ยอดหมอหญิงทะลุห้วงเวลา นิยาย บท 974

หลิงอวี๋เองก็จนใจเช่นกัน แต่หัวหน้ากลุ่มได้รับการยืนยันจากจักรพรรดิอู่อันแล้ว ตนคิดจะเปลี่ยนก็เปลี่ยนเองได้ที่ไหนกัน!

“พวกเจ้าคอยดูกลยุทธ์และจุดเด่นของทั้งสองฝ่ายไว้ให้ดีก่อน! คอยสังเกตข้อบกพร่องของพวกนางให้มากเป็นพิเศษ! พวกเรามิอยากอยู่รั้งท้าย หากความแข็งแกร่งของเรามิเท่าของพวกนาง เราก็ทำได้เพียงคิดอุบายเอาชนะให้ได้!”

สวีเยวี่ยที่สามารถเล่นเตะลูกกลมได้ กับเผิงเสี่ยวฮุ่ย เว่ยอวิ๋น เจียงอวี้และคนอื่น ๆ ต่างก็เฝ้าดูอย่างตั้งใจ

ในมิช้าฉีตะวันออกก็ทำประตูได้แล้วหนึ่งลูก เซี่ยโฮ่วตานรั่วก็กระโดดขึ้นมาอย่างมีความสุขแล้วโบกมือไปที่ผู้ตัดสิน

องค์ชายหนิงแห่งฉีตะวันออกแย้มรอยยิ้มบนในหน้า เขานั่งอยู่กับองค์ชายคัง เซียวหลินเทียนและมู่หรงเหยียนซง

เมื่อองค์ชายคังเห็นท่าทีตื่นเต้นของเซี่ยโฮ่วตานรั่ว เขาก็ยิ้มแล้วเอ่ย “องค์ชายหนิง องค์หญิงตานรั่วเป็นวีรสตรีในหมู่สตรีจริง ๆ นางมีความสามารถทั้งทางบุ๋นและบู๊ หาได้ยากมากในหมู่สตรี!”

“องค์ชายคังชมเกินไปแล้ว!”

องค์ชายหนิงอยู่ในวัยยี่สิบต้น ๆ ใบหน้าของเขาคมชัดราวกับประติมากรรม มีขอบมีมุม ภายนอกดูสงบสง่างาม แต่ในดวงตามีประกายที่ทำให้คนมิกล้าดูถูก

แม้ว่าเขาจะดูอยู่ที่สนามด้วย แต่ดวงตาของเขากลับสังเกตผู้คนรอบ ๆ โดยยากจะมีใครสังเกตเห็น

มู่หรงเหยียนซงรู้สึกเฉย ๆ ต่อองค์ชายคัง แต่เขาค่อนข้างสนิทกับเซียวหลินเทียน

ความสนิทเช่นนี้หากมิใส่ใจเป็นพิเศษสักหน่อยก็ไม่มีทางพบ

องค์ชายหนิงสับสนเล็กน้อย หรือว่าสองคนนี้บรรลุข้อตกลงกันเป็นการส่วนตัวแล้ว?

ตั้งแต่องค์ชายหนิงมาถึงที่ฉินตะวันตก เขาก็อยู่อย่างสันโดษ แอบทำความเข้าใจพวกองค์ชายแห่งฉินตะวันตกอยู่อย่างเงียบ ๆ

แม้ว่าองค์ชายเว่ยจะทรงพลังที่สุด แต่มีนิสัยใจร้อน ในช่วงนี้พ่ายแพ้ให้กับเซียวหลินเทียนอยู่หลายครั้ง

องค์ชายคังดูสงบอย่างเห็นได้ชัด แต่ความสามารถของเขาในการนำทัพทหารและการต่อสู้มิดีเท่าเซียวหลินเทียน

องค์ชายห้าเย่ดูโง่เขลามากจนเขามิรู้โอกาสที่จะแย่งชิงการแสดงตัวตนด้วยซ้ำ!

ส่วนองค์ชายสามรุ่ยนั้น ดูภายนอกก็ดูธรรมดา แต่กลับดึงดูดความสนใจขององค์ชายหนิงได้

ดังนั้นมู่หรงเหยียนซงจึงอยากรู้มาก เขามิรู้ว่าเกิดอะไรขึ้น จึงอยากเข้าใกล้เซียวหลินเทียนเพื่อหาคำตอบให้ชัดเจน

ส่วนเซียวหลินเทียน หลังจากที่ฝึกฝนพลังวิญญาณแล้ว วรุยุทธของเขาก็พัฒนาขึ้น ประสาทสัมผัสเรื่องกลิ่นกับการได้ยินของเขาก็พัฒนาขึ้นเช่นกัน

เขาเองก็รู้สึกสบายใจกับมู่หรงเหยียนซงอย่างอธิบายมิถูก เขาสัมผัสได้ถึงกลิ่นอายที่เป็นมิตรของมู่หรงเหยียนซง

ความรู้สึกตามสัญชาตญาณเช่นนี้ทำให้เขารู้สึกค่อนข้างสนิทกับมู่หรงเหยียนซง

วันนี้องค์ชายห้าเย่ก็มาด้วย หลังจากวันนั้นที่หลิงอวี๋ไปตรวจเสี่ยวเป่า เขากับจูหลานก็ทะเลาะกันเป็นครั้งแรกในชีวิต

องค์ชายเย่มิพอใจมาก เขารู้สึกว่าจูหลานมิควรพูดเช่นนั้นต่อหน้าหลิงอวี๋ ตอนนี้เขาแค่อยากจะคว้าชัยชนะ แต่เขามิอยากนั่งตำแหน่งองค์รัชทายาทในทันที

จูหลานเป็นพระชายาของตน นางพูดสิ่งเหล่านั้นต่อหน้าหลิงอวี๋ได้เยี่ยงไร!

นี่มิเป็นการทำให้หลิงอวี๋กับเซียวหลินเทียนระแวดระวังตนกระนั้นหรือ?