ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 921

เสี่ยวเยวี่ยกุมหน้าแล้วเอ่ยอย่างคลุมเครือ “คุณหนู นั่นมิใช่ว่าท่านอ๋องอี้กับท่านอ๋องเฉิงช่วยนางไว้หรือ? บ่าวมิเห็นว่านางแข็งแกร่งอะไรเลยเจ้าค่ะ!”

เนี่ยนจือยิ้มอย่างครุมเครือ “ความแข็งแกร่งของนางก็คือคนเหล่านี้ที่ช่วยเหลือนางมิใช่หรือ?”

“ท่านอ๋องเฉิง ไทเฮา ท่านอ๋องอี้ ไหนจะที่ตำหนักก็มีพวกของจ้าวซวน ลู่หนานอีก...”

“แต่ละคนที่ว่ามานี้เมื่อเห็นนางตกอยู่ในอันตรายต่างก็กินมิได้นอนมิหลับ ต้องวิ่งวุ่นไปทั่วทุกที่แล้ว หากข้าผู้เป็นคุณหนูของเจ้าตกอยู่ในอันตราย นอกจากพวกเจ้าทั้งสองแล้วจะมีใครบ้างที่จะมายืนอยู่ตรงหน้าข้า?”

“ข้าอิจฉาหลิงอวี๋มาก คนที่เมื่อก่อนเคยลือกันว่าไร้การศึกษาไร้ความสามารถ นางเอาชนะใจคนเหล่านี้ได้เยี่ยงไรในระยะเวลาอันสั้นเช่นนี้?”

หลานเฟิงมองเนี่ยนจืออย่างครุ่นคิดแล้วช่วยพยุงเสี่ยวเยวี่ยขึ้นมา “ไปเอาน้ำจากบ่อมาล้างหน้าเสียเถิด! ต่อไปก็เชื่อฟังคุณหนู อย่าสร้างปัญหาให้กับคุณหนูอีก!”

ทั้งสองจึงออกไป

เนี่ยนจือเดินไปที่หน้าต่าง พิงรั้วแล้วมองออกไปไกล ๆ ที่มองเห็นหลังคาของเรือนริมวารี

ความรุ่งโรจน์ในอดีตของครอบครัวนางได้จางหายไปนานแล้ว ตอนนี้แม้แต่สกุลของตัวเองนางก็มิคู่ควรจะได้ครอบครอง!

นางวางแผนในเรื่องนี้อย่างช้า ๆ...

ชีวิตนี้นางจะยังมีโอกาสชะล้างความมัวหมองให้ตระกูลสวีหรือไม่?

หากเพียงแต่ได้นั่งในตำแหน่งพระชายาอ๋องอี้เท่านั้นจึงจะมีความเป็นไปได้ นางจะต้องต่อสู้เพื่อตำแหน่งนี้!

เพียงแต่ ในตอนที่ตนไม่มีความแข็งแกร่งพอที่จะสู้กับหลิงอวี๋ นางต้องซ่อนความสามารถเอาไว้ อย่าได้เผยมันออกมา!

......

เสวี่ยฉินกับเสวี่ยเจินเข้าไปในเรือนริมวารี เห็นว่าเรือนหลักได้รับการตกแต่งใหม่จนงดงาม ความหึงหวงและความอิจฉาก็ฉายแววในดวงตาของทั้งสอง

“พระชายา! เสวี่ยฉินกับเสวี่ยเจินขอแสดงความเคารพเจ้าค่ะ!”

ทั้งสองคนทำความเคารพหลิงอวี๋หลังจากการยกน้ำชาครั้งที่แล้ว ทั้งสองคนก็มิกล้าบังคับหลิงอวี๋อีกต่อไป ได้แค่ยืนเคียงข้างกันแล้วยิ้มอยู่ด้านข้าง

เมื่อเสวี่ยเจินกับเสวี่ยฉินได้ยินสิ่งนี้ ดวงตาก็เป็นประกาย ทันใดนั้นก็รู้สึกว่าการที่หลิงอวี๋ให้พวกนางทำงานนั้นมิใช่เรื่องเลวร้ายอะไรเลย หากได้รับการชื่นชมจากท่านอ๋องกับไทเฮา เช่นนั้นสถานะของพวกนางในตำหนักอ๋องอี้ก็จะเพิ่มขึ้นมิใช่หรือ?

เหตุใดต้องกังวลว่าจะมิได้รับความโปรดปรานจากท่านอ๋องเล่า!

“ท่านพี่พระชายามิต้องกังวลเจ้าค่ะ พวกเราจะทำงานที่ท่านมอบหมายเราให้สำเร็จอย่างแน่นอน!”

ทั้งสองยอมรับคำสั่งด้วยความยินดี

ฮ่า ๆ...

หลิงอวี๋ หานเหมยและสุ่ยหลิงต่างก็หัวเราะ

สุ่ยหลิงยกนิ้วให้หลิงอวี๋ “พระชายา อุบายของท่านยอดเยี่ยมยิ่งเจ้าค่ะ จัดการพวกนางได้ ทั้งพวกนางยังเต็มใจด้วย! ต้องใช้เวลาสักพักเลย พวกนางก็จะไม่มีเวลามารบกวนท่านแล้ว!”

“มิเป็นเช่นนั้นหรอก!”