ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 1489
บริเวณโดยรอบเงียบสงบขึ้นมาโดยทันที แม้กระทั่งเสียงเข็มตกยังได้ยิน
ทุกคนตกตะลึงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันนี้อย่างมาก
ลง ลงมือแล้ว!?
แบบนี้มันกะทันหันเกินไปหรือไม่?
ชายคนนี้เป็นคนที่มาจากตระกูลชั้นผู้นำ แม้ว่าตอนนี้เขาจะตกต่ำลงไปเสียหน่อย และเทียบกับพระราชวังเมฆาสวรรค์ไม่ได้เลย เฟยซิงเหมิน แต่ชื่อของตระกูลชั้นผู้นำก็ยังคงอยู่ ทุกคนล้วนไว้หน้าเขาอยู่หลายส่วน
แต่ใครจะรู้เล่าว่าเมื่อชายคนนี้ปรากฏตัวขึ้น ความเห็นแตกกันอย่างสิ้นเชิง!
“เจ้า!”
พวกเขาโดนชายคนนั้นทุบจนมึนอย่างเห็นได้ชัด
เขาไอออกมาหลายครั้ง ก่อนจะพ่นฟันที่หักหลายซี่ออกมา ฟันนั้นมีคราบเลือดผสมอยู่ ท่าทางดูจนตรอกอย่างมาก
“ประมุข!”
คนที่ติดตามชายผู้นั้นเห็นสถานการณ์เช่นนี้ เขาจึงรีบพุ่งตัวเข้ามาแล้วรีบพยุงตัวอีกฝ่ายขึ้น
“ท่านประมุข ท่านไม่เป็นไรใช่หรือไม่?”
เยี่ยหลิงหรานแทบอยากจะกระทืบคนที่ไร้แววเหล่านี้ให้ตาย!
เขาดูเหมือนไม่เป็นอันใดอย่างนั้นหรือ?
แต่ว่าตอนนี้ ถ้าไม่มีคนเหล่านี้พยุงให้ลุกขึ้นยืน เกรงว่าเขาอาจจะไม่สามารถยืนได้อย่างมั่นคง
การโจมตีเมื่อครู่นี้ มันเกิดขึ้นอย่างกะทันหันมาก จนทำให้เขาไม่ทันได้ตั้งตัว!
อีกทั้งพลังนี้ก็ยังแข็งแกร่ง! และลงมืออย่างโหดเหี้ยม!
ใบหน้าของเขาชาไปแล้วครึ่งซีก ทุกส่วนของร่างกายเหมือนถูกบดขยี้อย่างรุนแรง! มันเจ็บปวดจนทนไม่ไหว!
ทุกครั้งที่สูดลมหายใจเข้า บริเวณหน้าอกก็รู้สึกเจ็บปวดขึ้นมา
เหมือนว่ากระดูกจะหัก อวัยวะภายในแหลกละเอียด!
มือที่สั่นสะท้านของเขาชี้ไปทางองค์ปฐมกษัตริย์
แต่เมื่อสบสายตาเข้ากับแววตาเย็นชา หัวใจของเขาก็สั่นไหว เขาหดนิ้วแล้วลดมือลง
มีเพียงความโกรธที่อยู่บนใบหน้าเท่านั้น ที่ยังคงเดิม
“เพียงแค่คำพูดไม่เข้าหูก็ลอบทำร้ายกัน แบบนี้มันจะเกินไปแล้ว!”
องค์ปฐมกษัตริย์หัวเราะออกมาโดยตรง
“อันใดนะ? ลอบทำร้าย?”
“ต้องเป็นการลอบทำร้ายอยู่แล้ว!” ชายคนนั้นตะโกนขึ้นมาเสียงดัง ใบหน้าแดงขาวสลับกัน “เดิมทีทุกคนกำลังพูดคุยกันอย่างสันติ แต่เจ้ากลับลงมืออย่างกะทันหัน ต้องนับว่าเป็นการลอบทำร้ายอยู่แล้ว! แม้ว่าจะเป็นคนของซั่งกวนเยว่ แต่ก็ควรดูแลให้ดี ไม่ควรกระทำเช่นนี้ แบบนี้จะเหิมเกริมกันเกินไปแล้ว!”
