ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 1214

“หากต้องการแก้ไข มีเพียงการที่หม่อมฉันต้องไปซีหลิงด้วยตัวเอง”

ลั่วชิงยวนกล่าวอย่างหนักแน่น

นี่เป็นหนทางรอดเดียวของนาง

เมื่อฟู่เฉินหวนได้ยิน สีหน้าก็เปลี่ยนไป

เขามองนางด้วยความสงสัย “นี่เป็นผลลัพธ์เดียวหรือ?”

“เพคะ”

แต่ฟู่เฉินหวนกลับมิค่อยเชื่อ มองนางด้วยแววตาดุดัน “ไม่มีเข็มทิศอาณัติสวรรค์ จะทำนายได้แม่นยำหรือ?”

“แม่นยำเพคะ”

“เข็มทิศอาณัติสวรรค์เป็นเพียงตัวช่วย มิใช่สิ่งจำเป็น”

“ทิศทางหลักจะมิผิดพลาด”

แท้จริงแล้วนางทำนายหนทางรอดของตัวเอง

การทำนายโชคชะตาบ้านเมือง มีเพียงเข็มทิศอาณัติสวรรค์เท่านั้นที่ทำนายได้

กองทัพแคว้นหลีบุกประชิด เป็นนางเองที่บอกให้เฉินชีทำ สิ่งที่นางต้องการทำนายคือเส้นทางของตัวเอง

หลังจากที่ฟู่เฉินหวนฟังแล้วก็มิได้ตอบ เพียงแค่หันหลังเดินจากไป

......

ลั่วฉิงกำลังรอข่าวจากฟู่เฉินหวนอย่างกระวนกระวาย เดินวนไปมาด้วยความร้อนใจ

เมื่อเห็นฟู่เฉินหวนมาแล้ว จึงรีบเข้าไปถาม “เป็นอย่างไรบ้าง? ผลลัพธ์คืออะไร?”

ฟู่เฉินหวนตอบ “เป็นภัยพิบัติของซีหลิง”

ได้ยินดังนั้น ลั่วฉิงก็ตกใจเล็กน้อย “ภัยพิบัติของซีหลิงหรือ? หมายความว่าอย่างไร? แคว้นหลีต้องการยึดครองซีหลิงงั้นหรือ?”

“มีวิธีรับมือหรือไม่?”

ฟู่เฉินหวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม “มีเพียงข้านำทัพไปขับไล่กองทัพแคว้นหลี”

ได้ยินดังนั้น ลั่วฉิงก็ตกใจ ก่อนจะถามว่า “เช่นนั้นท่านเต็มใจไปหรือไม่?”

“นี่เป็นหน้าที่ของข้า ไม่มีเต็มใจหรือมิเต็มใจ”

ลั่วฉิงนึกถึงเฉินชี มิรู้ว่าเฉินชีต้องการทำอะไร การกระทำของเขามักจะคาดเดามิได้เสมอ

“ดี เช่นนั้นหม่อมฉันจะเข้าวัง ท่านไปกับหม่อมฉันด้วย”

ฟู่เฉินหวนพยักหน้าแล้วจึงเข้าวังไปพร้อมกับลั่วฉิง

จือเฉารู้สึกสับสน แต่ก็พยักหน้า “เพคะ!”

“หากเจ้ามิอยากให้เกิดเรื่องกับนายหญิงของเจ้าก็อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร รวมถึงนายหญิงของเจ้าด้วย”

จือเฉาพยักหน้าอย่างหวาดกลัว “เพคะ!”

“วันนี้ข้าอนุญาตให้เจ้าออกไปซื้อยา ต้องการอะไรก็เตรียมให้พร้อม แล้วจงกลับมาก่อนฟ้าสาง”

เมื่อจือเฉาได้ยินเช่นนั้นก็ตกใจ พลันเงยหน้ามองท่านอ๋องด้วยความมิอยากจะเชื่อ “บ่าวออกไปได้หรือเพคะ?”

ฟู่เฉินหวนกล่าวด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ออกไปได้ แต่ออกไปแล้วทำอะไรได้บ้าง มิจำเป็นต้องให้ข้าพูดมากใช่หรือไม่?”

คำพูดนี้เป็นการเตือนจือเฉาว่าอย่าไปหาคนที่มิควรไปหา

จือเฉาพยักหน้า “เพคะ”

โอกาสออกจากตำหนักที่ดีเช่นนี้ นางต้องรีบคว้าไว้

ยาของพระชายาใกล้จะหมดแล้ว แต่แผลก็ยังมิหาย นางมิสามารถหาสมุนไพรในตำหนักได้ ทว่าขอแค่มีโอกาสออกจากตำหนักก็พอแล้ว

นางสามารถออกไปหายาข้างนอกได้!

จากนั้นจือเฉาก็รีบออกจากตำหนักไปพร้อมกับองครักษ์ โดยมีองครักษ์คอยติดตามไปตลอดทาง

หนึ่งคือเพื่อจับตาดูจือเฉา