ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 933

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างอดทน “เมื่อคืนนี้เสด็จพ่อเรียกประชุมคณะขุนนาง​ และมีการตกลงที่จะจัดการแข่งขันทางทหารสี่แคว้นในเมืองหลวงในหนึ่งเดือนข้างหน้า!”

“เช่นนั้นเกี่ยวอะไรกับที่ท่านจะแต่งชายารองเพคะ” หลิงอวี๋ยิ้มเย็นชา

เซียวหลินเทียนใช้มือลูบหัวของหลิงอวี๋แล้วยิ้มพลางเอ่ย

“เด็กโง่ เจ้าโกรธจนสับสนแล้ว คิดให้ดีสิว่า หลังการแข่งขันทางทหารสี่แคว้นมันหมายความว่าอย่างไร! ข้ามิเชื่อว่าความฉลาดของเจ้าจะคิดมิออก!”

หลิงอวี๋ตีมือของเซียวหลินเทียนด้วยความโกรธ จากนั้นจึงสงบสติอารมณ์ครุ่นคิดเรื่องนี้

การแข่งขันทางทหารในสมัยใหม่แสดงให้เห็นถึงความแข็งแกร่งของแต่ละประเทศ ในสมัยโบราณก็เช่นเดียวกัน ใครจะอยู่ว่าง​ ๆ​ แล้วมาแข่งขันเช่นนี้เล่า?

เมื่อนึกถึงทูตเยวี่ยใต้กับฉีตะวันออกที่ตอนนี้มาอยู่ที่เมืองหลวงเพื่อรอการแต่งงานเชื่อมสัมพันธ์ ทันใดนั้นหลิงอวี๋ก็คิดออก

“เสด็จพ่อตกลงที่จะจัดการแข่งขันทางทหารสี่แคว้น​ เสด็จพ่อมิอยากแพ้ให้กับอีกสามแคว้น!​ หากผู้จัดงานแพ้เสียเอง อย่าว่าแต่เสียหน้าเลย​ มันจะทำให้อีกสามแคว้นคอยเพ่งเล็งด้วย!”

“ข้ารู้ว่าเจ้าฉลาด ต้องเข้าใจได้รวดเร็วแน่นอน!”

เซียวหลินเทียนอยากเอื้อมมือออกไปลูบหัวของนางอีกครั้งอย่างชื่นชม แต่หลิงอวี๋เอียงหัวหลบไปก่อน

“ทั้งองค์ชายคังกับองค์ชายเว่ยต่างด้อยกว่าท่านในด้านวรยุทธ ท่านเป็นผู้บังคับบัญชากองทัพทั้งสาม ดังนั้นเสด็จพ่อจึงมอบหมายเรื่องการเข้าร่วมการแข่งขันทางทหารให้ท่านรับผิดชอบ​ใช่หรือไม่เพคะ?”

ดวงตาของหลิงอวี๋เป็นประกายขึ้นมา ภายใต้สภาพแวดล้อมเช่นนี้​ จักรพรรดิอู่อันต้องการให้เซียวหลินเทียนไปแข่งขัน ย่อมต้องทนให้เซียวหลินเทียนฝ่าฝืนพระราชโองการ​ได้อยู่แล้ว

“ยังหรอก… องค์ชายคัง องค์ชายเว่ย​ หรือกระทั่งองค์ชายรุ่ยกับองค์ชายเย่ ต่างก็อยากเป็นกองหน้าของการแข่งขัน! ดังนั้นเสด็จพ่อจึงมิแสดงท่าทีใด!”

เซียวหลินเทียนเอ่ยอย่างใจเย็น “เสด็จพ่อตรัสว่าให้เวลาพวกเรายี่สิบวันในการที่แต่ละกลุ่มจะฝึกซ้อมกำลังพล เมื่อถึงเวลาเขาจะตัดสินใจอีกทีว่ากลุ่มใดจะเป็นตัวแทนของฉินตะวันตกในการแข่งขัน!”

“ข้าก็แสดงท่าทีไปว่าเรื่องแต่งชายารองค่อยหารือกันหลังการแข่งขัน ข้ามิอยากเสียสมาธิกับเรื่องนี้! เสด็จพ่อมิสามารถรบเร้าอะไรข้าได้ จึงตอบตกลง!”

หลังจากได้ยินสิ่งนี้ หลิงอวี๋ก็แอบถอนหายใจโล่งอกโดยไม่มีเหตุผล

นางรู้ถึงความแข็งแกร่งของเซียวหลินเทียนดี หากเขาตั้งใจ เขาจะต้องเอาชนะพวกองค์ชายเว่ยกับองค์ชายคังได้อย่างแน่นอน!

“มิโกรธแล้วหรือ?”

เซียวหลินเทียนมองนางยิ้ม​ ๆ​ เขาแค่รู้สึกว่าท่าทางโกรธของหลิงอวี๋เมื่อครู่นั้นน่าสนใจมาก​ เขาชอบท่าทีโกรธเกรี้ยวของนางอย่างน่าประหลาด

หานเหมยยังคงรออยู่ข้างนอก หลังจากได้ยิน นางก็รีบเปิดประตูแล้วเดินเข้ามา

“ช่วยทำความสะอาดที!”

หลิงอวี๋มิกล้ามองหานเหมย นางรีบไปที่โต๊ะเครื่องแป้งแล้วเอาแผ่นยาแปะแผลมาติดบนนิ้ว

หานเหมยคงจะพอได้ยินสิ่งที่เกิดขึ้นอยู่แล้ว ดังนั้นนางจึงรีบทำความสะอาด จากนั้นจึงปิดประตูห้องให้ทั้งสองคนอย่างใส่ใจ

เซียวหลินเทียนก็เขินอายเล็กน้อยเช่นกัน พฤติกรรมของเขาเมื่อครู่นี้​ แม้ตัวเขาเองก็แปลกใจเช่นกัน​ สมองเขามีปัญหา​หรือ?

เหตุใดจึงทำเช่นนั้นไปได้!

“อาอวี๋...”

เซียวหลินเทียนกลืนน้ำลาย พยายามผ่อนคลายคงามอึดอัดลง

หลิงอวี๋มิอยากเอ่ยถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อครู่นี้​ จึงเอ่ยไปตรง ๆ “หม่อมฉันพบเรื่องที่ยากลำบากเพคะ... ท่านช่วยแนะนำหม่อมฉันทีเถิด หม่อมฉันจะช่วยหว่านเอ๋อร์ได้เยี่ยงไร?”