ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 884

หลิงอวี๋ถือปิ่นปักผมหมุนไปมา ทันใดนั้นก็มีแสงวาบขึ้นมาในสระน้ำ แม้ว่าแสงจะวาบผ่านแต่หลิงอวี๋ก็สังเกตมันได้

นางเดินเข้าไปใกล้สระน้ำ แล้วแสงนั้นก็วูบวาบใต้น้ำ เมื่อแสงอาทิตย์เคลื่อนตัวแสงนั้นก็หายไป

มีบางอย่างอยู่ใต้สระน้ำ

หลิงอวี๋ถอดอาภรณ์ออกแล้วกระโดดลงไป

นางดำน้ำไปในที่ที่มีแสงนั้นอยู่หลายครั้ง ในที่สุดก็พบกล่องเหล็กฝังอยู่ในโคลนครึ่งหนึ่ง

หลิงอวี๋ขึ้นมาบนผิวน้ำด้วยความตื่นเต้นพลางหายใจเข้าเล็กน้อย ก่อนที่จะดำลงไป

คราวนี้นางนำกล่องเหล็กขึ้นมาจากสระน้ำได้

นางปีนขึ้นฝั่ง เช็ดร่างกายอย่างง่าย ๆ แล้วดูกล่องเหล็กที่ถูกปิดผนึกไว้ มีเพียงรูเล็ก ๆ ที่ด้านบนเท่านั้น

ดูเหมือนว่าจะเป็นรูปกุญแจ!

แต่โลกนี้จะมีรูกุญแจเล็ก ๆ แบบนี้ได้เยี่ยงไร!

หลิงอวี๋ขมวดคิ้ว มิรู้ว่าจะเปิดกล่องเหล็กได้เยี่ยงไร

ทันใดนั้นนางก็เหลือบไปเห็นปิ่นปักผมรูปนกกระเรียนที่วางอยู่บนพื้น ตรงส่วนบนของมันมีขนาดที่พอจะใส่เข้าไปในรูกุญแจได้พอดีเลยมิใช่หรือ

หลิงอวี๋คุกเข่าลงกับพื้น แล้วเสียบปิ่นปักผมเข้าไปในรูกุญแจ

ปิ่นปักผมมิได้เข้าไปในรูกุญแจทั้งอัน หลิงอวี๋ตื่นเต้น ถือปิ่นรูปนกกระเรียนแล้วหมุนจากนั้นก็ได้ยินเสียงแกร๊กเบา ๆ

จู่ ๆ กล่องเหล็กก็เปิดออก ด้านในมีตำราสีเหลืองหลายเล่มและมีขวดยาเล็ก ๆ หนึ่งขวดด้วย

หลิงอวี๋ดีใจมาก นางเชื่อว่าทั้งหมดนี้มิใช่เรื่องบังเอิญ นางได้พบกับเก๋อเทียนซือ ทั้งยังเห็นหลานฮุ่ยจวนในความฝันอีก!

นี่ต้องเป็นการนำทางนางไปหากล่องเหล็ก และหาทางช่วยเฮ่ออัน

หลิงอวี๋นั่งอยู่ในไร่ยาแล้วพลิกดูตำราที่พบในกล่องเหล็ก ตำราเหล่านี้เป็นสมบัติล้ำค่า ข้างในบันทึกวิธีการฝึกบำเพ็ญขั้นพื้นฐานโดยใช้พลังวิญญาณ เคล็ดลับของวรยุทธ และวิธีการเล่นแร่แปรธาตุ

ก่อนหน้านี้สิ่งเหล่านี้ที่ดูเหมือนมิน่าเชื่อสำหรับหลิงอวี๋ กลับกลายเป็นว่าในโลกนี้มีอยู่จริง ๆ

หลิงอวี๋ดูแล้วก็อยากรู้ขึ้นมา หลานฮุ่ยจวนแม่ของตนเป็นคนแบบไหนกันแน่?

แม่นางเหยียนมิรีรอฉวยโอกาสเปิดประตูแล้วหันหลังกลับ

“แม่นมเจี่ย บ่าวหูหนวก มิได้ยินอะไรเลย!”

นางรับใช้เอ่ยเสียงขรึม “เจ้าออกไปก่อน เราเสร็จแล้วจะเรียก!”

แม่นางเหยียนทำได้เพียงต้องเดินออกไปให้ไกล

หลิงอวี๋ขยับตัวมิได้ นางมองนางรับใช้กับแม่นมเจี่ยเดินเข้ามา

ทั้งสองมองหน้ากันแล้วนั่งยอง ๆ ลงมา นางรับใช้จับหัวของหลิงอวี๋ไว้แน่นด้วยมือทั้งสองข้างเพื่อป้องกันมิให้นางขยับ

แม่นมเจี่ยหยิบขวดเล็ก ๆ ออกมา บีบคางของหลิงอวี๋ แล้วเทของเหลวในขวดเล็กเข้าไปในปากของหลิงอวี๋

หลิงอวี๋ได้กลิ่นฉุนก็รู้ว่ามิใช่ของดี นางอยากจะหุบปาก ไหนเลยคิดว่าแม่นมเจี่ยจะมีประสบการณ์มาก นางใช้ช้อนอันเล็กแตะที่ริมฝีปากของหลิงอวี๋ให้ดื่มของเหลวในนั้นจนหมดขวดไป

“หลิงอวี๋ นางสารเลว เจ้าฆ่าท่านหญิงของเรา นี่คือสิ่งที่ดีที่จะส่งเจ้าไปยังชีวิตหลังความตายเพื่อรับใช้นาง…”

แม่นมเจี่ยยิ้มอย่างชั่วร้าย ปิดปากหลิงอวี๋อย่างแน่นหนาแล้วดูว่าหลิงอวี๋ดื่มยาทั้งหมดไปกับตา...