ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 896

หากวันนี้เซียวหลินเทียนกล้าขวางพระชายาเว่ยมิให้พาหลิงอวี๋ไป และกล้าต่อต้านกองทัพหลวง เขาจะถูกตั้งข้อหากบฏ!

เซียวหลินเทียนสีหน้ามืดมนและกำมือแน่น

แวบหนึ่งในความคิดเขาก็คือ แม้ว่าเขาจะต้องฆ่ากองทัพหลวงเหล่านี้ เขาก็ต้องพาหลิงอวี๋ออกไปให้ได้!

แต่เมื่อเห็นสายตาตะลึงของจ้าวซวนกับคนอื่น ๆ เซียวหลินเทียนก็บังคับตนให้ละทิ้งความคิดนี้ไป...

กองทัพหลวงเหล่านั้นมีทั้งดาบและธนู พวกเขาต้องได้รับคำสั่งเป็นการส่วนตัวจากองค์จักรพรรดิ ตราบใดที่ตนกล้าต่อต้าน พวกเขาจะฆ่าตนอย่างแน่นอน!

ไม่มีทางที่เขาจะพาหลิงอวี๋ฝ่าลูกธนูมากมายถึงเพียงนี้ไปได้อย่างปลอดภัยเป็นแน่!

ยิ่งไปกว่านั้น นี่มิใช่แค่เรื่องระหว่างตนเองกับหลิงอวี๋เท่านั้น!

มีคนจำนวนมากในตำหนักอ๋องอี้ และยังมีหลิงเยวี่ยอีก แม้กระทั่งจวนเสนาบดีเจิ้นหย่วนและฉินซานเองก็จะลำบากไปกับตนด้วย!

เซียวหลินเทียนรู้สึกเสียใจเป็นครั้งแรก!

ไม่ว่าวรยุทธของเขาจะดีแค่ไหน!

แต่พลังของเขาก็ยังน้อยเกินไป!

เขามิสามารถต่อสู้กับอำนาจขององค์จักรพรรดิได้เลย!

เซียวหลินเทียนมิเคยมีความคิดที่จะนั่งในตำแหน่งนั้นมาก่อนเลย...

มีเพียงการควบคุมโชคชะตาไว้ในมือของตนเท่านั้น เขาจึงจะสามารถปกป้องคนที่เขาต้องการปกป้องได้!

“เทียนเอ๋อร์ หลีกทาง…”

ท่านอ๋องเฉิงคว้าแขนของเซียวหลินเทียนแล้วลากเขาออกไป ดวงตาของท่านอ๋องเฉิงรื้นเล็กน้อย แต่เขาต้องปกป้องเซียวหลินเทียน

ความเสียหายจากการต่อต้านองค์จักรพรรดิมันรุนแรงเกินไป!

พวกเขามิสามารถเสียไปได้!

ฉินซาน หลี่ว์จงเจ๋อและอันเจ๋อต่างก็เข้าใจสถานการณ์นี้ หัวใจของพวกเขาก็รู้สึกหนักอึ้งราวกับถูกก้อนหินกดทับ!

พวกเขาทั้งหมดเข้าใจถึงความสิ้นหวังกับความหงุดหงิดของเซียวหลินเทียน แต่ไม่มีใครสามารถทำอะไรได้เลย!

“ลงมือ!”

พระชายาเว่ยเห็นเซียวหลินเทียนดิ้นรนอยู่พักหนึ่งแล้วถูกท่านอ๋องเฉิงดึงตัวออกไปข้าง ๆ ก็ตะโกนอย่างภาคภูมิใจ

คนรับใช้หลายคนรีบรุดไปข้างหน้าแล้วใส่ชุดไว้ทุกข์ให้หลิงอวี๋...

เกิ่งเสี่ยวหาวยังจัดเตรียมคนที่จะรองรับไว้อีกจำนวนมาก ตราบใดที่ช่วยหลิงอวี๋ออกมาได้ รถม้าหลายสิบคันก็จะออกจากเมืองไปพร้อมกัน เพื่อทำให้ทหารที่ไล่ตามมิสามารถติดตามได้...

เปียวจื่อมองหลิงอวี๋ถูกคนรับใช้ของตำหนักองค์ชายเว่ยลากออกไปอย่างเงียบ ๆ เขาเช็ดน้ำตาอย่างเงียบ ๆ และเตรียมที่จะไปแจ้งเกิ่งเสี่ยวหาว...

“ฆ่าหญิงสารเลวคนนี้เสีย!”

“ทุบนางให้ตาย!”

คนรับใช้ของตำหนักองค์ชายเว่ยลากหลิงอวี๋ออกจากห้องพิจารณาคดี

ราษฎรที่มาดูเหล่านั้น มิรู้ว่าใครเป็นผู้นำ พวกเขาพากันโยนของในมือไปที่ตัวของหลิงอวี๋

ใบผักเน่า ไข่เน่า ก้อนหิน ของเหล่านั้นล้วนโยนไปใส่หลิงอวี๋

หลังจากเดินไปได้เพียงร้อยเมตร ชุดไว้ทุกข์ของหลิงอวี๋ก็สกปรกไปหมดแล้ว

ผมเผ้าของนางก็เต็มไปด้วยไข่เน่ากับใบผักเน่า!

หานอวี้ดูเศร้าใจมาก แต่ท่านอ๋องอี้ยังมิสามารถทำอะไรได้เลย แล้วตนจะช่วยหลิงอวี๋ได้เยี่ยงไร!

“คุณหนู… บ่าวขอโทษ... บ่าวช่วยคุณหนูมิได้... แต่มิต้องกังวลหนาเจ้าคะ สักวันหนึ่ง บ่าวจะไปฆ่าพระชายาเว่ยเพื่อล้างแค้นให้คุณหนูอย่างแน่นอน...”