ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 433

ชีหานลังเลสักพักก่อนจะทำตาม

คำสั่งขององค์หญิงนั้น สือซานเยว่ทำได้เพียงเชื่อฟังตลอดมา

เมื่อเขาปลดผ้าคลุมหน้าและหมวกออกแล้ว หัวใจของฉู่หลิวเยว่ก็เต้นแรงทันที!

เห็นเพียงใบหน้าข้างซ้ายและคอของชายหนุ่มเต็มไปด้วยรอยแผลไฟไหม้

ใบหน้าที่เดิมทีแล้วหล่อเหลาสุดๆ วันนี้กลับกลายเป็นแบบนี้ไปแล้ว!

เหลือเพียงดวงตาเรียวเล็กและเย็นชาเท่านั้นที่ยังคงเหมือนเดิมอยู่!

“เจ้า…เหตุใดเจ้าถึงต้อง…”

ฉู่หลิวเยว่เอ่ยปากอย่างยากลำบาก เพิ่งจะพูดเพียงไม่กี่คำก็เหมือนสำลักอันใดบางอย่างแล้ว

“เมื่อรู้ว่าองค์หญิงตกอยู่ในอันตรายแล้ว สือซานเยว่จะหนีไปได้อย่างใด? ถ้าข้าไม่สามารถช่วยชีวิตองค์หญิงได้ ก็แสดงว่าข้าไร้ประโยชน์!”

ชีหานไม่ได้ใส่ใจที่รูปลักษณ์และร่างกายของตัวเองถูกทำลาย

สิ่งเดียวที่เขาสนใจก็คือตอนที่เขากลับไปถึงช้าเกินไป และไม่สามารถปกป้ององค์หญิงเอาไว้ได้

ฉู่หลิวเยว่ไม่พูดไม่จาอยู่นาน

นางคิดอยู่ตลอดว่าตอนนั้นตัวเองตายอย่างโดดเดี่ยวและไร้ที่พึ่ง นึกไม่ถึงเลยว่า…ที่จริงแล้วในวันนั้น สือซานเยว่ได้กลับไปแล้ว

“หลังจากนั้นล่ะ?”

“ต่อมาเจียงอวี่เฉิงได้แอบส่งคนมาลอบฆ่าพวกเรา กระหม่อมจึงคิดจะร่วมมือกันกับคนอื่นๆ เพื่อแก้แค้นให้ท่าน แต่…”

“แต่พวกเขาส่วนใหญ่ต่างหักหลังข้าแล้วใช่หรือไม่?” ฉู่หลิวเยว่ยิ้มอ่อน พร้อมกับแววตาที่นิ่งเฉยราวกับว่ากำลังพูดถึงเรื่องของคนอื่นอยู่

ชีหานลังเลสักพักจึงเอ่ยปาก

“ที่จริงแล้วคนที่ทรยศท่านนั้นเป็นเพียงส่วนน้อยเท่านั้น…แต่เพราะคนส่วนหนึ่งในนั้นเป็นบุคคลสำคัญ ฉะนั้นเรื่องราวจึงค่อนข้างยุ่งยากซับซ้อน แล้วข้าก็เป็นองครักษ์คุ้มครองท่าน จึงไม่มีสิทธิ์ที่จะพูดอันใดมากนัก ฉะนั้น…”

ฉู่หลิวเยว่พยักหน้าด้วยความเข้าใจ

ต่อให้ชีหานไม่พูด นางก็พอจะเดาได้ว่าสถานการณ์เป็นอย่างใด

“ลำบากพวกเจ้าจริงๆ ที่ให้ไปทำแบบนั้น แล้วหลังจากนั้นล่ะ?”

เจียงอวี่เฉิงและซั่งกวนหว่านจะไม่ปล่อยองครักษ์สือซานเยว่ไปง่ายๆ และพวกเขาจะต้องถูกฆ่าตายแน่นอน

“ตอนนี้คนอื่นๆ ในบรรดาองครักษ์สือซานเยว่เป็นอย่างใดบ้าง?”

ชีหานกำหมัดแน่น

“ท่านวางใจเถิด คนอื่นยังสบายดี”

อารมณ์ของฉู่หลิวเยว่จึงดีขึ้นมาหน่อย

ตอนนี้ คนที่นางสามารถพึ่งพาได้ในบรรดาองครักษ์สือซานเยว่เหลือเพียงไม่กี่คนแล้ว

“งั้นก็ดี งั้นก็ดี…แต่ ชีหาน เหตุใดถึงมีเพียงเจ้าที่มาออกรับหน้า? แล้วเจ้าหาข้าเจอได้อย่างใด?”

นี่คือสิ่งที่ฉู่หลิวเยว่สงสัยมากที่สุด

เพราะแม้แต่นางเองก็รู้สึกว่าการที่มายืมร่างเพื่อสิงนั้นก็เป็นเรื่องที่ผิดธรรมชาติมากแล้ว แล้วชีหานหาเจอได้อย่างใด?

อีกอย่างดูจากท่าทางเมื่อก่อนของเขาแล้วก็เหมือนว่าจะรู้ตั้งแต่แรกแล้ว

มาวันนี้ เหมือนกับว่าเขามาเพียงแค่ยืนยันตัวตนเท่านั้น

“สนมจักรพรรดิ ไม่เพียงแต่กระหม่อมเท่านั้น องครักษ์สือซานเยว่คนอื่นๆ ต่างก็ไม่ได้อยู่ในราชวงศ์เทียนลิ่งแล้วเช่นกัน…ตอนที่…หนึ่งเดือนหลังจากเกิดเพลิงไหม้ในห้องเก็บอัฐิบรรพบุรุษ เจียงอวี่เฉิงก็ได้ใส่ร้ายพวกข้าว่าเป็นกบฏ และเป็นเพราะได้ยินถึงทุกการกระทำของพวกกระหม่อม ท่านจึงได้หลงเข้าไปในตอนที่ฝึกซ้อม…หลังจากนั้น เขาก็ได้ออกคำสั่งให้นำจับพวกกระหม่อม และหลังจากองครักษ์สิบสามได้หารือกันแล้วจึงพากันออกจากดินแดนสวรรค์ทันที”

สีหน้าของฉู่หลิวเยว่ยิ่งเย็นชามากขึ้นไปอีก

“เจียงอวี่เฉิงรังแกผู้คนเกินไปแล้ว!”

บีบคั้นนางให้จนมุม แล้วยังสาดโคลนไปบนตัวขององครักษ์สือซานเยว่อีก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน