ยอดหญิงแห่งเทียนเชวีย นิยาย บท 123

คิ้วของลั่วชิงยวนกระตุก ดวงตาที่มองไปทางฟู่เฉินหวนขุ่นมัวมากยิ่งขึ้น แม้จะมีรัศมีอาฆาตมาดร้ายออกมาก็ตาม

นางดึงเข็มออกมาเล่มหนึ่ง ทิ่มไปยังหลังคอของฟู่เฉินหวน

ฟู่เฉินหวนล้มสลบ

สีหน้าคนรอบข้างเปลี่ยนไปในทันที

“เจ้าทำอะไรท่านอ๋องกัน?“ ลั่วเยวี่ยอิงตะคอกเสียงดุ

ซูโหยวพยุงฟู่เฉินหวนไว้ด้วยสีหน้าตึงเครียด “ท่านทำสิ่งใดกัน!“

ลั่วชิงยวนเช็ดคราบเลือดมุมปากอย่างไม่ใส่ใจ คุกเข่าจับข้อมือของฟู่เฉินหวนเพื่อตรวจดูอาการ “เจ้าดูไม่ออกงั้นหรือ ท่านอ๋องของเจ้ากำลังผิดปกติ หากมิทำเช่นนี้เขาจะสิ้นชีพ ลมปราณและโลหิตจะไหลย้อนกลับ”

ชีพจรของฟู่เฉินหวน ทำนางสับสนมากจริง ๆ

ราวกับไฟในกายแผดเผา หยินหยางเสียสมดุล ลมหายใจผิดจังหวะ และมีอาการคลุ้มคลั่งเล็กน้อย

แต่นอกจากนี้ ร่างกายของเขากลับไม่มีปัญหาอะไรนัก

เพียงแค่อาการคลุ้มคลั่งเช่นนี้ หากไฟโทสะลุกโชนถึงระดับหนึ่ง อาจคร่าชีวิตเขาได้

“ใครก็ได้ ส่งตัวท่านอ๋องกลับห้อง!“ ซูโหยวออกคำสั่งในทันที

เมื่อตอนฟู่เฉินหวนถูกพยุงจากไป ลั่วเยวี่ยอิงยังคงร้องไห้อยู่ “ท่านอ๋อง…”

ซูโหยวห้ามนางเอาไว้ “คุณหนูรอง ท่านอ๋องเหนื่อยแล้ว คืนนี้ให้ท่านได้พักผ่อนดี ๆ เถิดขอรับ ส่วนยา ข้าน้อยจะส่งคนไปหาให้ขอรับ”

“ใครก็ได้ ไปส่งคุณหนูรองกลับห้อง”

ลั่วเยวี่ยอิงก็ถูกส่งกลับห้อง

ซูโหยวกำลังจะจากไป ลั่วชิงยวนกลับเรียกเขาเอาไว้

“ซูโหยว ข้ามีเรื่องจะคุยกับเจ้า”

ซูโหยวหันหน้ากลับมา

“อาการคลุ้มคลั่งของท่านอ๋อง ราวจะเกี่ยวกับลั่วเยวี่ยอิง เจ้าสังเกตเห็นหรือไม่?” ลั่วชิงยวนเอ่ยถาม

แม่นมเติ้งยังรู้ ท่านอ๋องในเมื่อก่อนมิได้เป็นเช่นนี้

ลั่วชิงยวนมองออกไปนอกเรือนด้วยสายตาสงบ “หากสิ่งไม่ดีสิงร่าง เช่นนั้นคงง่ายกว่า”

แต่ทว่าสถานการณ์ของฟู่เฉินหวน นางดูไม่ออกจริง ๆ

เพราะนางก็ไม่ได้อยู่ข้างกายฟู่เฉินหวนทุกวัน ท่านอ๋องไม่มีทางให้นางตรวจชีพจรแน่ สถานการณ์ที่แน่ชัดเป็นอย่างไรนั้นยังพูดยาก

“หรือเพราะคุณหนูรองกัน… มิฉะนั้นเหตุใดนิสัยของท่านอ๋องจึงโหดร้ายขึ้นเรื่อย ๆ กันเพคะ?” แม่นมเติ้งเอ่ยคาดเดา ด้วยสีหน้าหนักอึ้ง

อย่างไรนี่ก็เป็นเรื่องเสี่ยงถึงชีวิตพระชายา

ครั้งนี้เพียงแค่บัวหิมะเทียนซาน ก็ลงมือกับพระชายารุนแรงถึงเพียงนี้ ตบจนพระชายาเกือบจะสิ้นชีพ!

เสียงของแม่นมเติ้งฟังแล้วไม่ชัดเจนราวกับเสียงยุง ตอนนี้สมองของลั่วชิงยวนหนักอึ้ง ร่างกายของนางโซเซ รู้สึกคล้ายกับโลกกำลังหมุน

จนข้างหูมีเสียงตกตะลึงดังขึ้น

“พระชายา!”