ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 932

“อาอวี๋!”

เซียวหลินเทียนดึงหลิงอวี๋ให้นั่งลง​แล้วเอ่ยด้วยรอยยิ้มขมขื่น “ข้า... ข้าต้องแต่งชายารอง!”

หา!

หลิงอวี๋สะบัดมือของเซียวหลินเทียนโดยสัญชาตญาณ​ หัวใจบีบแน่นอย่างประหลาด

“เซี่ยโฮ่วตานรั่วหรือเพคะ? เช่นนั้นก็ยินดีด้วย!”

“มิใช่... เจ้าอย่าโกรธเลย! ข้า... ข้าปฏิเสธไปแล้ว!” เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างเคร่งขรึม “เจ้าคงมิคาดคิดเช่นกัน​ว่าฮองเฮาเว่ยมอบใครให้ข้า!”

“ใครหรือเพคะ?”

หลิงอวี๋เอ่ยเยาะเย้ยอย่างเย็นชา “คนที่ฮองเฮาเว่ยเลือกนั้นย่อมงดงาม มีน้ำใจ และเป็นสตรีจากตระกูลที่มีชื่อเสียงอยู่แล้ว ท่านยังมีสิ่งใดมิพอใจอีกหรือ?”

“ฉินรั่วซือ!” เซียวหลินเทียนเอ่ยชื่อออกมาทีละคำอย่างช้า​ ๆ

“ฮองเฮาเว่ยบอกว่า ฉินซานสูญเสียแขนไปเพราะเซียวทง​ แม้ว่านี่จะเป็นความรับผิดชอบของเขา แต่ตระกูลฉินก็เต็มไปด้วยความภักดีและทำอะไรเพื่อฉินตะวันตกมามิน้อย!”

“ดังนั้น เพื่อเป็นการชดเชยให้ตระกูลฉินในนามของราชวงศ์​ ฉินซานทำงานอยู่ภายใต้ข้า​ การแต่งงานกับน้องสาวของเขาในฐานะชายารอง จะยิ่งทำให้ฉินซานทำงานเพื่อข้าหนักขึ้นอีก!”

“เสด็จพ่อเองก็เห็นด้วยเช่นกัน ทั้งยังบอกด้วยว่า ในตำหนักอ๋องอี้นั้นมีคนอยู่น้อย​ ฉินรั่วซือเข้ามาจะได้ช่วยให้ข้ามีผู้สืบเชื้อสายมากขึ้น!”

หลิงอวี๋ยิ่งฟังก็ยิ่งหงุดหงิด​ นางจ้องมองที่เซียวหลินเทียนอย่างดุร้าย​ พลางตะคอกอย่างเหลือทน

“เพิ่งจะมีอนุชายาสี่คนเข้ามา ยังจะมอบชายารองให้อีก! เซียวหลินเทียนท่านหลายใจเช่นนี้ ตอนนั้นก็น่าจะตกลงกับองค์จักรพรรดิเรื่องหย่าร้างกับหม่อมฉันไปเสีย!”

“เอาเถิด ท่านแต่งงานเถิด หม่อมฉันยอม...”

ทันใดนั้นหลิงอวี๋ก็พุ่งไปที่ชั้นวางของโบราณ​ แล้วทุบแจกันดอกไม้ทั้งหมดที่ตนวางไว้บนชั้น

การกระทำยิ่งใหญ่ทำให้หานเหมยกับเฉาอี้เข้ามา​ พวกเขาตะโกนอย่างประหม่าอยู่ข้างนอก “ท่านอ๋อง พระชายา เกิดเรื่องอันใดขึ้นหรือพ่ะย่ะค่ะ? ต้องการความช่วยเหลือหรือไม่พ่ะย่ะค่ะ? ”

เซียวหลินเทียนจ้องมองหลิงอวี๋ที่ยังคงทุบต่อไปอย่างตกตะลึง

“ข้าจะมิแต่งงานกับฉินรั่วซือให้เข้ามาในฐานะชายารอง! แม้ว่าจะเป็นการฝ่าฝืนพระราชโองการ ข้าก็จะมิแต่งงานกับนาง!”

เฉาอี้กับหานเหมยอยู่ข้างนอกได้ยินการสนทนาของพวกเขา แล้วใบหน้าของทั้งคู่ก็ปรากฏรอยยิ้มที่น่าอึดอัด

เฉาอี้มิคิดเลยว่า ท่านอ๋องที่มักจะวางตัวอยู่เสมอของเขา​ จะสามารถพูดกับภรรยาอย่างประโยคที่ว่า ‘หากเจ้าไม่มีความสุข อยากจะข่วนข้าสักสองสามทีก็เอาเถิด!​’ เช่นนี้ได้

หานเหมยรู้สึกเขินอายที่คุณหนูของตนอาละวาดเช่นนี้ นี่นางจะข่วนใบหน้าของท่านอ๋องหรือ?

“หึ… คิดว่าหม่อมฉันเป็นเด็กหรือ? จึงจะหลอกได้ง่าย​ ๆ​ ถึงเพียงนั้น!” หลิงอวี๋หัวเราะออกมา

ในยุคสมัยที่การฝ่าฝืนพระราชโองการขององค์จักรพรรดิอาจทำให้ทุกคนในตำหนักอ๋องอี้จะต้องทนทุกข์ทรมานไป​ตาม​ ๆ​ กันได้นั้น​ หลิงอวี๋มิเชื่อว่าเซียวหลินเทียนจะเอาชีวิตของทุกคนในตำหนักอ๋องอี้ไปเดิมพันได้จริง​ ๆ​

แต่เซียวหลินเทียนกลับยิ้มพลางเอ่ย “จริงสิ!​ หากเปลี่ยนเป็นเวลาอื่น ข้าอาจจะไม่มีความกล้าที่จะฝ่าฝืนพระราชโองการเช่นนี้ แต่ตอนนี้มันแตกต่างออกไปแล้ว!”

“เจ้านั่งลงก่อนแล้วฟังข้าพูดให้จบก็จะรู้แล้ว!”

หลิงอวี๋ถูกเขากดลงบนเก้าอี้ นางระงับความโกรธเอาไว้ชั่วคราว อยากจะฟังว่าเซียวหลินเทียนจะบอกอะไรกับนาง…