ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 867

“มีใครอยู่หรือไม่?”

หลิงอวี๋เรียกอยู่สองสามครั้ง ถึงจะได้ยินเสียงฝีเท้าที่แตกต่างกันของคนสองคนเดินมาไกล ๆ

เมื่อเข้ามาใกล้ หลิงอวี๋ก็เห็นสองคนที่มาได้ชัดเจนขึ้น คนหนึ่งเป็นผู้คุมหญิงรูปร่างอ้วน ส่วนอีกคนจะผอมกว่า

ทั้งคู่อยู่ในวัยสี่สิบกว่าปี

“ตะโกนอะไร?”

หญิงอ้วนหรี่ตาที่เหมือนปลาทอง แล้วตะคอกด้วยความโกรธ

“เข้าไปในห้องขังแล้วก็อยู่อย่างสงบ! ข้ามิสนใจว่าสถานะก่อนหน้านี้ของท่านจะเป็นเช่นไร อยู่ที่นี่ ท่านต้องฟังบ่าว!”

คนที่เข้าไปในราชสำนักฝ่ายใน ปกติแล้วจะเป็นญาติของจักรพรรดิที่สูญเสียอำนาจ มีเพียงไม่กี่คนเท่านั้นที่จะสามารถยืนขึ้นได้อีกครั้ง

ดังนั้นผู้คุมเหล่านี้จะไม่สนใจพวกเขามากนัก

หลิงอวี๋มิสนใจท่าทีของหญิงอ้วน พลางเอ่ยอย่างใจเย็น

“เราเข้ามาในนี้นานแล้ว เจ้าช่วยเติมน้ำให้เราหน่อยได้หรือไม่? อีกอย่าง ข้าอยากพบท่านอ๋องเฉิง รบกวนเจ้าไปบอกให้ข้าที!”

หญิงอ้วนหัวเราะเยาะพลางตะคอก “ท่านอ๋องเฉิงทรงงานยุ่งมากอยู่แล้ว ท่านอยากจะพบพระองค์เมื่อใดก็พบได้เยี่ยงนั้นหรือ! อยู่ที่นี่อย่างสงบไปเถิด หากกล้าส่งเสียงดังอีก บ่าวจะไม่เกรงใจท่านแล้ว!”

พูดจบ หญิงอ้วนก็หันหลังเดินจากไป

ป้าผอมมีท่าทีที่ดีกว่าหญิงอ้วนเล็กน้อย นางมองหลิงอวี๋กับหลิงซวนที่นอนอยู่บนหญ้าแห้งแล้วเอ่ย “ประเดี๋ยวบ่าวจะเอาน้ำมาให้พวกท่าน พวกท่านเข้ามาวันนี้ไม่มีอาหารเย็น วันพรุ่งนี้ถึงจะมี!”

“ขอบคุณ!”

หลิงอวี๋เห็นหญิงอ้วนหันกลับมาจ้องมองป้าผอม แต่ก็มิได้พูดอะไรอีก

จากนั้นทั้งสองก็เดินจากไป

กระทั่งสี่ทุ่มกว่า ป้าผอมก็มาพร้อมโหลน้ำ แต่คราวนี้หญิงอ้วนมิมาด้วย

ป้าผอมเปิดประตูห้องขังแล้วนำโหลเข้ามา “พระชายาอ๋องอี้ น้ำที่ท่านขอมาแล้ว! บ่าวเอาหมั่นโถวสองชิ้นมาให้พวกท่านด้วย กินเสียหน่อยเถิด!”

ป้าหลี่เห็นเข้าก็ตกใจ จึงรีบยัดมันกลับไปให้หลิงอวี๋

“พระชายาอ๋องอี้ ท่านทำสิ่งนี้มิได้! หากอยากให้ มอบให้แม่นางเหยียนก็พอ หากนางพบเข้า บ่าวจะมิสามารถทำงานนี้ได้อีก!”

ป้าหลี่เอ่ยเตือน “เวลาให้นางก็มิสามารถให้มากถึงเพียงนี้ได้หนาเจ้าคะ แค่ครั้งละไม่กี่ตำลึงก็พอแล้ว! หากนางรู้ว่าท่านควักเงินออกมาได้มากมายในคราวเดียวเช่นนี้ นางจะมิเลิกราจนกว่าท่านจะหมดตัว!”

หลิงอวี๋ยังคงมอบเงินให้นาง พลางกระซิบ “ป้าหลี่ เจ้ารับไว้เงียบ ๆ ก็พอแล้ว! หากเจ้ามิพูดข้ามิพูด นางก็ไม่มีทางรู้หรอก!”

ป้าหลี่รู้สึกลำบากใจอยู่เล็กน้อย แต่ก็ยอมรับไว้

นางรีบขยำเงินเป็นลูกบอลเล็ก ๆ แล้วยัดลงในมวยผม จากนั้นก็เดินออกไป

ป้าหลี่เพิ่งจะลงกลอนประตูห้องขัง ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าดังมาไกล ๆ

“ชุนฮวา เจ้าไปที่ใด? เจ้าไปเอาใจนางสารเลวนั่นลับหลังข้าใช่หรือไม่?”

“ข้าบอกเจ้าแล้วว่านางฆ่าหลานสาวแท้ ๆ ของฮองเฮา มันเป็นความผิดร้ายแรง! หากเจ้ามิอยากถูกข้องเกี่ยวไปด้วย ก็อยู่ให้ห่างจากนาง!”