณต่อท่าน แต่จ่างหนิงก็เป็นหลานสาวของท่านเช่นกัน มิว่าจะฝ่ายไหนก็ล้วนต้องเจ็บทั้งนั้น ท่านจะเข้าข้างหลิงอวี๋เช่นนี้มิได้กระมัง!”

ท่านอ๋องเฉิงก้มหน้าลง พลางเอ่ยอย่างเย็นชา “ฮองเฮา กระหม่อมเป็นผู้บัญชาการขุนนางฝ่ายในของราชสำนัก กระหม่อมมีสิทธิ์ที่จะเข้าแทรกแซงในเรื่องของราชวงศ์ กระหม่อมทำเรื่องฝ่ายในมาหลายปีแล้ว ทั้งองค์จักรพรรดิและไทเฮาล้วนก็เข้าใจดีว่ากระหม่อมไม่มีทางบิดเบือนกฎหมายเพื่อผลประโยชน์ส่วนตัว และไม่มีทางเข้าข้างใคร!”

“ฮองเฮาเอ่ยขึ้นมาว่ากระหม่อมเข้าข้างหลิงอวี๋ กระหม่อมก็อยากถามฮองเฮาเช่นกันว่า เมื่อต้องเผชิญกับคดีที่น่าสงสัย กระหม่อมมิสามารถเตือนองค์จักรพรรดิ แล้วปล่อยให้องค์จักรพรรดิตัดสินผิดพลาดครั้งใหญ่จนถูกวิพากษ์วิจารณ์ต่อไปในภายภาคหน้าได้หรือ?”

ฮองเฮาเว่ยเจอคำพูดนี้ไปก็มิกล้าเอ่ยปากแล้ว จักรพรรดิอู่อันก็ตกใจเช่นกัน หรือว่าตนหุนหันพลันแล่นเกินไป?

ทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้ไม่มีใครกล้าพูดสิ่งเหล่านี้ออกมา แต่ท่านอ๋องเฉิงเป็นลุงแท้ ๆ ขององค์จักรพรรดิอู่อัน ในฐานะผู้บัญชาการขุนนางฝ่ายในของราชสำนัก เขามีหน้าที่ต้องคอยตักเตือนตน!

พระชายาเส้ายืนดูอยู่ข้าง ๆ มาตลอด เมื่อเห็นภาพนี้ นางก็กลอกตาแล้วก้าวไปเอ่ยด้วยเสียงนุ่มนวล

“ฝ่าบาท ในเมื่อท่านอ๋องเฉิงเอ่ยเช่นนี้แล้ว เช่นนั้นให้โอกาสหลิงอวี๋เถิดเพคะ ให้นางเล่าให้ฟังว่ามันเกิดอะไรขึ้นกันแน่!”