ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 741

บทที่741ล่อหนอนพิษกู่

กงชิงวี่ลุกขึ้นยืน แล้วเหล่ากองทัพแมลงก็คลานเข้าไปด้านใน อันหลิงหยุนหันไปมองกงชิงวี่ เมื่อมีเหล่าแมลงนำทาง นางก็ไม่กังวลใจอีกแล้ว

ทั้งสองเดินเข้าในห้องฝังศพ เดิมคิดว่าจะได้พบกับโลงศพ แต่ด้านในห้องฝังศพกลับไม่มีโลงศพแต่มีห้องอยู่ด้านในสองห้องแทน

กงชิงวี่เดินตรงไปยังห้องหนึ่ง ซึ่งเหล่าแมลงได้เข้าไปด้านในแล้ว แม่หนอนก็เกิดความตื่นเต้นเช่นกัน บินตรงเข้าไปด้านในห้องนั้น

กงชิงวี่เดินเข้าไป ด้านในมีชายผู้หนึ่งกำลังนั่งไขว่ห้างอยู่ด้านใน ชายผู้นั้นสวมชุดสีดำทั้งตัว แต่ร่างกายของเขากลับผอมซูบ ราวกับกระดูก ใบหน้าสร้างความตกใจแก่ผู้พบเห็นอย่างมาก พร้อมกับมวยผมที่มีปิ่นหยกสีเขียนปักอยู่

ภายในห้องนั้นทั้งเหม็นทั้งสกปรก แต่เขากลับยังคงนั่งอยู่ในนั้นอย่างสงบ

อันหลิงหยุนก็ได้กลิ่นอันไม่พึงประสงค์โชยมาแต่ไกล แต่ในตอนที่นางเดินเข้าไปดูก็เกิดความรู้สึกว่าคนผู้นี้มีความคุ้นตา ราวกับว่าเคยได้พบที่ไหนมาก่อน

“ท่านเป็นใคร？”อันหลิงหยุนเอ่ยปากถาม จนอีกฝ่ายต้องลืมตาขึ้นมา

“ซูซู……”

เสียงของอีกฝ่ายแหบเล็กน้อย แต่กลับมีน้ำเสียงที่คล้ายคลึงกับเฟิงอู๋ฉิง

เขาที่ได้ยินเสีงของอันหลิงหยุน ทำให้เกิดการตอบสนองอย่างมาก เขาเร่งมองไปยังฝั่งของอันหลิงหยุน แต่กลับทำให้อันหลิงหยุนตกใจ ด้วยตาอีกข้างที่มีสีแดง

“เจ้า……”

อีกฝ่ายลงมาจากก้อนหิน เดินตรงไปยังด้านหน้าของอันหลิงหยุน แม้พื้นจะสกปรก แต่เมื่ออีกฝ่ายเดินเข้ามากลับดูสง่างาม ราวกับท่าทางการเดินของจักรพรรดิ

อันหลิงหยุนถึงกับเหม่อมอง ฝ่ายชายที่เห็นอันหลิงหยุนกำลังลืมตัว ：“เจ้าไม่ใช่ซูซู เจ้าเป็นบุตรสาวของข้า”

ฝ่ายชายมีความมั่นใจอย่างมาก ด้านอันหลิงหยุนเองก็ตกตะลึง：“ท่านยังมีชีวิต？”

ฝ่ายชายยิ้มออกมา ：“เจ้าควรจะเรียกข้าว่าเสด็จพ่อ”

อันหลิงหยุนที่กำลังสับสน จึงไม่อาจที่จะเรียกออกมาได้

ฝ่ายชายยิ้มขึ้นมา พร้อมกัลเอื้มมือขึ้นมาเปิดกงประตู เสียงประตูดังเคร้ง ทำให้อันหลิงหยุนตกใจ

กงชิงวี่จึงรีบดึงอันหลิงหยุนมาปกป้องไว้ในอ้อมแขน

ซูอู๋ซินขยับสายตาจ้องมองไปยังกงชิงวี่อย่างถี่ถ้วน แต่กลับไม่ได้มีการตอบสนองใดๆ ก่อนจะหันไปถามอันหลิงหยุน ：“เจ้าชื่ออะไร？”

