ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 860

เซียวหลินเทียนเชื่อว่าหลิงอวี๋พูดความจริง ส่วนฮองเฮาเว่ยเอาแต่พูดขัดหลิงอวี๋อยู่หลายครั้ง เขาจึงอดมิได้ที่จะเอ่ย

“ฮองเฮา แม้ว่าฮองเฮาจะเสียใจมากกับการตายของจ่างหนิง และเราก็เข้าใจถึงความรู้สึกที่อยากจะแก้แค้น! แต่ตอนนี้เสด็จพ่อให้หลิงอวี๋ได้พูดแย้งให้ตัวเองอยู่มิใช่หรือ?”

“หรือฮองเฮาคิดว่าเสด็จพ่อมิปราดเปรื่องเท่าฮองเฮา มิสามารถแยกแยะได้ว่าสิ่งที่หลิงอวี๋พูดมานั้นเป็นเรื่องจริงหรือไม่?”

ฮองเฮาเว่ยคุกเข่าลงทันที พลางเอ่ยอย่างเศร้า ๆ “ฝ่าบาทโปรดอภัยให้หม่อมฉันด้วยเพคะ! หม่อมฉันมิได้หมายความเยี่ยงนั้นเพคะ!”

จักรพรรดิอู่อันก็โกรธอยู่เช่นกันกับความเลยเถิดของฮองเฮา จึงตะคอกเสียงแข็ง “ฮองเฮา หากเจ้าคิดว่าข้ามิสามารถทำการไต่สวนอย่างยุติธรรมได้ เช่นนั้นเจ้าก็มาทำเองเถอะ!”

“หม่อมฉันมิกล้าเพคะ... หม่อมฉันผิดไปแล้ว... ฝ่าบาทอย่าได้ถือสาหม่อมฉันเลย... หม่อมฉันอารมณ์เสียเพราะรับมิได้กับการตายของจ่างหนิง... หม่อมฉันสัญญาว่าจะมิพูดแทรกอีกเพคะ!”

ฮองเฮาเว่ยแทบจะคลานลงไปบนพื้น จักรพรรดิอู่อันเห็นผมเผ้าที่ยุ่งเหยิงของนางก็ขมวดคิ้วและไม่ถือสานางอีก

“หลังจากนั้นเล่า?”

จักรพรรดิอู่อันเอ่ยถามต่อไป

“คนชุดดำสามคนนั้นมาเค้นถามหม่อมฉัน แต่คนลึกลับผู้นั้นมิเคยเปิดเผยใบหน้าเลยเพคะ เอาแต่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดตลอด”

หลิงอวี๋สูดหายใจเข้าลึก ๆ นึกคำพูดในหัวทันที แล้วนางก็เอ่ยเสียงเรียบ “หัวหน้าของกลุ่มคนชุดดำเค้นถามหม่อมฉันถึงตำราการแพทย์ของซือคงชวิ่นกับที่อยู่ของอาจารย์หม่อมฉันเพคะ!”

ทันทีที่หลิงอวี๋เอ่ยคำนี้ออกไป แม้แต่จักรพรรดิอู่อันก็รู้สึกแปลกใจ

ซือคงชวิ่นเป็นนักปราชญ์ศักดิ์สิทธิ์ที่มีชื่อเสียงที่สุดในยุค เขามีทักษะการแพทย์ที่ยอดเยี่ยม สามารถชุบชีวิตคืนจากความตายได้

และยาอายุวัฒนะโอสถหิรัณย์ทั้งแปดที่เขาปรุงนั้นดีที่สุดในใต้หล้าทีเดียว!

กล่าวกันว่า ตอนนั้นซือคงชวิ่นใช้เวลาสิบปีในการรวบรวมเครื่องยาสมุนไพรทั้งหมด เพื่อมาปรุงโอสถหิรัณย์ทั้งแปดนี้ และใช้เวลาอีกห้าปีในการปรุงทั้งหมดออกมาได้เพียงสามส่วน

ว่ากันว่าน้ำโอสถหิรัณย์ทั้งแปดนี้สามารถบำรุงร่างกาย ยืดอายุ และเพิ่มกำลังกายได้

ผู้คนในยุทธภพต่อสู้กันมานานหลายทศวรรษ เพื่อจะขอโอสถหิรัณย์ทั้งแปดมาหนึ่งส่วน แม้แต่จักรพรรดิสูงสุดที่ตอนนั้นเจ็บป่วยอย่างหนัก ก็ยังโหยหาโอสถหิรัณย์ทั้งแปดเพื่อมาช่วยชีวิตของตน

“หลิงอวี๋กังวลว่าพวกเขาจะรู้ว่าโกหก จึงคิดจะหลบหนี หม่อมฉันใช้เก้าอี้ที่หักแทงที่ท้องของคนชุดดำคนหนึ่ง แล้วใช้เข็มยาสลบจัดการกับเหล่าซานหนึ่งในคนชุดดำนั้นเพคะ!”

เซียวหลินเทียนฟังแล้วก็ตกใจ เขาคิดมิถึงเลยว่าหลิงอวี๋หายไปเพียงมินาน จะต้องพบเจอเรื่องต่าง ๆ มากมายเช่นนี้ภายในวัง!

ใช้น้ำทรมาน? เขามองผมกับเสื้อผ้าที่ยังชื้นของหลิงอวี๋ แล้วก็รู้สึกปวดใจ

การทรมานที่ทำให้หายใจไม่ออกเช่นนั้น ไม่มีคนทั่วไปที่ไหนจะทนรับได้!

“หม่อมฉันปีนออกไปนอกหน้าต่าง แต่แล้วก็หลงทาง เมื่อกลับมาที่นี่อีกครั้ง ก็ได้ยินเสียงหลิงซวนกับเฮ่ออันร้องขอความช่วยเหลือเพคะ!”

หลิงอวี๋พูดถึงตรงนี้แล้วดวงตาก็เป็นประกาย พลางเอ่ย “ฝ่าบาทเพคะ เฮ่ออันบุตรชายของรองผู้บัญชาการเฮ่อก็เห็นหัวหน้าที่ไล่ล่าพวกเราอยู่ เขาเห็นกับตาว่าหัวหน้าผู้นั้นสังหารจ่างหนิง ขอเพียงไปถามเขา ทุกคนก็จะรู้ว่าหม่อมฉันพูดความจริง!”

“ให้รองผู้บัญชาการเฮ่อพาตัวเฮ่ออันเข้ามาตอบ!”

จักรพรรดิอู่อันออกคำสั่ง