หลิงอวี๋ยกมุมปากยิ้ม “อย่าลืมว่ายังมีคนที่แข็งแกร่งอีกสองคนอยู่ข้างหลัง! จื่อผิงแค่มองปราดเดียวก็ดูแผนการของข้าออกแล้ว! คนผู้นี้มิควรประมาท!”
“เนี่ยนจือผู้นั้น มิแก่งแย่งมิก่อความวุ่นวาย… มีภาษิตในหมู่ราษฎรมิใช่หรือ? ที่ว่าสุนัขที่มิเห่าจะกัดอย่างโหดร้ายที่สุด!”
“พวกเจ้าจะวางใจมิได้เป็นอันขาด ต้องระวังตัวด้วย!”
“เจ้าค่ะ!”
สุ่ยหลิงกับหานเหมยต่างก็รับปาก
เมื่อเห็นว่าทางนี้ไม่มีอะไรแล้ว หลิงอวี๋จึงกลับไปดูที่เรือนบุหงา
หลิงเยวี่ยเขียนหนังสือเสร็จแล้วเมื่อออกมาก็เห็นผู้เป็นแม่ เขาจึงวิ่งไปหาแล้วโผกอดหลิงอวี๋ พร้อมกับทำหน้ามุ่ยอย่างเสียใจ
“เป็นอะไรไปหรือ? ใครมายั่วยุอะไรเด็กน้อยของแม่?”
หลิงอวี๋แกล้งเขา
ฉีป้าวหัวเราะเบา ๆ พลางเอ่ย “พระชายา เยวี่ยเยวี่ยอยู่ในตำหนักอ๋องอี้แล้วอุดอู้ เขาอยากออกไปเล่น แต่ก่อนหน้านี้ท่านอ๋องอี้ได้บอกไว้ว่า สองวันนี้เยวี่ยเยวี่ยมิได้รับอนุญาตให้ออกจากตำหนัก!”
หลิงอวี๋ได้ยินก็เข้าใจทันที จ่างหนิงของพระชายาเว่ยถูกฆ่า เซียวหลินเทียนกังวลว่าพวกเขาจะลงมือกับหลิงเยวี่ย ดังนั้นจึงมิอนุญาตให้หลิงเยวี่ยออกจากตำหนัก
“เยวี่ยเยวี่ยอยากไปไหนหรือ? รอท่านอ๋องเสด็จกลับมาแม่จะถามเข้าให้ว่าท่านอ๋องจะพักวันไหน จะได้พาเจ้าออกไปเที่ยวเล่น!”
“ท่านแม่ ข้าอยากดูการแสดง! ข้าได้ยินจากพี่ฉีเต๋อว่าในเวลานี้มีคณะการแสดงมาที่เมืองหลวง พวกเขาแข็งแกร่งมาก สามารถกลืนไฟ ทำลายหินด้วยอก และยังปีนขึ้นภูเขามีดได้ด้วย...”
ดวงตาของหลิงเยวี่ยเป็นประกายในขณะที่พูด เขากอดแขนหลิงอวี๋ไว้แล้วเขย่า
“ท่านแม่ พาข้าไปดูเถิด! ได้ยินมาว่าพวกเขาจะแสดงมิกี่วันก็จะไปที่อื่นแล้ว หากช้าข้าจะมิได้ดูแล้วหนาขอรับ!”
หลิงอวี๋คิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วเอ่ย “เช่นนั้นเจ้าก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้า ประเดี๋ยวเราจะออกไปข้างนอกกัน!”
“เย่! ท่านแม่ใจดีที่สุดเลย เยวี่ยเยวี่ยหวงแหนท่านแม่ที่สุด!”
หลิงเยวี่ยส่งเสียงดีใจแล้ววิ่งไปเปลี่ยนเสื้อผ้าอย่างมีความสุข
“หานเหมย เจ้าไปหาท่านจินต้านะ ให้เขาส่งองครักษ์สองสามคนมาคุ้มครองเยวี่ยเยวี่ยอย่างลับ ๆ สุ่ยหลิง เถาจื่อ หานเหมยพวกเจ้าไปกับข้า!”
แน่นอนว่านี่เป็นเรื่องโกหก องค์ชายเว่ยมิอยากกลับไปยังสถานที่ห่างไกลเช่นสุสานจักรพรรดิอีก ดังนั้นเขาจึงใช้ประโยชน์จากการตายของจ่างหนิงแกล้งป่วยเพื่ออยู่ในเมืองหลวง
ตนเพิ่งประสบความเจ็บปวดจากการสูญเสียลูกสาวไปจึงล้มป่วย มันก็สมเหตุสมผลดีแล้ว!
เสด็จพ่อมิสามารถให้ตนพาร่างที่ป่วยไปเฝ้าสุสานจักรพรรดิได้หรอกใช่หรือไม่!
โรคนี้จะหายเมื่อใดก็ขึ้นอยู่กับอารมณ์ขององค์ชายเว่ย
มีอีกเหตุผลที่สำคัญมากที่ทำให้องค์ชายเว่ยอยู่ในเมืองหลวง… เซี่ยโฮ่วตานรั่ว!
ในช่วงเวลานี้องค์ชายเว่ยถูกหลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนโจมตีซ้ำแล้วซ้ำเล่า เส้นทางการเงินส่วนใหญ่ถูกตัดขาดไปแล้ว
เขาอยากเป็นองค์รัชทายาท ทว่าหากไม่มีเงินจะเป็นได้เยี่ยงไร?
เซี่ยโฮ่วตานรั่วผู้นี้เป็นตัวหมากที่จักรพรรดิเยี่ยนเป่ยส่งมาอภิเษกสมรสเชื่อมสัมพันธ์ จักรพรรดิเยี่ยนเป่ยต้องการใช้อำนาจของฉินตะวันตกเข้าควบคุมจักรพรรดิเยี่ยนหนาน องค์ชายเว่ยเองก็ต้องการใช้เงินและกำลังของจักรพรรดิเยี่ยนเป่ยเพื่อขึ้นเป็นองค์รัชทายาทเช่นกัน
เซี่ยโฮ่วตานรั่วผู้นี้ก็คือคนที่องค์ชายเว่ยต้องการอย่างเร่งด่วนเพื่อเอาชนะในเวลานี้ เขาจะจากไปได้เยี่ยงไรเล่า!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา
รอ...
นางเอกโดนแผนร้ายไล่ล่าเจ็บตัวจะตายอ่า200+ตอน สุดท้ายจบครึ่งตอน คนร้ายบอกเข้าใจผิด นิยายฟวยไรอ่ะปัญญาอ่อนทั้งเรื่อง...
waitinggg for youuuuuuu...
ความลับยังไม่ได้เปิดเผยเลยค่ะ...
จบแบบนี้ไม่ได้นะคะ...
กลับมาได้เเล้ว...
ขอบคุณนะที่ลงเพิ่ม กำลังสนุกมาก...
คนเขียนกลับมาก๊อนนนน🥹 ทางนี่ใจจะขาดแล้วฮะ...
รอสนุกมาก...
รอ........