ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 899

ท่านอ๋องเฉิงกุมขมับ พี่น้องทั้งสองทะเลาะกันในห้องพิจารณาคดีเหมือนเด็ก ๆ ไปได้ นี่มันอะไรกันเนี่ย!

ในตอนที่ไม่มีใครสังเกตเห็น จู่ ๆ หลิงอวี๋ก็ลืมตาขึ้นมา

นางถูกเซียวหลินเทียนอุ้มไว้ในอ้อมแขน นางลืมตาขึ้นมา พอเห็นว่าตนอยู่ในห้องพิจารณาคดีก็หลับตาไปอีกครั้ง

นางนึกถึงประสบการณ์ในฝันของตน

สองวันที่ผ่านมา มันมืดมน กึ่งหลับกึ่งตื่น นางต้องจัดการความรู้ที่นางได้เรียนรู้ในมิติ หาทางช่วยเฮ่ออัน มีเพียงวิธีนี้เท่านั้นที่องค์ชายเว่ยกับภรรยาของเขาจะมั่นใจได้อย่างสมบูรณ์

พระชายาเว่ยกับองค์ชายเว่ยยังคงโต้เถียงกับเซียวหลินเทียนอยู่

ในเวลานี้ เหยียนฮุ่ยภรรยาของเฮ่อจู้ก็อุ้มเฮ่ออันไว้แล้วเดินโซเซเข้ามาในห้องพิจารณาคดี

“สามี... พระชายาเว่ย พวกท่านดูเถิด... อันเอ๋อร์มิไหวแล้ว!”

หัวใจของเฮ่อจู้เต้นรัวแล้วรีบวิ่งเข้าไป แล้วก็เห็นเลือดไหลออกมาจากมุมปากของเฮ่ออันที่อยู่ในอ้อมแขนของเหยียนฮุ่ย

ใบหน้าเล็ก ๆ ของเขาซีดราวกับกระดาษ มีเพียงหายใจแต่หายใจมิเข้าเลย!

เฮ่อจู้สิ้นหวังแล้ว เขาคว้าเฮ่ออันพลางตะคอกใส่เซียวหลินเทียนกับท่านอ๋องเฉิง

“เซียวหลินเทียน ท่านอ๋องเฉิง พวกท่านดูลูกชายของกระหม่อมเถิด… เขากำลังจะตายแล้ว!”

“มือสังหารที่ฆ่าเขาอยู่ที่นี่ พวกท่านยังคิดจะปกป้องนางอยู่อีก พวกท่านกำลังพยายามบีบครอบครัวของเราให้ตายที่นี่หรือ!”

เฮ่อจู้ดึงเหยียนฮุ่ยคุกเข่าลง แล้วตะโกนจนสุดแรง

“ท่านอ๋องเฉิงได้โปรดลงโทษมือสังหารอย่างหนักด้วยเถิด... หากคดีของลูกชายกระหม่อมมิได้ตัดสินอย่างยุติธรรม เช่นนั้นเราสองสามีภรรยาจะตายที่ห้องพิจารณาคดีนี้!”

เหยียนฮุ่ยหลั่งน้ำตา พลางพยักหน้าตามอย่างสิ้นหวัง

หากอันเอ๋อร์ตาย นางก็มิอยากอยู่อีกต่อไปแล้ว!

ก่อนที่นางจะตาย ก็จะต้องลากหลิงอวี๋ไปด้วย!

หลิงอวี๋เพิ่งจะคิดวิธีได้ ก็รู้สึกได้ว่าชีวิตของเฮ่ออันแขวนอยู่บนเส้นด้ายแล้ว

นางลืมตาขึ้นมาทันทีพลางเอ่ยเสียงขรึม “พวกเจ้ามิต้องตาย... ข้าช่วยเฮ่ออันได้!”

“อาอวี๋ ในที่สุดเจ้าก็ฟื้นแล้ว!”

เซียวหลินเทียนได้ยินเสียงของนาง เมื่อก้มหน้าลงก็เห็นดวงตาใส ๆ ของหลิงอวี๋

“พระชายาอ๋องอี้ ข้าเชื่อท่าน โปรดช่วยลูกชายของข้าด้วย!”

เหยียนฮุ่ยอุ้มเฮ่ออันแล้ววิ่งไปหาหลิงอวี๋

ท่านอ๋องหงซานเอ่ยอย่างมิพอใจ “หลิงอวี๋ เจ้ายังมิได้ล้างมลทินของเจ้าเลย ใครอนุญาตให้เจ้าตัดสินใจโดยพลการ?”

ท่านอ๋องเฉิงเอ่ยขึ้นมา “ท่านอ๋องเฒ่า ท่านมิเห็นหรือว่าเฮ่ออันอาการสาหัส? การพิจารณาคดีหรือการช่วยชีวิตผู้คนสำคัญกว่ากันเล่า?”

“อย่าลืมว่าตอนนี้เป็นการพิจารณาคดีของข้า ข้ายังมิได้ว่าอะไรเลย แล้วเหตุใดท่านจึงพูดแทรกขึ้นมา!”

ท่านอ๋องเฉิงมองพระชายาเว่ยอย่างเย็นชา “พระชายาเว่ย เจ้าเห็นด้วยกับสิ่งที่ข้าพูดหรือมิ?”

พระชายาเว่ยถูกขัดเช่นนี้ก็พูดมิออกแล้ว

เฮ่อจู้เป็นพี่ชายของตน เฮ่ออันก็เป็นหลานชายแท้ ๆ ของตน!

นางจะกล้าบอกหรือว่าการพิจารณาคดีสำคัญกว่าการช่วยชีวิตคน?

“ท่านอ๋องเฉิง หลิงอวี๋จะช่วยหลานชายของข้าได้จริง ๆ หรือ?”

ทันใดนั้นพระชายาเว่ยก็คิด แล้วตะโกนออกไป “หากนางคิดจะช่วย นางคงจะช่วยไปนานแล้ว เหตุใดจึงต้องรอมาจนถึงตอนนี้ ข้าคิดว่านางแค่อยากจะถ่วงเวลาออกไปเท่านั้น!”