องค์ปฐมกษัตริย์หรี่ตามองแล้วแค่นหัวเราะออกมา
“ตอนที่ข้านั้นลงมือ ทุกคนที่อยู่ในที่แห่งนี้ล้วนมองเห็นได้อย่างชัดเจน อีกทั้ง… ข้ายังยืนอยู่ตรงหน้าเจ้าด้วย หรือว่าเจ้าตาบอดจึงมองไม่เห็น?”
“เจ้า…”
เยี่ยหลิงหรานคิดไม่ถึงเลยว่า นอกจากคนพวกนี้จะมีฝีมือแข็งแกร่งแล้ว หน้ายังหนาเหมือนกับกำแพงเมืองอีกด้วย
เขากระอักเลือดออกมา ในใจเต็มไปด้วยความเคียดแค้น ต่อหน้าผู้คนมากมาย เขากลับถูกทุบตีเช่นนี้ มันน่าขายหน้ามากจริงๆ !
“มีคนมากมายอยู่ที่นี่ ตั้งแต่ตอนแรกจนถึงตอนนี้ พวกเราต่างพูดจากันด้วยความสันติ! ไม่มีใครลงมือตามอำเภอใจ! แต่เจ้า…”
“นั่นมันก็เป็นเรื่องของพวกเจ้าแล้ว เกี่ยวอันใดกับข้าด้วยเล่า?”
องค์ปฐมกษัตริย์พูดตัดบทอย่างหมดความอดทน เขาเลิกคิ้วขึ้นแล้วมองไปรอบๆ
สายตาของเขาเย็นชาราวกับคมมีด!
“พวกเจ้าไม่ได้ลงมือกับเยว่เออร์โดยตรง แต่ถือว่าไม่ได้กลั่นแกล้งนางหรือ? พวกเจ้าเป็นคนที่มาจากตระกูลชั้นผู้นำ ไม่ว่าอย่างใดก็เป็นคนที่มีคนนับหน้าถือตา แต่ตอนนี้กลับมาบีบบังคับแม่นางคนหนึ่งอายุสิบกว่าปีให้ตอบคำถามเนี่ยนะ พวกเจ้าไม่ละอาย แต่ข้าละอายใจจนหน้าแดงแทนพวกเจ้าแล้ว!”
คำพูดหนึ่งประโยค ทำให้คนจำนวนไม่น้อยที่อยู่บริเวณนั้นหน้าเปลี่ยนสี
อย่างใดก็ตามพวกเขาไม่สามารถโต้เถียงได้เลย
องค์ปฐมกษัตริย์เหลือบสายตามองเยี่ยหลิงหรานอย่างเย็นชา
“ไม่มีความสามารถก็ไม่ต้องพูดออกมา! เช่นนี้มันน่าขายหน้า!”
หน้าของเยี่ยหลิงหรานหยุดชะงัก ดวงตากลายเป็นสีดำขลับ จนเกือบจะเป็นลมล้มพับลงไป
“เจ้า…เจ้า…เจ้าเป็นใครกัน กล้าพูดจากำเริบเสิบสานเช่นนี้หรือ!”
แม้ว่าคำพูดของเขาจะดูดุร้าย แต่ภายในใจกับอ่อนยวบไร้เรี่ยวแรง
ไม่ว่าอีกฝ่ายจะมีฐานะอย่างใด แต่ฝีมือของเขาก็ได้ประจักษ์แล้ว
หากเขาพูดไม่เข้าหูอีกครั้งหนึ่งอีกฝ่ายต้องลงมืออย่างแน่นอน…
องค์ปฐมกษัตริย์หัวเราะเสียงเบา
“เจ้ายังไม่มีคุณสมบัติที่จะถามคำถามนี้กับข้า!”
เยี่ยหลิงหรานกลืนเลือดเก่าที่อยู่ในปากลงไป ใบหน้าซีดขาว ร่างกายสั่นสะท้าน
แต่องค์ปฐมกษัตริย์กลับไม่สนใจ เขาเบนศีรษะหันไปมองอีกข้าง
“เจ้าเป็นคนของสำนักปีกสุวรรณหรือ?”
แน่นอนว่าเขากำลังถามจินตี้
จินตี้ที่โดนเรียกชื่ออย่างกะทันหัน ก็ตกใจจนหัวใจเต้นแรงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง!
เขาอ้าปากขึ้นท่าทางดูอ่อนแรง
ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหาประวัติการอ่าน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...