ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 916

เซียวหลินเทียนมิเคยคิดเลยว่าวันหนึ่งการอาบน้ำจะสนุกถึงเพียงนี้

เขาล้างตัวด้วยฝักบัวเหมือนเด็ก ๆ รู้สึกว่าการอาบน้ำเช่นนี้สะอาดและสบายกว่าอ่างอาบน้ำเสียอีก

ขณะที่กำลังอาบอยู่นั้น ก็ได้ยินหลิงอวี๋เอ่ยจากข้างนอก “ท่านต้องรีบหน่อยเพคะ คำนวณไว้แล้วว่าน้ำหนึ่งถังจะอาบได้นานแค่ไหน อย่าให้น้ำหมดก่อนที่จะอาบสะอาดเพคะ!”

ความมิพอใจอย่างเดียวของหลิงอวี๋ก็คือสิ่งนี้ การอาบน้ำมิเหมือนกับท่อน้ำในยุคสมัยใหม่ที่สามารถจ่ายน้ำได้อย่างต่อเนื่อง

ฉินตะวันตกยังไม่มีเทคโนโลยีเช่นนี้ น้ำที่พวกเขาอาบคือน้ำที่จ้าวซวนให้องครักษ์เติมน้ำร้อนลงในถังไม้ขนาดใหญ่บนหลังคาห้องอาบน้ำ เช่นนี้น้ำจึงไหลลงมาได้โดยมิต้องเพิ่มแรงดัน

เมื่อเซียวหลินเทียนได้ยินเช่นนี้ก็เร่งอาบน้ำให้เร็วขึ้น

กระทั่งอาบน้ำเสร็จออกมา เขาก็ยังคงรู้สึกว่ายังมิสะอาดเท่าไหร่ เลยคิดว่าวันหลังจะให้จ้าวซวนขยายถังให้ใหญ่ขึ้นอีก

เซียวหลินเทียนเช็ดผมแล้วใช้กำลังภายในบังคับให้มันแห้ง เขาไม่มีความอดทนพอที่จะเปลี่ยนผ้าเช็ดผมไปเรื่อย ๆ หรอก

หลิงอวี๋เห็นเช่นนั้นก็อิจฉา นางคุ้นเคยกับผมสั้นตอนอยู่ในยุคสมัยใหม่ มันแห้งง่ายมาก

แต่ในสมัยโบราณนางต้องใส่เครื่องหัว ผมยาวถึงเอวนี้จึงกลายเป็นสิ่งที่เจ็บปวดที่สุดสำหรับนางทุกครั้งที่อาบน้ำ นางต้องเช็ดจนผมแห้ง มิเช่นนั้นจะทำให้ปวดหัวได้ง่าย

“ยังมินอนอีกหรือ?”

เซียวหลินเทียนมิได้สังเกตว่าผมของนางยังเปียกอยู่ จึงเอ่ยถามอย่างสบาย ๆ

“ท่านนอนก่อนเถิดเพคะ! ผมหม่อมฉันยังมิแห้ง!”

หลิงอวี๋พึมพำ “ต่อไปต้องสระผมตอนเที่ยงเสียแล้ว ผมยาวเช่นนี้ ต้องทนทุกข์ทรมานทุกครั้งเลย!”

เซียวหลินเทียนเห็นเช่นนั้นก็ยิ้มทันทีพลางเอ่ย “มันจะยากอะไร! ข้าช่วยเจ้าทำให้มันแห้งเอง!”

เซียวหลินเทียนเดินไปคว้าผมของนาง แล้วใช้กำลังภายในของเขาช่วยให้ผมแห้ง

เซียวหลินเทียนมิได้สังเกตเลยว่า การกระทำของเขามันคลุมเครือมาก เขาถือผมหนาสีดำขลับของหลิงอวี๋ไว้ในมือใหญ่ ๆ ของเขา...

แรกเริ่มหลิงอวี๋มิเข้าใจว่าเหตุใดเซียวหลินเทียนจึงปฏิเสธ แต่เมื่อเซียวหลินเทียนบอกเหตุผล นางก็หัวเราะขึ้นมา

“อะไรกัน หม่อมฉันมิได้รู้อะไรเช่นนั้น! เรามิรู้ว่าศัตรูของเราแข็งแกร่งมากแค่ไหน ลำพังเพียงหม่อมฉันผู้เดียวมิสามารถจัดการเขาได้หรอกเพคะ!”

“หากท่านเรียนรู้แล้ว ต่อไปก็ยังช่วยเหลือหม่อมฉันได้เพคะ!”

เซียวหลินเทียนยังคงปฏิเสธ หลิงอวี๋มีน้ำใจ แต่เขาต้องปฏิบัติตามกฎ

หลิงอวี๋จนใจ จึงเอ่ย “ท่านแม่ของหม่อมฉันเองก็มิรู้ว่าไปได้สิ่งนี้มาจากที่ใด หากท่านรู้สึกมิสะดวกใจ หม่อมฉันจะรับท่านเป็นลูกศิษย์แทนท่านแม่ของหม่อมฉันแล้วกันเพคะ ท่านนับว่าเป็นลูกศิษย์คนโตของนางแล้ว เช่นนี้ได้แล้วใช่หรือไม่? ศิษย์พี่!”

“ฮ่า ๆ!”

หลิงอวี๋พูดเองก็หัวเราะออกมาเอง ขณะที่หัวเราะก็มีความคิดแวบขึ้นมา

ยังมีเคล็ดวิชาลับเรื่องวรยุทธอีกมากมายในตำราของหลานฮุ่ยจวน ต่อไปนางจะต้องหาโอกาสส่งมอบให้เซียวหลินเทียน การรับเซียวหลินเทียนเป็นลูกศิษย์เช่นนี้ถือว่าเป็นวิธีที่ดีที่สุด ต่อไปนางก็จะสามารถสอนเซียวหลินเทียนได้อย่างเปิดเผย