ยอดหมอยาของอ๋องเสียน นิยาย บท 835

บทที่ 835 หยุนจิ่นเข้าวัง

องค์หญิงใหญ่อ้าปากกว้าง ส่งลูกที่อุ้มอยู่ให้กับหยุนโล๋ชายที่เดินเข้ามา และมองดูอย่างสงบ “เจ้าไม่ได้ล้อข้าเล่นใช่ไหม พวกเจ้าคงไม่ได้ไม่สบายตรงไหนใช่ไหม”

องค์หญิงใหญ่แทบไม่อยากจะเชื่อ

ไม่รู้ว่าเป็นเพราะหยุนจิ่นไม่พอใจที่จะจัดการให้นางแต่งงานหรือไม่ จึงได้ทำเช่นนี้

หยุนจิ่นเงยหน้าขึ้นอย่างเขินอาย แต่ทำให้องค์หญิงใหญ่ต้องแปลกใจ หยุนจิ่นไม่ใช่คนหน้าไม่อายแบบนี้

“ไม่ได้ล้อเล่น หากว่าไม่เชื่อ ก็รออีกสักระยะ เมื่อและหยุนจิ่นให้กำเนิดลูกสาว องค์หญิงใหญ่ก็จะเชื่อเอง” แม่ทัพอันพูดอย่างมั่นใจ หยุนจิ่นรีบก้มหน้าทันที เมื่อนึกถึงความซื่อตรงของแม่ทัพอัน ที่พูดจาออกไปเช่นนี้อย่างเปิดเผย จนบางครั้งก็ไม่อาจจะทนได้

“แม่ทัพไม่พูดจาเหลวไหล พวกเรายังไม่ได้แต่งงาน”

“เรื่องการแต่งงานเอาไว้ก่อนได้ วันนี้เอาเป็นว่ามาคุยกันถึงเรื่องนี้ ว่าจะทำอย่างไรต่อ ”

องค์หญิงใหญ่กำลังอยู่ในความงุนงง เมื่อนึกถึงลักษณะของอันจือซานสมัยยังสาว ในใจก็รู้สึกอึดอัดเล็กน้อย

หลังจากมองอยู่พักหนึ่ง องค์หญิงใหญ่ก็พูดขึ้นมา “ในเมื่อเป็นเรื่องจริง อย่างนั้นตั้งแต่วันนี้ไปหยุนจิ่นก็คือน้องสาวของข้า หยุนจิ่นเจ้าเรียกข้าพี่สาวสักคำสิ”

หยุนจิ่นรีบลุกขึ้นยืน เดินไปยังองค์หญิงใหญ่ คุกเข่าทำความเคารพ และโค้งศีรษะลง

องค์หญิงใหญ่มองหยุนจิ่น หยิบสร้อยเส้นหนึ่งออกมาจากข้อมือ “นี่เป็นสิ่งที่เสด็จแม่มอบให้กับข้า ในเมื่อข้ารับเจ้าเป็นน้องสาวของข้า สร้อยข้อมือเส้นนี้เจ้าติดตัวไว้เถอะ

วันพรุ่งนี้ข้าจะเข้าวังไปพบฮ่องเต้เพื่อคุยถึงเรื่องนี้ ครั้งนี้ข้าจะดูว่าเขาจะกล้าขัดขวางอีกหรือไม่ ฮึ! ไอ้คนเลวนั่น ในสมองไม่เคยมีใต้หล้า มีเพียงความเลวทรามป่าเถื่อน รอข้าไปก่อนเถอะ จะลงโทษเขาเอง”

“หยุนจิ่นขอบคุณองค์หญิงสำหรับทุกอย่าง หยุนจิ่นจะไม่ลืมเลยตลอดชีวิต” หยุนจิ่นลุกขึ้นและหยิบสร้อยข้อมือ ลุกขึ้นยืดตัวนั่งตรงหน้าองค์หญิงใหญ่

