ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 878

“อย่าเพิ่งใจร้อน! นั่งลงแล้วค่อย ๆ พูดกัน!”

เซียวหลินเทียนเห็นรอยฟกช้ำบนใบหน้าของหลิงอวี๋ ก็อดมิได้ที่จะสัมผัสมันอย่างปวดใจ

“ข้าพบเบาะแสบางอย่างแล้ว จึงเข้ามาคุยกับเจ้า”

“เหล่าเอ้อร์ที่ถูกเจ้าแทงเมื่อวานนี้คือเนี่ยนซวงจากตำหนักพระชายาซิ่น พระชายาซิ่นแจ้งกับผู้ดูแลภายในว่านางหายตัวไป แต่กองทัพหลวงมิพบบุคคลนี้ในวังเลย!”

“พระชายาซิ่น?” หลิงอวี๋มิได้รู้จักพระชายาในวังมากนัก

“นางเป็นแม่ขององค์หญิงเจ็ด และยังมีองค์ชายอีกคนหนึ่งที่เป็นลูกแท้ ๆ ของนาง ปีนี้เขาอายุเพียงสิบขวบเท่านั้น พระชายาซิ่นไม่มีทางสร้างศัตรูกับเราเพียงเพื่อองค์ชายที่อายุน้อยเช่นนี้แน่!”

เซียวหลินเทียนเล่าเรื่องตงฮุ่ยกับตงจู๋ให้หลิงอวี๋ฟัง รวมถึงความสงสัยของเขาเกี่ยวกับพระชายาเส้าด้วย

หลิงอวี๋ฟังแล้วก็หัวเราะเยาะ “หม่อมฉันก็คิดว่าผู้บงการอยู่เบื้องหลังคือพระชายาเส้าเช่นกัน! วิธีการของนางฉลาดมาก คนที่นางใช้ล้วนเป็นคนที่นางให้แทรกซึมอยู่ในตำหนักของผู้อื่น! หากถูกเปิดโปงก็จะไม่มีใครสงสัยนาง!”

หลิงอวี๋บอกทุกอย่างที่นางคิดให้เซียวหลินเทียนฟัง

เมื่อเซียวหลินเทียนฟังที่หลิงอวี๋บอกว่า คนลึกลับมิได้ฆ่าเฮ่ออัน อาจจะอยากดูว่าหลิงอวี๋จะสามารถรักษาเขาได้หรือไม่ เพื่อพิสูจน์ว่าเวลานี้ตำราการแพทย์ของซือคงชวิ่นอยู่ในมือของหลิงอวี๋หรือไม่

เซียวหลินเทียนเหลือบมองท่านจินต้าโดยมิรู้ตัว

“มีอะไรผิดปกติหรือเพคะ?” หลิงอวี๋สังเกตเห็นอย่างรวดเร็ว

ท่านจินต้าเอ่ยเสียงทุ้ม “อิ๋นหูพบบางสิ่งที่น่าสงสัย เราเข้ามาที่นี่เพื่อบอกพระชายา! ให้ท่านอ๋องบอกพระชายาเถิด!”

เซียวหลินเทียนเอ่ย “ก่อนหน้านี้ท่านพ่อของพระชายาเส้าป่วยหนัก ว่ากันว่าตระกูลเส้าถึงขั้นเตรียมงานศพกันแล้ว แต่เก๋อเทียนซือก็มาที่คฤหาสน์ตระกูลเส้าแล้วรักษาท่านเส้าหายได้ในชั่วข้ามคืน”

“คนรับใช้ของคฤหาสน์ตระกูลเส้าต่างก็เห็นกันว่าผมสีขาวของท่านเส้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีดำแล้ว! อาอวี๋ บนใต้หล้านี้มียาสารพัดโรคเช่นนี้ด้วยหรือ? มันจะมหัศจรรย์ถึงขั้นปลุกคนใกล้ตายให้กลับมาได้เยี่ยงไร!”

“พระชายาเส้าตามหาตำราการแพทย์เล่มนี้มาตลอดเพคะ! ก่อนหน้านี้หม่อมฉันก็คิดอยู่ว่านางมิได้ตามหามาหลายปีแล้ว เหตุใดจู่ ๆ จึงได้มาสนใจตำรานี้อีกครั้ง นี่คงจะเป็นเพราะเก๋อเทียนซือ!”

เซียวหลินเทียนเข้าใจแล้ว แต่เขายังคงอารมณ์ไม่ดีอยู่ จึงเอ่ยอย่างเศร้า ๆ

“ตำราการแพทย์มิได้อยู่ในมือของเจ้า เจ้าก็มิสามารถช่วยเฮ่ออันได้ เช่นนั้น… ในวันมะรืนนี้แม้ว่าข้าจะพิสูจน์ได้ว่าเจ้ามิได้ฆ่าใคร เสด็จพ่อก็ไม่มีทางเชื่อเจ้าอยู่ดี!”

เมื่อมาถึงจุดนี้ หลิงอวี๋มิสามารถปกปิดเซียวหลินเทียนได้อีกแล้ว นางจึงลดเสียงลงพลางเอ่ย

“หม่อมฉันมิได้บอกความจริงออกไปเพคะ ตำราการแพทย์อยู่ในมือหม่อมฉัน มิฉะนั้นท่านคิดว่าหม่อมฉันเรียนรู้ทักษะการแพทย์ได้เยี่ยงไรเล่าเพคะ!”

เซียวหลินเทียนมองหลิงอวี๋ด้วยความงุนงง เขาคิดเสมอว่าตำราการแพทย์เล่มนี้ไม่มีอยู่ในใต้หล้า มันเป็นเพียงแค่ตำนานเท่านั้น ไหนเลยจะคิดว่ามันจะอยู่ในมือของหลิงอวี๋ได้เล่า

หลิงอวี๋เอ่ยอย่างสุภาพ “แต่หม่อมฉันหาวิธีในตำรามิเจอเพคะ ในนั้นมีอักษรบางคำที่หม่อมฉันมิเข้าใจ...”