ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 742

บทที่742เช่นเดียวกับเสด็จแม่ของเจ้า

อันหลิงหยุนได้แต่รอ จนสีหน้าของมังกรไฟเริ่มม่วงคล้ำแล้ว หนอนพิษกู่รออยู่สักพัก จนสุดท้ายก็คลานออกมาอย่างอดใจไม่ได้

แต่หนอนพิษกู่นั้นเจ้าเล่ห์อย่างมาก เพียงแค่มันสามารถเข้าไปเติบโตในร่างของมนุษย์ มันก็จะไม่ยอมออกมา นอกจากว่าจะมีสิ่งล่อใจอันใหญ่หลวงเท่านั้น

และในครั้งนี้หนอนพิษกู่ได้รับแรงดึงดูดชั้นสูง ทั้งยังน่าสนใจจนน่าประหลาดใจ มันจึงทำการยั้งเชิงด้วยการเข้าๆออกๆ จนทำให้มังกรไฟเกือบจนจะทนรับไม่ไหวแล้ว

อันหลิงหยุนได้แต่ร้อนรน

กงชิงวี่มองอันหลิงหยุน คิ้วก็ขมวดเข้าหากัน อันหลิงหยุนอ้าปากกระซิบบอกกงชิงวี่สิ่งเหล่านี้ แล้วยังกล่าวอีกว่า：‘หากไม่ออกมาทั้งหมดนั้นไม่ได้ หากมันกลับเข้าไปก็จะไม่ออกมาอีก ฉะนั้นต้องรอให้มันออกมา

หนอนพิษกู่ค่อยๆออกมาทีละนิด จนออกมาถึงหนึ่งเมตร จากนั้นอันหลิงหยุนจึงเดินถอยหลังไปอีกสองก้าว เลือดใกล้จะแห้งเหือดแล้ว หนอนพิษกู่จึงเริ่มร้อนรน จนมันคลานออกมาอย่างรวดเร็วราวกับงู ซึ่งลำตัวของมันราวกับลำไส้ที่เปื้อนเลือด ทั้งเหม็น แล้วยังน่ารังเกียจที่สุด

อันหลิงหยุนรีบเดินถอยหลังไปอีกสองก้าวอย่างรวดเร็ว จนหนอนพิษกู่ต้องรีบตามออกมา

หางของมันมีกรงเล็บอยู่ ดังนั้นจนกว่ากรงเล็บจะออกมา อันหลิงหยุนยังต้องถอยหลังไปเรื่อยๆ

ทันทีที่ออกจากร่าง หนอนพิษกู่ก็เร่งความเร็วมุ่งหน้าไปหาอันหลิงหยุนทันที

“ท่านอ๋อง……”

อันหลิงหยุนตะโกนออกมา กงชิงวี่ก็รีบเข้าไปปกป้องมังกรไฟทันที อันหลิงหยุนโยนเข็มเงินทั้งสามออกไป จนหนอนพิษกู่ถูกเข็มเงินทั้งสามปักเอาไว้ จนมันต้องดิ้นรนอยู่บนพื้น แล้วฝูงชื่อจินจื่อที่อยู่บนพื้นต่างพากันไปล้อมวงกัดกินหนอนพิษกู่ จนหนอนพิษกู่ต้องร้องคร่ำครวญออกมา แต่มันจะกลับก็ไม่ทันเสียแล้ว

ราชาหนอนคลานออกมาทันที พร้อมกับกระซิบอยู่ข้างหูของอันหลิงหยุน

อันหลิงหยุนมองไปยังซูอู๋ซินที่อู่ตรงข้าม ：“ท่านก็มีหนอนอยู่ในตัวด้วย？”

“แต่มันไม่ชอบเลือดของเจ้า”ซูอู๋ซินมองไปยังมือของลูกสาวก็กังวลอย่างมาก

“นั่นอาจจะไม่ใช่ ”อันหลิงหยุนหยิบยาออกมาจากตัวกินเข้าไป ก่อนที่หน้าอกของซูอู๋ซินจะมีการเคลื่อนไหว เขารู้สึกเจ็บปวดจนต้องถอยหลังไปหนึ่งก้าว พลางกุมหน้าอกเอาไว้

“เจ้ากินอะไรลงไป？”

“หนิงเซียงหวาน ยาเพื่อความงาม”อันหลิงหยุนมองไปยังกงชิงวี่ ทั้งหมดนี้ล้วนเพื่อเขาทั้งนั้น นางถึงดูแลตัวเองเช่นรี้ ไม่เช่นนั้นคงไม่คิดจะใช้

“ข้าอยากจะลองดู หากมันออกมาก็ดี หากไม่ออกมาก็ปล่อยไป ”

