ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 898

หลังจากนั้นมินาน องค์ชายเย่ ขันทีเซี่ยและหัวหน้าฝ่ายในก็ตามหลังมา

ท่านอ๋องหงซานได้นั่งในห้องพิจารณาคดีของราชสำนักฝ่ายในมินาน ก็ถูกท่านอ๋องเฉิงไล่ลงมาแล้ว

คดีของหลิงอวี๋จะถูกพิจารณาใหม่!

แม้ว่าองค์ชายเว่ย พระชายาเว่ยและเฮ่อจู้จะมิยอม แต่ขันทีเซี่ยก็มีพระราชโองการล่าสุดขององค์จักรพรรดิมา ทั้งสามคนมิยอมก็ต้องยอม!

“ท่านอ๋องเฉิง กระหม่อมนำชุดดำกับลูกดอกพิษของตงจู๋มา!”

องค์ชายเย่เหลือบมองเซียวหลินเทียนอย่างรู้สึกผิด จากนั้นก็โบกมือ แล้วองครักษ์ของเขาก็เอาหลักฐานเข้ามา

ตงจู๋ที่คุกเข่าอยู่ข้าง ๆ ก็ยังต้องโต้เถียงอยู่ในเวลานี้ นางตะโกนราวกับว่าถูกใส่ความ “องค์ชายเย่ บ่าวรู้ว่าหลิงอวี๋ช่วยพระชายาเย่ไว้ แต่ท่านจะใส่ร้ายบ่าวเพียงเพราะรู้สึกขอบคุณนางมิได้เพคะ!”

“บ่าวภักดีต่อพระชายาฮุ่ย ถึงมิได้มีความดีความชอบใดแต่ก็ทำงานอย่างหนักเพคะ!”

“หุบปาก!”

องค์ชายเย่ตะโกนด้วยความโกรธ “พี่สะใภ้สี่ช่วยพระชายาของข้าไว้จริง ๆ! ข้ารู้สึกขอบคุณนาง แต่หัวหน้าฝ่ายในพาคนไปหาหลักฐานเหล่านี้มาด้วยตัวเอง!”

“ตงเหมยผู้สมรู้ร่วมคิดของเจ้าก็สารภาพแล้วว่านี่คือชุดดำของเจ้า!”

ตงจู๋ยังคงโต้แย้งอยู่ “สิ่งที่ตงเหมยบอกนั้นเชื่อได้หรือเพคะ? นางแค่พูดไปตามที่องค์ชายเย่กับพระชายาฮุ่ยบอกให้นางพูด!”

หัวหน้าฝ่ายในอายุสี่สิบกว่าปีแล้ว เขาเหลือบมองตงจู๋อย่างเย็นชา พลางเอ่ยอย่างเศร้า ๆ

“องค์ชายเย่หานางกำนัลที่เห็นเจ้าฝังชุดดำกับลูกดอกพิษในวันนั้นเจอแล้ว! ทั้งยังเจอองครักษ์กองทัพหลวงในวังที่เห็นเจ้ากับตงเหมยปรากฏตัวในพระตำหนักหย่งเหอด้วย พวกเขาทุกคนเป็นพยานได้!”

“เจ้าคงคิดมิถึงสิท่า! ยังมีนางกำนัลที่เห็นเจ้าโยนศพของเนี่ยนซวงลงในบ่อน้ำที่แห้งขอดหลังพระตำหนักหย่งเหอด้วย!”

มือสังหารแอบเข้าไปในวังเช่นนี้ หัวหน้าฝ่ายในก็มิสามารถหลีกหนีความรับผิดชอบได้เช่นกัน เมื่อครู่หัวหน้าฝ่ายในถูกองค์จักรพรรดิตำหนิแล้ว เขาจะมิเกลียดตงจู๋ได้เยี่ยงไร!

สีหน้าของตงจู๋เปลี่ยนไป แต่ยังคงทำท่าทีเหมือนว่าถูกใส่ความอยู่ “บ่าวมิเคยทำเรื่องเช่นนั้น พวกท่านอย่าคิดที่จะกล่าวหาบ่าวเลย!”

ขันทีเซี่ยตะโกนด้วยความโกรธ “ตงจู๋ หลักฐานประจักษ์ชัดแล้ว เจ้ายังคิดจะเถียงข้าง ๆ คู ๆ อีกหรือ? หมอถังได้ทำการชันสูตรพลิกศพเนี่ยนซวงแล้ว ยืนยันว่านางถูกแทงด้วยเก้าอี้ที่หักจนตาย!”

เซียวหลินเทียนยังคงใช้ความพยายามครั้งสุดท้าย เขายังคงส่งกำลังภายในไปให้กับหลิงอวี๋ต่อ

คำพูดขององค์ชายเว่ยทำให้เซียวหลินเทียนโกรธขึ้นมาทันที เขาเอ่ยเสียงแข็ง “องค์ชายเว่ย หลักฐานเป็นที่ประจักษ์ชัดแล้ว แต่พวกเจ้ายังช่วยให้มือสังหารตัวจริงหลุดพ้นอีก นี่เป็นเหตุผลแบบใดกัน?”

“ตงจู๋ฆ่าจ่างหนิง พวกเจ้ายอมปล่อยมือสังหารตัวจริงไป แล้วจะอ้างสิ่งนี้มาฆ่าหลิงอวี๋หรือ?”

“เช่นนั้นก็ได้ ฆ่าข้าไปด้วยเลย!”

“หากข้าควบคุมความไร้เหตุผลของพวกเจ้ามิได้ ข้าก็จะตายไปพร้อมกับหลิงอวี๋!”

องค์ชายเว่ยตะคอก “เซียวหลินเทียน เจ้าคิดว่าข้ามิกล้าฆ่าเจ้าหรือ? เจ้าปกป้องหลิงอวี๋มือสังหารผู้นี้ ข้าฆ่าเจ้าก็เพื่อล้างแค้นให้จ่างหนิง!”

“เช่นนั้นก็ลงมือเลย!”

เซียวหลินเทียนยิ้มเยาะ “หากมิได้รับความช่วยเหลือจากกองทัพหลวง เจ้ามันก็ไร้ประโยชน์! ถึงข้าจะต่อให้เจ้าสิบกระบวนท่า เจ้าก็มิสามารถเอาชนะข้าได้!”