ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 895

ในที่สุดท่านอ๋องหงซานก็พบโอกาสที่จะได้ลืมตาอ้าปากแล้ว เขายืนขึ้นหยิบพระราชโองการมา พร้อมตะโกนเสียงดัง

“ท่านอ๋องเฉิงรับคำสั่ง...”

ท่านอ๋องเฉิงงุนงง พระชายาเว่ยขอพระราชโองการอะไรกัน? เหตุใดจึงมิได้ยินอันเจ๋อเอ่ยถึงเรื่องนี้เลย!

เซียวหลินเทียน ฉินซานและคนอื่น ๆ ก็ตะลึงเช่นกัน ทุกคนก็มีลางสังหรณ์ที่มิดีอยู่ในใจ!

แม้ว่าท่านอ๋องเฉิงจะสับสน แต่เมื่อเห็นพระราชโองการสีทองก็ยังคงเดินลงไป แล้วยกเสื้อคลุมขึ้นพร้อมทั้งคุกเข่าลง “น้อมรับพระราชโองการ...”

“ด้วยโองการแห่งฟ้า องค์จักรพรรดิได้มีพระบัญชา… หากท่านอ๋องเฉิงมิสามารถตัดสินคดีฆาตกรรมของหลิงอวี๋ได้อย่างยุติธรรมในเวลาบ่ายสาม ท่านอ๋องหงซานจะรับช่วงพิจารณาคดีของหลิงอวี๋แทน…”

หัวใจของท่านอ๋องเฉิงกับเซียวหลินเทียนจมดิ่งลง

หลังจากที่ท่านอ๋องหงซานอ่านจบ เขาก็วางพระราชโองการขององค์จักรพรรดิอย่างภูมิใจ “ท่านอ๋องเฉิง นี่มันบ่ายสามแล้ว ในเมื่อเจ้ามิสามารถตัดสินคดีได้ ข้าจะรับช่วงต่อคดีนี้เอง!”

ท่านอ๋องหงซานเดินไปที่บนแท่นพิจารณาคดี แล้วเอื้อมมือไปหยิบค้อนขึ้นมาฟาดมันลงบนโต๊ะอย่างรวดเร็ว

“หลิงอวี๋สังหารท่านหญิงจ่างหนิง และทำให้เฮ่ออันได้รับบาดเจ็บ หลักฐานเป็นที่ประจักษ์แน่ชัด! ข้าขอตัดสินให้ตัดหัวหลิงอวี๋ต่อหน้าธารกำนัล!”

“เพื่อให้เป็นไปตามพระบัญชาขององค์จักรพรรดิ จะให้ตำหนักองค์ชายเว่ยยืมตัวหลิงอวี๋ไปเป็นเวลาสองชั่วโมง แล้วให้ประหารให้ตรงเวลา!”

พระชายาเว่ยร้องขึ้นมาอย่างตื่นเต้น “ท่านอ๋องหงซานมีความยุติธรรมและเข้มงวด ขอขอบคุณพระเมตตาขององค์จักรพรรดิ! และขอบคุณสำหรับความชอบธรรมของท่านอ๋องหงซาน...”

นางคุกเข่าลงโค้งคำนับแล้วตะโกน “ใครก็ได้ จับหลิงอวี๋ใส่ชุดไว้ทุกข์!”

พวกคนรับใช้จากตำหนักองค์ชายเว่ยเตรียมพร้อมแล้วรีบวิ่งไปหาหลิงอวี๋พร้อมกับชุดไว้ทุกข์ในมือทันที

“บังอาจ!”

เซียวหลินเทียนตะคอกและขวางหน้าหลิงอวี๋ไว้ เขาโกรธจนตัวสั่น

เมื่อคืนเขาออกไปและเพิ่งกลับมา มิรู้เลยว่าองค์จักรพรรดิจะทำสิ่งที่ไร้สาระเช่นนี้

มันจะเกินไปแล้ว เขามิคิดเลยว่าองค์จักรพรรดิจะยอมให้พระชายาเว่ยทำให้ตำหนักอ๋องอี้อับอายเพื่อจะทำให้ตนหวาดกลัว!

“เซียวหลินเทียน นี่เป็นความเห็นชอบขององค์จักรพรรดิ! เจ้ากล้าขัดขวางหรือ หรือเจ้าต้องการฝ่าฝืนพระราชโองการขององค์จักรพรรดิ?”

จู่ ๆ ท่านอ๋องเฉิงก็รู้สึกว่าใจหนาวเหน็บขึ้นมา การระดมกองทัพหลวงมายิงองค์ชายได้ มิใช่เฮ่อจู้กับองค์ชายเว่ยที่เป็นผู้ตัดสินใจอย่างแน่นอน!

นี่ต้องเป็นสิ่งที่องค์จักรพรรดิได้ตั้งใจเอาไว้!

สิ่งที่ท่านอ๋องเฉิงคิดได้ เซียวหลินเทียนก็คิดได้เช่นกัน

หัวใจของเขาเย็นเยียบขึ้นมา!

เขาครุ่นคิดมากมายทันที

เสด็จพ่อออกพระราชโองการเช่นนี้ มิเพียงแต่ข่มขู่ตนเท่านั้น แต่ยังเป็นการหยั่งเชิงไส้ศึกของตนด้วย!

องค์ชายเว่ยกล้าสร้างอาวุธเป็นการส่วนตัวที่เหมือง ทำให้เสด็จพ่อเกิดความคลางแคลงใจต่อเหล่าองค์ชายขึ้นมา

เซียวหลินเทียนกลับปกปิดองค์จักรพรรดิเรื่องที่เขาสามารถยืนขึ้นได้...

เสด็จพ่อกำลังใช้การกระทำเช่นนี้เพื่อหยั่งเชิงว่าตนมีเจตนากบฏหรือไม่!