ซูอู๋ซินยิ้มขึ้นมา ：“ได้”

ซูอู๋ซินมองไปบนมือ แล้วปาดข้อมือตัวเองจนเลือดไหลหยดออกมา ซูอู๋ซินยื่นมือออกไป

อันหลิงหยุนใช้มีดกรีดข้อมืออีกครั้งให้เลือดไหลออกมาอย่างรวดเร็ว ไม่เช่นนั้นแผลของนางจะฟื้นสภาพ

กงชิงวี่นำตัวมังกรไฟไปวางไว้อีกข้าง พลางมองไปยังอันหลิงหยุน แล้วแขนของซูอู๋ซินก็เริ่มแสบชา จากนั้นของบางอย่างก็โผล่ออกมา แล้วเคลื่อนตัวออกมาจากแขน

อันหลิงหยุนมองไปยังราชาหนอน ราชาจึงหลบตัวเข้าไป หนอนตัวนี้เป็นสีทองเช่นกัน อยู่ๆได้พบกับราชาหนอนอีกตัว อันหลิงหยุนถึงกับประหลาดใจ

ราชสหนอนสีทองบินตรงมายังฝ่ามือของอันหลิงหยุน แล้วทันใดนั้นราชาหนอนบนตัวนางก็บินออกมา เพียงครู่เดียวมันก็ได้กัดหนอนพิษกู่เอาไว้ หนอนทั้งสองเริ่มต่อสู้กันกลางอากาศ แต่สุดท้ายราชาหนอนของอันหลิงหยุนก็เป็นฝ่ายได้เปรียบแล้วราชาหนอนก็กัดหนอนพิษกู๋จนตาย แล้วกินมันอย่างเอร็ดอร่อย

ซูอู๋ซินยืนอยู่กับที่ จ้องมองไปยังหนอนที่ถูกกินไปจนหมดบนพื้น แต่กลับนิ่งเงียบ

กงชิงวี่เดินไปตรงหน้าอันหลิงหยุนทันที เขามองอันหลิงหยุน หยิบผ้าขึ้นมาเตรียมทำแผลให้อันหลิงหยุน อันหลิงหยุนจึงถอนหายใจออกมา：“ท่านอ๋อง ท่านเคคิดจะให้ข้ามอบเลือดช่วยชีวิตมังกรไฟหรือไม่？”

กงชิงวี่ชะงักนิ่ง แต่ยังคงทำแผลให้อันหลิงหยุนต่อไป ：“เคยคิด แต่ข้ายอมรับไม่ได้ มังกรไฟสามารถมีชีวิตได้เพราะความสามารถของหลิงหยุน ขอเพียงเขามีชีวิต อค่อยๆรักษา……”

อันหลิงหยุนดึงกงชิงวี่ไปหามังกรไฟ พร้อมกับดึงมือของมังกรไฟขึ้นมาตรวจดูอาการ ซึ่งมั่นใจแล้วว่าในร่างของมังกรไฟไม่มีหนอนพิษกู่แล้ว ถึงค่อยได้มอบเลือดให้มังกรไฟดื่ม

มังกรไฟไม่กล้า กงชิงวี่จึงต้องพูด ：“เจ้าดื่มไปเถอะ ล้วนแต่เป็นยารักษาพิษ ยาพิษในร่างของพระชายาสามารถสังหารคนได้ เจ้าดื่มไปแล้วร่างกายจะได้แข็งแรงขึ้น”

ถึงแม้กงชิงวี่จะไม่แน่ใจว่าเพราะเหตุอันใดที่เขาดื่มเลือดยาเข้าไปแล้วไม่ตาย ทั้งฤทธิ์ยายังมีประสิทธิภาพมากอีกด้วย

มังกรไฟที่ไม่เข้าใจสถานการณ์ แต่เขาก็ยอมดื่มเลือดเข้าไป เพราะเขาไม่เคยขัดคำสั่งของกงชิงวี่

อันหลิงหยุนเมื่อรู้สึกว่าเพียงพอแล้ว จึงได้ห้ามเลือดเอาไว้

ด้านราชาหนอนที่กินอิ่มแล้วก็กลับเข้าที่ โดยการเกาะเข้าไปในถุงกระเป๋าที่อยู่ตรงอกของอันหลิงหยุน ตอนนี้นางต้องการที่จะพักผ่อนแล้ว

“ไม่แน่ใจ เจ้าออกไปก่อนเถอะ”

อันหลิงหยุนผลักกงชิงวี่ออกไป ：“ท่านอ๋องกลับไปก่อนเถอะ”

“ข้ากลับไปแล้วจะรีบกลับมา”

“ไม่ได้ ท่านจงอยู่ที่บ้านรอข้า หากเกิดปัญหา ข้าจะรายงานข่าวกับท่านอ๋องเอง ”

