ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 917

“เซียวหลินเทียน หม่อมฉันมิได้ล้อเล่น ในเมื่อท่านแม่ของหม่อมฉันมีเคล็ดลับในการฝึกพลังวิญญาณเช่นนี้ ย่อมมีมากกว่านี้เป็นแน่! ท่านอ๋องนับท่านแม่ของหม่อมฉันเป็นอาจารย์เถิด!”

“ต่อไปหากหม่อมฉันพบเคล็ดลับวรยุทธอื่น ๆ อีก ท่านก็สามารถสืบทอดมันได้อย่างสมเหตุสมผลแล้ว!”

“ท่านดูสิ่งที่อยู่บนกระดาษก่อนเถิด ท่านคิดว่าเจ้ามีความสามารถต้านทานพลังจิตวิญญาณลึกลับนี้ได้หรือ?”

หลิงอวี๋ยัดกระดาษให้เซียวหลินเทียน

เซียวหลินเทียนมองอย่างจนใจ เมื่อเขาเห็นก็รู้สึกทึ่งกับมัน

หากเขาฝึกฝนตามวิธีการฝึกฝนในนี้ วรยุทธของตนจะสามารถพัฒนาอย่างรวดเร็วจนถึงระดับที่เขามิกล้าจะคาดคิดเลย

หากตนพัฒนาได้เช่นนี้ จะมิน่ากลัวอย่างยิ่งหากศัตรูของพวกเขามีวิธีฝึกฝนเช่นนี้หรือ?

การเผชิญหน้ากับศัตรูที่ทรงพลังเช่นนี้ ด้วยความสามารถของตนในตอนนี้แล้ว มีเพียงการตายทางเดียวเท่านั้น

หากเขาตายเพียงผู้เดียวก็มิเป็นไรหรอก แต่แล้วหลิงอวี๋กับหลิงเยวี่ยเล่า?

“ได้ หลิงอวี๋ ข้าจะคารวะท่านแม่ของเจ้าเป็นอาจารย์ของข้า!”

เซียวหลินเทียนยิ่งคิดก็ยิ่งรู้สึกว่าคนที่ครอบครองพลังวิญญาณน่ากลัวมาก เพื่อเห็นแก่คนที่เขาต้องการปกป้อง เขาจึงพยักหน้าอย่างแน่วแน่

“เช่นนั้นก็คารวะแบบง่าย ๆ วันหลังหม่อมฉันจะพาท่านไปคารวะที่หลุมศพท่านแม่ของหม่อมฉัน เช่นนี้ก็นับได้ว่าเป็นการรับเป็นศิษย์อย่างเป็นทางการแล้ว!”

เห็นว่าเซียวหลินเทียนมิปฏิเสธอีก หลิงอวี๋จึงเอ่ย “ท่านเป็นศิษย์คนโตของท่านแม่หม่อมฉัน ขอเพียงมิทำผิดต่ออาจารย์และทำลายบรรพบุรุษ มิก่อกรรมทำชั่ว จากนี้ไปเรื่องกฎของสำนักก็แล้วแต่ท่านตัดสิน!”

เซียวหลินเทียนคำนับหัวไปทางทิศตะวันตกสามครั้ง จากนั้นพยักหน้าพลางเอ่ย “ศิษย์น้องมิต้องกังวล ข้าจะผดุงความยุติธรรมอย่างแน่นอน จะมิทำผิดต่ออาจารย์และทำลายบรรพบุรุษ! ภายหน้าข้าจะสานต่อสำนักให้เจริญรุ่งเรือง!”

หลิงอวี๋เห็นท่าทางจริงจังของเซียวหลินเทียนก็ยิ้มออกมา

มิรู้ว่าสำนักของหลานฮุ่ยจวนชื่ออะไร หากหลานฮุ่ยจวนไม่มีสำนัก นางจะต้องตั้งชื่อสำนักขึ้นมาอย่างแน่นอน

เซียวหลินเทียนรวบรวมกระดาษเหล่านั้น เขารู้สึกขอบคุณหลิงอวี๋อย่างยิ่ง

กระดาษบอบบางหนึ่งแผ่นแต่กลับเป็นสมบัติที่ประเมินราคามิได้ หลิงอวี๋มอบมันให้กับตนเช่นนี้

เซียวหลินเทียนรู้สึกประหม่ามากขึ้นไปอีก หลิงอวี๋จะได้ยินหรือไม่นะ?

การรับรู้ของหลิงอวี๋แข็งแกร่งมาก มีหรือจะมิได้ยิน!

เซียวหลินเทียนประหม่า นางก็เช่นกัน!

ในชาติก่อนหน้านี้นางยังมิเคยแต่งงาน นางเดินทางไปที่ต่าง ๆ กับปู่ตลอดทั้งปี เรื่องความรักระหว่างชายหญิงก็มิได้คาดหวังอะไรมากนัก!

ปู่มักจะบอกว่า นางเป็นคนรับรู้อะไรช้า แต่มิใช่ว่าหลิงอวี๋มิเข้าใจ นางแค่รู้สึกว่าตนเป็นผู้ใหญ่เกินไป เด็กผู้ชายที่ตามจีบนางยังเป็นเด็กในสายตาของนาง

นางไม่มีความรู้สึกใจเต้นกับใครเลย! ไม่มีใครทำให้นางหลงรักนางได้!

ในสองชาติรวมกัน นี่เป็นครั้งแรกที่นางได้นอนร่วมเตียงกับผู้ชาย

แม้ว่าจะแค่แกล้ง ๆ แต่กลิ่นอายความเป็นชายที่แข็งแกร่งของเซียวหลินเทียน กับการเต้นของหัวใจที่ดังของเขา มันทรมานหลิงอวี๋...