ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 902

“ปัง!”

ท่านอ๋องเฉิงทนมิไหวอีกต่อไปแล้วจึงเคาะค้อนลงบนโต๊ะแล้วตะคอก

“พระชายาเว่ย เจ้ายังจะไร้เหตุผลและทำเรื่องวุ่นวายอีก...ในตอนแรกเจ้าก็ผลักความผิดไปให้พระชายาอ๋องอี้ว่าเป็นมือสังหาร ตอนนี้เจ้าโยงไปถึงพระชายาฮุ่ย เจ้าคิดที่จะทำลายความสงบสุขภายในราชวงศ์หรือ?”

“ข้าคำนึงถึงความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกสาวของเจ้า ดังนั้นจะมิถือสาหาความกับเจ้า แต่นั่นมิได้หมายความว่าข้าจะยอมทนกับเจ้าไปตลอด!”

“พระชายาเว่ย หากเจ้ากล้าทำเรื่องไร้สาระอีกครั้ง เจ้าจะถูกลงโทษตามกฎของศาล! เจ้าจะถูกเฆี่ยนตีสิบครั้งต่อหน้าธารกำนัล!”

พระชายาเว่ยอ้าปาก แต่สุดท้ายนางก็มิกล้าพูดอะไรอีก แม้ว่าในใจจะแค้นมากก็ตาม

แต่ท่าทีของท่านอ๋องเฉิง ขอเพียงนางพูดอีก ก็คงหนีมิพ้นถูกเฆี่ยนตีสิบครั้งเป็นแน่!

“หลิงอวี๋ ก้าวออกมาฟังคำตัดสิน!”

หลิงอวี๋เดินไปข้างหน้าอย่างเชื่อฟัง

ท่านอ๋องเฉิงเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “ในคดีจ่างหนิง หลักฐานของมือสังหารตงจู๋เป็นที่ประจักษ์ชัดแล้ว หลิงอวี๋กับหลิงซวนมิเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ ข้าขอตัดสินว่าพ้นผิดและให้ปล่อยตัวได้!”

“ตงจู๋กับตงเหมยถูกตัดสินประหารชีวิต! ให้ไปดำเนินการทันที!”

......

“หลิงอวี๋ขอบพระทัยท่านอ๋องเฉิงเพคะ!”

หลิงอวี๋ทำความเคารพ

แม้ว่าคดีจะสิ้นสุดแล้ว แต่ก็ยังมีข้อสงสัยอีกมากมายที่ยังมิคลี่คลาย

หลิงอวี๋รู้ข้อกังวลของท่านอ๋องเฉิง ในตอนที่ยังไม่มีหลักฐาน มันเป็นไปมิได้เลยที่จะสอบสวนคดีนี้ให้กระจ่าง!

พระชายาเส้าผู้เป็นตัวตั้งตัวตี อีกทั้งคนที่ช่วยพวกตงจู๋จัดการกับสถานที่เกิดเหตุก็มิสามารถหาหลักฐานไปปรักปรำพวกเขาได้

เรื่องนี้ทำได้เพียงค่อย ๆ ตรวจสอบจัดการไปอย่างช้า ๆ หลังจากนี้เท่านั้น!

“เซียวหลินเทียน ไปพาหลิงซวนออกมาจากคุกกับหม่อมฉันเถิด!”

หลิงอวี๋คำนึงถึงอาการป่วยของหลิงซวนจึงเสนอขึ้นมา

“รอสักครู่!”

เซียวหลินเทียนเดินไปหาเฮ่อจู้ด้วยใบหน้าที่มืดมน

ยังมิทันที่เฮ่อจู้จะได้ตั้งสติ เซียวหลินเทียนก็ตบเฮ่อจู้อย่างแรงหลายครั้ง

“เซียวหลินเทียน ท่านกล้าตบพี่ชายของหม่อมฉันหรือ?”

องค์ชายเย่ยิ้มเยาะพระชายาเว่ยและเดินตามขันทีเซี่ยกลับไป

องค์ชายเว่ยจ้องมองแผ่นหลังของคนเหล่านั้น เขารู้สึกเกลียดจนอยากจะชักดาบออกมาแล้วพุ่งไปแทงพวกเขาทั้งหมดให้ตาย!

ฉินซาน หลี่ว์จงเจ๋อ องค์ชายเย่ อันเจ๋อ พวกเจ้าจะยืนอยู่ข้างเดียวกับเซียวหลินเทียนใช่หรือไม่?

ได้ เช่นนั้นข้าจะให้พวกเจ้าตายไปด้วยกัน!

องค์ชายเว่ยมองท่านอ๋องเฉิงอีกครั้ง ก็รู้สึกเคียดแค้นมาก

วันนี้เดิมทีจะต้องจัดการหลิงอวี๋ให้ตายไป หรืออาจจะได้กระทั่งฆ่าเซียวหลินเทียนด้วย

แต่เพราะท่านอ๋องเฉิงกับไทเฮาสนับสนุนหลิงอวี๋ มันจึงมิได้เป็นไปตามที่ปรารถนา!

เหตุใดสุดท้ายแล้วองค์จักรพรรดิจึงเปลี่ยนใจให้ท่านอ๋องเฉิงพิจารณาคดีนี้เล่า? องค์ชายเว่ยมิจำเป็นต้องคิดก็รู้ว่ามันเป็นฝีมือของไทเฮา!

ตนอยากจะกลับเมืองหลวงและนั่งตำแหน่งองค์รัชทายาท แต่ในเมื่อมีผู้เป็นใหญ่ทั้งสองคนนี้อยู่ เขาไม่มีวันได้สิ่งที่เขาต้องการแน่!

ทันใดนั้นความคิดชั่วร้ายก็ปรากฏขึ้นในใจขององค์ชายเว่ย

หลิงอวี๋พึ่งการสนับสนุนของไทเฮามิใช่หรือ?

หากไทเฮาสิ้นพระชนม์ไป นางจะยังมีผู้สนับสนุนที่แข็งแกร่งเช่นนี้หรือ?