ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 973

เมื่อเซียวทงเห็นว่าฉินรั่วซือมิยอมเปลี่ยนตัวก็ยิ้มอย่างภาคภูมิใจให้กับหลิงอวี๋ “ท่านพี่สะใภ้สี่ อย่าได้ทำให้ความกระตือรือร้นของทุกคนลดน้อยลงเลย! เอาตามนี้เถิด!”

“ไป พวกเราไปเปลี่ยนอาภรณ์เตรียมตัวกัน!”

ฟางเหยาเหยาก็มิพอใจที่หลิงอวี๋เสนอจะเปลี่ยนตัวนางเช่นกัน จึงลากตู้ตงหง เผยเหลียนและคนอื่น ๆ ตามองค์หญิงหกไปเปลี่ยนอาภรณ์

หลิงอวี๋จนใจ จึงกระซิบกับอันซิน “เจ้าให้พวกสวีเยวี่ย เผิงเสี่ยวฮุ่ยและเว่ยอวิ๋นไปเปลี่ยนอาภรณ์ด้วย เตรียมพร้อมไว้หากประเดี๋ยวมีคนมิไหวก็จะให้เข้าแทน!”

มิรู้ว่าอันซินไปบอกพวกนางว่าอย่างไร แต่คนเหล่านั้นมิได้มีการโต้แย้งแล้วไปหาที่เปลี่ยนอาภรณ์ทันที

ทางด้านแขกบุรุษได้ยินว่าพวกสตรีกำลังจะแข่งขันเตะลูกกลมกัน จักรพรรดิอู่อันจึงนำพวกเขามารอชมความสนุกกัน

ทั้งสามกลุ่มจากสามแคว้น มีองค์หญิงจากทั้งสามแคว้นเป็นหัวหน้า อันได้แก่ เซียวทง มู่หรงชิ่งและเซี่ยโฮ่วตานรั่ว

ไทเฮาเป็นประธานในการจับสลาก หัวหน้าทั้งสามคนต่างเปลี่ยนเป็นชุดขี่ม้า มัดผม เรียบร้อยและยืนต่อหน้าไทเฮาอย่างกล้าหาญ

ไทเฮายิ้มแล้วให้ไป่ซุ่ยวางหลอดฉลากไว้บนโต๊ะ และเอ่ยด้วยรอยยิ้ม “การแข่งขันเตะลูกกลมสตรีสามแคว้น มิตรภาพเป็นอันดับหนึ่ง การแข่งขันเป็นอันดับสอง! ข้าหวังว่าพวกเจ้าจะใส่ใจเรื่องความปลอดภัย! มิอนุญาตให้ทำร้ายผู้อื่นบาดเจ็บโดยเจตนา!”

“เพคะ น้อมรับพระประสงค์ของไทเฮา!”

องค์หญิงทั้งสามตอบเป็นเสียงเดียวกัน

วันนี้เป็นวันเกิดของเซี่ยโฮ่วตานรั่ว ไทเฮาจึงอนุญาตให้นางเป็นคนแรกที่ได้จับสลาก

เซี่ยโฮ่วตานรั่วก้าวไปข้างหน้าอย่างมั่นใจแล้วดึงฉลากออกมาหนึ่งใบ… มันคือหมายเลขหนึ่ง!

มู่หรงชิ่งเป็นแขก ได้จับฉลากเป็นคนที่สอง นางเองก็จับได้เลขหนึ่งเช่นกัน

เช่นนี้ การแข่งขันแรกจึงเป็นฉีตะวันออกพบกับเยวี่ยใต้

การแข่งขันที่สองเป็นการแข่งขันระหว่างฉินตะวันตกกับผู้แพ้ในการแข่งขันแรก

จักรพรรดิอู่อันกับไทเฮารับหน้าที่เป็นผู้ตัดสินในการแข่งขันแรก เขามิได้เป็นผู้ตัดสินมาหลายปีแล้ว จึงเอ่ยกับเซียวทงด้วยรอยยิ้ม

กลุ่มของฉินตะวันตกจะแข่งขันในการแข่งขันที่สอง ซึ่งเป็นข้อได้เปรียบอย่างมาก นางยังมิรักษาโอกาสนี้ไว้อีก!

หากนี่เป็นเพียงการแข่งขันธรรมดา หลิงอวี๋ก็คงคร้านจะมาสนใจ จะชนะหรือแพ้ก็มิสำคัญ

แต่เพราะว่านี่คือการแข่งขันระหว่างสามแคว้น หากแพ้ก็จะได้เหรียญเหล็กขยะ เซียวทงมิสนใจเลยได้เยี่ยงไรกัน!?

ด้วยเสียงกลองที่ดังขึ้น การแข่งขันก็เริ่มขึ้นแล้ว

สมาชิกของฉีตะวันออกกับเยวี่ยใต้ต่างวิ่งอย่างสุดความสามารถเท่าที่จะทำได้ หลิงหว่านเห็นแล้วก็รู้สึกว่าความแข็งแกร่งของทั้งสองฝ่ายนั้นแข็งแกร่งกว่ากลุ่มของฉินตะวันตกมาก

แม้แต่อันซินก็มิสามารถระงับความวิตกกังวลได้ จึงกระซิบกับหลิงอวี๋ “พี่หญิงหลิงหลิง ข้าคิดว่ามิควรให้องค์หญิงหกจัดกลุ่ม… พระนางมิได้มีมุมมองโดยรวม!”

“ดูสิ พระนางพาตู้ตงหง ฟางเหยาเหยากับคนอื่น ๆ วิ่งไปที่ใดแล้วก็มิรู้ มิมาดูการแข่งขัน ประเดี๋ยวเราจะแข่งกับคนอื่นได้เยี่ยงไร!”

“พี่หญิงหลิงหลิง ท่านพี่ไปบอกไทเฮาเถิดว่าให้เปลี่ยนพระนาง! พวกเรามิอยากได้เหรียญขยะหนาเจ้าคะ! แม้เราจะคว้าอันดับหนึ่งมิได้ แต่อย่างน้อยเราก็จะต้องมิอยู่อันดับสุดท้าย!”