องค์หญิงใหญ่ดูลังเล “หรือว่าเจ้าจะเข้าวังไปกับข้าตอนนี้เลย ยิ่งปล่อยไว้นานก็อาจมีอะไรเปลี่ยนแปลงได้อีกนะ แม่ทัพอัน เจ้ากลับไปจัดเตรียมเรื่องงานแต่งงาน ทางนี้ข้าจะจัดการเตรียมการเอง วันพรุ่งนี้ข้าจะให้พวกเจ้าแต่งงานกัน”

แม่ทัพอันเหลือบมองหยุนจิ่น เขาไม่มีความเห็น

“แม่ทัพ ข้ายินดีทำตามที่พี่สาวบอก ”

“อืม ในเมื่อเป็นเช่นนี้ อย่างนั้นข้าก็ขอกลับไปคุยกับหลิงหยุน เพื่อเตรียมการที่จวนแม่ทัพ เพียงแต่ไม่รู้ว่าเจ้าชื่นชอบอะไร และจะตกแต่งห้องเจ้าสาวอย่างไร”

หยุนจิ่นลังเลอยู่ครู่หนึ่ง “แม่ทัพ ข้าจะเขียนจดหมายให้เจ้านำกลับไป มอบให้กับหลิงหยุน นางสามารถช่วยข้าตกแต่งได้”

“ก็ได้”

แม่ทัพอันเหลือบมององค์หญิงใหญ่ แล้วพูดว่า “ขอบคุณมาก!”

“อะไรกัน ข้าเองก็ติดหนี้ท่านอยู่ หากไม่ใช่ว่าในตอนนั้นที่ข้าบ่นอะไรไปแบบนั้นหลังจากดื่มเข้าไป เจ้าก็คงไม่ต้องอยู่คนเดียว”

แม่ทัพอันครุ่นคิดอยู่คู่หนึ่ง “ผ่านไปแล้วก็ให้มันผ่านไปเถอะ ช่วยข้าดูแลหยุ่นจิ่น ข้าจะกลับไปก่อน นางไม่คุ้นเคยกับในวัง แม้ว่าฮ่องเต้จะเป็นฮ่องเต้ แต่เขาก็อาจทำให้หยุ่นจิ่นลำบากใจได้”

แม่ทัพอันและฮ่องเต้ชิงหยู่เป็นเพื่อนกันมานานจะไม่รู้จักนิสัยใจคอของฮ่องเต้ชิงหยู่ได้อย่างไร องค์หญิงใหญ่จึงพูดขึ้น “วางใจให้สบายแล้วไปเตรียมงานเถอะ ข้าจะเข้าวังไปพบฮ่องเต้ ส่วนที่เหลือข้าไม่กล้าจะรับประกันได้ ว่าพาไปแบบไหนก็จะพากลับมาให้แบบนั้น”

“ต้องรบกวนองค์หญิงใหญ่แล้ว” แม่ทัพอันชำเลืองมองหยุนจิ่น “สุขภาพของเจ้าไม่ค่อยดี อย่าไปไหนมั่วซั่ว เมื่อเข้าวังก็ให้เชื่อฟังองค์หญิงใหญ่ ตามนางไว้ทุกฝีก้าว นอกจากองค์หญิงใหญ่ ไม่ว่าใครก็ห้ามเชื่อเด็ดขาด ”

หยุนจิ่นพยักหน้า “แม่ทัพก็ต้องระวัง สภาพสังคมตอนนี้ไม่ดีนัก คนที่ลอบสังหารเมื่อคืนนี้ก็ยังจับไม่ได้ แม่ทัพจะต้องระวังทุกเรื่องนะ กลับไปก็ต้องคอยระวังบาดแผล หยุนจิ่นจะดูแลตัวเองให้ดี”

แม่ทัพอันหันกลับและเดินออกไป หยุนจิ่นมองไปยังองค์หญิงใหญ่ “พี่สาว”