กงชิงวี่จับอันหลิงหยุนเอาไว้ พร้อมกับจุมพิตนาง ：“ก่อนจะเที่ยงวันเจ้ายังไม่กลับไป ข้าจะกลับมาหาที่นี่ หากไม่เจอเจ้าที่นี่ ข้าจะไปยังพระราชวังหนานอี้”

“อืม”

อันหลิงหยุนพยักหน้ารับ จากกงชิงวี่ถึงค่อยยินยอมจากไป เมื่อเห็นว่ากงชิงวี่ออกไปแล้ว อันหลิงหยุนถึงค่อยหันหลังตามซูอู๋ซินเข้าไป

ซูอู๋ซินเดินเข้าไปรออันหลิงหยุนอยู่ด้านใน เมื่ออันหลิงหยุนเดินมาถึงข้างกายซูอู๋ซิน ซูอู๋ซินจึงก้มหน้ามองอันหลิงหยุน：“เจ้าช่างเหมือนกับเสด็จแม่ของเจ้ายิ่งนัก ชื่นชอบสวมชุดบุรุษ ข้าจำได้ว่าครั้งแรกที่ได้พบนางก็คือที่หนานอี้ ในตอนที่เสด็จพ่อได้พบกับนาง นางคิดว่าข้ามองไม่ออกว่านางเป็นสตรี นางจึงคอยติดตามอยู่ข้างกายเสด็จพ่อ กินเนื้อดื่มสุรา ทั้งยังไปยังหอนางรมณ์อีกด้วย ค่ำคืนนั้นพวกเรานอนด้วยกัน นางถึงกับตกใจ ！”

มุมปากของซูอู๋ซินประกายรอยยิ้มออกมา ก่อนจะหันหน้าเดินเข้าไป อันหลิงหยุนรู้สึกเศร้าใจเล็กน้อย นางไม่ได้เป็นเช่นนั้นเลยสักนิด แต่จากสิ่งที่ซูอู๋ซินกล่าวนั้น เหมือนว่าเจ้าของร่างเดิมจะไม่เหมือนกับพวกเขาเลยสักนิด ราวกับนางพิเศษออกมาจากพวกเขา

ผลกระทบจากบรรยากาศรอบๆช่างไม่อาจที่จะประมาทได้จริงๆ

อันหลิงหยุนเดินตามโดยไม่พูดกล่าวสิ่งใด จนซูอู๋ซินเริ่มหยอกเย้า ：“เจ้าเนี่ย นั้นช่างเหมือนกับเสด็จแม่ของเจ้าจริงๆ เวลาที่เสด็จแม่ของเจ้าถูกผู้กล่าวถึงสิ่งที่อยู่ในใจของนางออกมา นางก็จะเดินตามอย่างนิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ”

“ฮ่องเต้หญิงในตอนนี้มีตำหนักสามวัง ลานอีกหกแห่ง พร้อมกับสนมอีกเจ็ดสิบสองคน”อันหลิงหยุนเองไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันว่าเพราะเหตุใดถึงได้กล่าวเรื่องนี้ขึ้นมา

ซูอู๋ซินหยุดชะงัก แล้วมองไปยังอันหลิงหยุน：“เจ้าเรียกฮ่องเต้หญิง พวกเจ้าไม่สนิทสนมกันหรือ？”

“ท่านละเลยแล้วข้าจำเป็นต้องพูดด้วยหรือ？”อันหลิงหยุนกล่าวเตือน

ซูอู๋ซินยิ้มออกมาด้วยอารมณ์อันชื่นบาน ：“อารมณ์ของเจ้าช่างเหมือนกับเสด็จแม่เจ้าไม่มีผิด ฝีมือไม่เท่าไหร่ แต่กลับใจกล้า กล้าท้าทาย ทั้งยังสามารถหลบหนีได้อย่างยอดเยี่ยม ！”

ซูอู๋ซินหันหลังเดินไป โดยที่ไม่ได้สนใจสิ่งที่อันหลิงหยุนพูด อันหลิงหยุนจึงได้เพียงเดินตามหลังไป โดยไม่พูดจา

ทั้งสองเดินเข้าไปยังห้องฝังศพขาดใหญ่ ด้านในนั้นมีทรัพย์สมบัติจำนวนมหาศาล มีสิ่งของจำนวนมากมาย มุกและพลอยนิล หยกอันล้ำค่า งดงามจนไม่อาจบรรยายออกมาได้ สิ่งเหล่านี้ล้วนเป็นสิ่งอันหลิงหยุนเคยได้พบเห็น แต่เมื่ออยู่ตรงนี้ก็อดที่จะตกตะลึงไม่ได้