“สัตว์เดรัจฉานที่ไร้เมตตา ไร้กตัญญูแล้วไร้เมตตาเช่นนี้ อย่าได้ไปสนใจเขาเลย หากเขาอยากตายข้าก็ให้เขาได้สมปรารถนา!”
จักรพรรดิอู่อันตะคอกด้วยความโกรธ
“ฝ่าบาท อย่าได้เอ่ยด้วยอารมณ์กริ้วเลยเพคะ! ฝ่าบาททรงโปรดเขามากถึงเพียงนั้น จะยอมให้เขาตายลงได้อย่างไร!”
ฮองเฮาเว่ยพูดความจริง แต่นี่มิใช่จุดประสงค์ของนาง นางเหลือบมองจักรพรรดิอู่อันพลางขยิบตาให้พระชายาหรง
พระชายาหรงเข้าใจทันที แล้วคุกเข่าลงต่อหน้าองค์จักรพรรดิ
“ฝ่าบาท... ตามเหตุผลแล้วฝ่าบาทกับฮองเฮาก็ประทับอยู่ที่นี่ หม่อมฉันไม่มีสิทธิ์ไปขัดจังหวะ แต่หม่อมฉันมีบางอย่างที่จะบอกเพคะ ฝ่าบาทให้หม่อมฉันเอ่ยเสียหน่อยเถิด!”
“ว่ามา! ฝ่าบาทมิตำหนิเจ้าหรอก!”
ฮองเฮาเว่ยดึงจักรพรรดิอู่อัน พลางเอ่ยเสียงอ่อน “น้องพระชายาหรงมาอยู่เป็นเพื่อนหม่อมฉันตั้งแต่เช้า นางกลัวว่าหม่อมฉันจะตำหนิอ๋องอี้ หม่อมฉันจะตำหนิอ๋องอี้ได้อย่างไร เขาสูญเสียแม่ไปตั้งแต่เขายังเด็ก หม่อมฉันเป็นผู้ดูแลเขาให้เติบโตเพคะ!”
“แม้ว่าเขาจะมิใช่ลูกชายแท้ ๆ ของหม่อมฉัน แต่หม่อมฉันก็เหมือนน้องพระชายาหรง ที่เห็นอ๋องอี้เป็นดั่งลูกชายแท้ ๆ! ฝ่าบาทโปรดให้น้องพระชายาหรงเอ่ยอะไรสักสองสามคำเถิดเพคะ!”
จักรพรรดิอู่อันพยักหน้าเล็กน้อย
พระชายาหรงเอ่ยอย่างเศร้าใจ “ฝ่าบาท ในตอนเริ่มแรกเทียนเอ๋อร์มิชอบหลิงอวี๋ เป็นหลิงอวี๋เองที่ใช้กลอุบายบีบบังคับให้ฝ่าบาทยอมให้พวกเขาแต่งงานกัน!”
“หากหลิงอวี๋อยู่อย่างเจียมตัวก็หาได้เป็นไรไม่ แต่ในเวลาแปดเดือนนางกลับให้กำเนิดลูกชู้ผู้นั้น... ฝ่าบาทเพคะ ในงานเลี้ยงวันเกิดวันนั้น หลิงอวี๋ได้มีการหลั่งเลือดต่อหน้าทุกคน พิสูจน์ว่าหลิงเยวี่ยคือลูกชายแท้ ๆ ของเทียนเอ๋อร์!”
“แต่หม่อมฉันได้ยินมาว่านางจัดฉากเพคะ! ได้ยินมาว่ามีเครื่องยาสมุนไพรที่สามารถทาบนมือเพื่อทำให้เลือดของคนที่มิได้มีสายเลือดเดียวกันเข้ากันได้ หลิงอวี๋ใช้เครื่องยาสมุนไพรนี้เพื่อหลอกลวงฝ่าบาทเพคะ!”
จักรพรรดิอู่อันฟังแล้วก็เบิกตาโตอย่างมิอยากจะเชื่อ
“ฝ่าบาท เทียนเอ๋อร์เอ่ยปากมาว่าจะยอมตายพร้อมกับหลิงอวี๋ต่อหน้าฝ่าบาทเช่นนั้น มิใช่เพราะเขาชอบหลิงอวี๋หรอกเพคะ แต่เป็นเพราะเขามิอยากติดหนี้หลิงอวี๋!”
“เทียนเอ๋อร์รักความยุติธรรม! แต่เขาเป็นพระโอรสของฝ่าบาทนะเพคะ! ฝ่าบาท หม่อมฉันอยากจะขอร้องให้ฝ่าบาทตัดสินให้เทียนเอ๋อร์หย่ากับหลิงอวี๋เถิดเพคะ!”
พระชายาหรงเช็ดน้ำตาแล้วเอ่ย “หลิงอวี๋อาศัยตัวตนในฐานะพระชายาอ๋องอี้มาควบคุมทุกสิ่งในตำหนักอ๋องอี้ เทียนเอ๋อร์เองก็มิได้สนใจสิ่งใด ดังนั้นหลิงอวี๋จึงยิ่งหยิ่งผยองมากขึ้นเรื่อย ๆ!”
“หากหลิงอวี๋มิใช่พระชายาอ๋องอี้ เทียนเอ๋อร์ก็จะมิต้องตายไปพร้อมกับนาง ชื่อเสียงของราชวงศ์ก็จะมิเสียหายเมื่อนางถูกตัดหัว! ฝ่าบาทก็จะมิลำบากใจเพคะ!”
จักรพรรดิอู่อันได้ยินเช่นนั้นความโกรธก็พลุ่งพล่านขึ้นมา เขาตบที่วางแขนเก้าอี้แล้วตะโกนด้วยความโกรธ
“ใช่แล้ว ข้าจะเรียกอ๋องเฉิงมา แล้วให้เขาเตรียมหนังสือหย่า! ข้าจะหย่านางผู้นี้ในนามของเทียนเอ๋อร์เอง!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........