“สาวน้อย ความคิดเจ้านี่ไม่ธรรมดาเลย ไม่แปลกใจเลยที่ข้าเสนอคนมากมายให้กับเจ้า แต่เจ้ากลับไม่สนใจ ที่แท้เจ้ามีคนในใจอยู่แล้ว แต่ก็ยังดี แม่ทัพอันเป็นคนดีคนหนึ่ง เจ้าอยู่กับเขาจะไม่มีทางถูกรังแก ส่วนเรื่องที่จวนของหวูกั๋วกง สักประเดี๋ยวข้าก็จะต้องไปพูดคุยด้วย พวกเจ้าก็เช่นกัน ในเมื่อมีใจให้กัน แล้วทำไมจึงไม่บอกกันตั้งแต่แรกล่ะ”

หยุนจิ่นพูดขึ้น “หยุนจิ่นมีความชื่นชมมานานแล้ว เพียงแต่แม่ทัพยังไม่มีความรู้สึกเสน่หา เมื่อคืนนี้มีคนเข้ามาในจวน แม่ทัพได้ช่วยข้าไว้ จึงได้รู้ความปรารถนาในใจ

หยุนจิ่นก็ตื่นตระหนกเช่นกัน นึกไม่ถึงว่าแม่ทัพจะรีบร้อนเช่นนี้ จึงตัดสินใจที่จะแต่งงาน”

“ยังมีอีกมุมหนึ่ง แต่ตอนนั้นสามีของข้าเพิ่งจากไปได้ไม่นาน ในใจยังเจ็บปวดอยู่ แม่ทัพอันก็มีอารมณ์ฉุนเฉียว เมื่อเห็นว่าฮ่องเต้กำลังมีความสุขมาก ประเทศชาติมีความเจริญ แต่ก็ได้แต่ทำอะไรให้เขาวุ่นวายเท่านั้น

ต่อมาแม่ทัพอันก็ไม่ได้ทำอะไรเขา แต่เขาไม่กล้าที่จะบอก ได้รับความเสียหายแต่ไม่กล้าบอก!”

หยุนจิ่นยิ้ม นางก็คิดได้แล้ว เรื่องเป็นมาเช่นนี้

ทั้งสองคนสนทนากันต่อไป รถม้าก็มาหยุดตรงหน้าประตูวัง คนเฝ้าประตูก็เปิดประตู เพื่อปล่อยให้เข้าไปในวังทันที

เมื่อรถม้ามาถึงยังด้านนอกของวังเฉาเฟิ่ง ไห่กงกงก็รีบออกมาต้อนรับ

มีเพียงรถม้าขององค์หญิงใหญ่เท่านั้นที่สามารถเข้ามาภายในวังได้

ไห่กงกงมาถึงหน้ารถ คว่ำตัวบนพื้นเพื่อทำตัวเป็นโกลนม้า องค์หญิงใหญ่จึงเอ่ยขึ้น “อะไห่อายุก็มากแล้ว ควรจะพักผ่อนได้แล้ว ลุกขึ้นเถอะ เอาโกลนม้ามาก็พอแล้ว”

“พะยะค่ะ องค์หญิง!”

ไห่กงกงลุกขึ้นยืน เรียกคนเข้ามา

องค์หญิงใหญ่ลงจากรถม้า หันกลับไปมองหยุนจิ่นที่ด้านในรถม้า ยื่นมือให้กับหยุนจิ่น “ลงมาสิ”

หยุนจิ่นลงมาจากรถม้า ยื่นมือให้กับองค์หญิงใหญ่ จากนั้นจึงตามลงจากรถม้า

ไห่กงกงเงยหน้ามองอย่างละเอียด แล้วรีบก้มหน้าทันที เป็นหญิงสาวที่สวยมากจริง ๆ!

“ไปกันเถอะ”

องค์หญิงใหญ่เข้าวังไม่จำเป็นต้องแจ้งล่วงหน้า จากนั้นจึงตามกันไปพบหวางฮองไทเฮา

หวางฮองไทเฮาเป็นผู้ที่ไม่ไปพบ ก็ย่อมไม่ได้