“อันหลิงหยุน”

“เหตุใดถึงไม่ใช่สกุลเฟิง？”ซูอู๋ซินเกิดความสงสัยอย่างมาก ทันใดนั้นกงชิงวี่ก็ปล่อยอันหลิงหยุน แล้วหันไปมองซูอู๋ซิน

คืดไม่ถึงเลยว่าการออกเดินทางมาครั้งนี้จะได้เจอผู้คนจำนวนมากเช่นนี้

“จะให้เล่าคงจะยาว เพราะหลิงหยุนถูกเลี้ยงดูมาในจวนแม่ทัพในประเทศต้าเหลียง ”กงชิงวี่กล่าวอธิบาย ซึ่งแน่นอนว่าซูอู๋ซินมีความไม่พอใจอย่างเห็นได้ชัด

“ประเทศต้าเหลียงเป็นพื้นที่ทุรกันดาร เหตุใดถึงได้เลี้ยงดูนางไว้ที่นั่น？”

“นั่นก็นับว่าไม่เลวแล้ว หากไม่ใช่เพราะพ่อตา นางคงจะตายไปแล้ว ไม่ใช่แค่นางที่จะตาย ฮ่องเต้หญิงเองก็คงจะตายด้วยเช่นกัน”

“ฮ่องเต้หญิง？”ซูอู๋ซินราวกับไม่รู้เรื่องอะไรทั้งสิ้น

“ซูซูอยู่สบายดีหรือไม่？”

อันหลิงหยุนมองไปรอบห้องฝังศพ ที่นี่ไม่ใช่สถานที่ในการพูดคุย จะต้องรีบออกไปจากที่ก่อนจะดีกว่า

“พวกเราออกไปก่อนเถอะ”

อันหลิงหยุนกำลังจะเดินไป แต่ซูอู๋ซินกลับไม่มีการขยับใดๆ แล้วแม่หนอนก็บินถลาลงไปเกาะหน้าอกของซูอู๋ซิน แล้วกระพือปีกอย่างมีความสุข

“เขาไปไม่ได้ มีบางสิ่งยึดรั้งเขาเอาไว้อยู่”กงชิงวี่มองไปยังอีกทาง ：“หลิงหยุน เจ้าระวังตัวหน่อย！”

“อืม”

กงชิงวี่เดินไปยังห้องขังอีกทาง เมื่อเดินไปถึงประตูก็สามารถมองผู้ที่อยู่ด้านใน

“มังกรไฟ”

มังกรไฟค่อยๆเงยหน้าขึ้นมา เมื่อได้เห็นกงชิงวี่เขาก็ดันตัวขึ้นมาจากพื้น ร่างกายของเขาดูบวมเป่ง ราวกับว่ามีน้ำอยู่เต็มตัว

“เจ้านาย”

กงชิงวี่รีบเปิดกรงขังทันที แต่มังกรไฟกลับตะโกนขึ้นมา ：“อย่า”

ในตอนที่กงชิงวี่จับประตูห้องขัง ทันใดนั้นก็มีแมลงปรากฏตัวขึ้นมาอยู่บนนั้น เหล่าแมลงเริ่มที่จะตรงไปเกาะตัวกงชิงวี่ อันหลิงหยุนจึงเดินเข้ามาด้วยความร้อนรน ：“ออกไป”

เพียงแค่อันหลิงหยุนตะโกน แม่หนอนก็ได้รับกระตุ้นเช่นกัน แม่หนอนร้องครวญ หนอนตัวอื่นๆที่อยู่บนตัวของกงชิงวี่ จึงรีบหนีออกไปทันที

“เหลวไหล เจ้าไม่รู้คาถาแก้พิษกู่ ต่อให้เจ้ามีเลือดของหญิงบริสุทธิ์ก็ไร้ซึ่งประโยชน์ ยิ่งไปกว่านั้นเจ้าก็สมรสแล้วด้วย ”ซูอู๋ซินในตอนนี้ได้เดินมาถึงข้างกายของอันหลิงหยุนแล้ว พร้อมกับจะชักมีดออกจากมือนาง ทั้งชีวิตนี้ของเขาพบเจอกับคมดาบคมมีดมานับไม่ถ้วน และเขาไม่เคยที่จะเกรงกลัวเลย แต่เมื่อเห็นลูกสาวของตัวเองจับมีดหวังทำร้ายตัวเอง ซูอู๋ซินก็กลัวขึ้นมา ！

เช่นเดียวกับตอนนั้นที่เป็นเพราะเขาเชื่อคำพูดของซูอู๋เหิ้ง เขาถึงได้อยู่ที่นี่ไม่กล้าที่จะออกไป

อันหลิงหยุนไม่ยอมมอบให้เขา ：“อย่าได้ห้ามข้า หากข้าไม่ได้ลองดูก็ไม่อาจที่จะตายใจได้ ถึงจะเอามีดไปแล้วข้าก็ยังสามมารถทำร้ายตัวเองอยู่ดี ข้ารู้ดีว่าท่านเป็นห่วงข้า แต่ไม่ต้องกังวลไปเลย ”

อันหลิงหยุนเดินถอยหลังไปหลายก้าว ก่อนจะปาดมีดลงบนฝ่ามือตัวเอง จากนั้นราชาหนอนก็บินเข้าไปหา พร้อมกับเลียตรงนั้นไปมา จากนั้นก็ซ่อนตัวเข้าไปในเสื้อของอันหลิงหยุน

แต่หากนางอยู่ หนอนพิษกู่คงจะไม่ยอมออกมาแน่

“ท่านอ๋อง โปรดถอยออกไป ร่างกายของท่านแตกต่างจากผู้อื่น พวกเราอยู่ร่วมกันมานาน มันจะได้กลิ่นจากตัวท่าน หากมันหาโอกาสเกาะเข้าไปบนร่างของท่านจะยิ่งยุ่งยาก ”

“……”กงชิงวี่จึงได้เพียงลุกขึ้น แล้วถอยออกไปอีกทาง

อันหลิงหยุนเก็บมีด แล้วหยิบเข็มเงินสามเล่มออกมาจับไว้

มังกรไฟมองไปยังอันหลิงหยุน：“ข้าไม่รู้จักท่าน เจ้านาย……”

“นางคือพระชายาของข้า”

“ข้าน้อยขอคารวะพระชายา”

“หยุดพูดก่อน อ้าปากเสีย”

มังกรไฟอ้าปากออก พร้อมกับเงียบ

ทันทีที่เลือดของอันหลิงหยุนหยดลงบนพื้นทีละหยด ท้องของมังกรไฟก็เริ่มมีการเคลื่อนไหว แล้วมังกรไฟก็แสดงสีหน้าที่แสนจะเจ็บปวดออกมา อันหลิงหยุนถึงกับคิ้วขมวด

ใบหน้าของมังกรไฟยุ่ยไปหมด แต่เพียงไม่นานหันของหนอนพิษกู่ก็โผล่ขึ้นมา

ซูอู๋ซินมองไปยังลูกสาวอย่างตะลึง ：“เป็นไปได้อย่างไรกัน เจ้ามีลูกแล้ว และไม่ใช่หญิงสาวบริสุทธิ์แล้วด้วย”

“เงียบ！”

เจ้าหนอนถึงกับตกใจ รีบกลับตัวเข้าไป ทำให้อันหลิงหยุนโมโหหนักมาก ซูอู๋ซินนิ่งชะงักไปชั่วขณะ จ้องมองลูกสาว ราวกับได้เจอกับภรรยาที่รักเสียอย่านั้น

ทั้งสองช่างเหมือนกันจริงๆ！

เจ้าหนอนคลานอยู่ในปากของมังกรไฟ หัวกลมๆสีแดงราวกับก้อนเนื้อ ดูแล้วน่ารังเกียจอย่างมาก อีกทั้งตอนนี้มันยังติดอยู่ตรงปากของมังกรไฟ หากเป็นเช่นนี้มังกรไฟอาจจะขาดหายใจได้อย่างง่ายดาย