ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 503

ซั่งกวนหว่านตกใจอย่างมาก

เจียงอวี่เฉิงไม่เคยโกรธนางขนาดนี้มาก่อนเลย!

ในใจของนางก็รู้สึกโมโหอย่างมาก!

“เจ้าบอกว่าใครเพ้อเจ้อ? เจียงอวี่เฉิง เจ้ารู้หรือไม่ว่าตอนนี้เจ้ากำลังพูดอยู่กับใคร!?”

เจียงอวี่เฉิงถึงได้รู้สึกตัว จากนั้นเขาก็หมุนตัวกลับมา แล้วค่อยๆ สูดลมหายใจเข้าอย่างลึกๆ อารมณ์ของเขาถึงค่อยสงบนิ่งลงมาได้

“หว่านเอ๋อร์ นี่ไม่ใช่เรื่องที่อยากคุยกับเจ้า เจ้าก็รู้ว่าช่วงนี้มีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย ข้าประมาทไปหน่อย…กว่าจะมาถึงวันนี้มันไม่ง่ายเลย หากเพราะเรื่องเล็กๆ เท่านี้ทำให้ความพยายามของเราทั้งหมดสูญเปล่า มันน่าเสียดายมากเลยนะ!”

เขาเดินเข้าไปที่ด้านหน้าของซั่งกวนหว่านอีกครั้ง จากนั้นก็กำลังจะดึงอีกฝ่ายเข้ามาในอ้อมกอด

“กว่าพวกเราจะเดินมาถึงจุดนี้มันไม่ง่ายเลยนะ…”

ซั่งกวนหว่านผลักเขาออก แล้วแค่นหัวเราะเสียงเย็นว่า

“เจียงอวี่เฉิง เจ้ามาพูดเรื่องแบบนี้ตอนนี้มันไม่ปลอมไปหน่อยหรือ?”

สีหน้าน่ารังเกียจของเขาเมื่อครู่นี้ นางเห็นมันอย่างชัดเจน!

“ตอนนี้เจ้าคงคิดว่าชีพจรของข้าถูกทำลายแล้ว ดังนั้นก็เลยไม่สนใจข้าแล้วสิ? ข้าจะบอกอันใดให้นะ คนในราชวงศ์เทียนลิ่งตั้งมากมายอยากเข้ามาครองตำแหน่งเดียวกับเจ้า เจ้าอย่าทำเกินไปนัก!”

ตอนนี้ซั่งกวนหว่านมีอำนาจมากมายอยู่ในมือ แน่นอนว่านางไม่กลัวเจียงอวี่เฉิงอยู่แล้ว

แววตาของเจียงอวี่เฉิงเปลี่ยนไปทันที ในใจของเขาเต็มไปด้วยการเยาะเย้ยและดูถูก

ตอนนี้ซั่งกวนหว่านคงยังไม่รู้ นางจะอยู่ในสถานการณ์ชีพจรเสียหายไปแบบนี้อีกนานเท่าใดกัน?

หากไม่ใช่เพราะว่า…

เจียงอวี่เฉิงพูดขึ้นด้วยเสียงอ่อนโยนว่า

“หว่านเอ๋อร์ เจ้าคิดมากเกินไปแล้ว ที่ข้าทำทั้งหมดนี้ก็เพื่อเจ้า! ข้าชอบเจ้ามาตั้งหลายปีขนาดนี้ ในใจของข้าเป็นอย่างใด เจ้ายังไม่รู้อีกหรือ?”

สีหน้าของซั่งกวนหว่านค่อยๆ อ่อนลงเล็กน้อย

“จริงหรือ?”

“แน่นอนว่าเป็นความจริง! เมื่อครู่นี้ข้ารีบร้อนมากไปหน่อย จึงเลือกคำพูดไม่ถูกต้อง เจ้าก็รู้ว่าข้าเกลียดผู้หญิงคนนั้นมากขนาดไหน เมื่อเห็นเจ้าพูดถึงแบบนั้น ข้าจึง…ลืมนึกถึงใจของเจ้าไป”

ในที่สุดคำพูดเหล่านั้นก็ไหลเข้าไปในใจของซั่งกวนหว่านแล้ว

นางแค่นหัวเราะเสียงเบา “งั้นก็ดี ข้าเองก็เกลียดนาง”

เจียงอวี่เฉิงกอดเอวของนางไว้

“จากนี้พวกเราไม่ต้องพูดเรื่องนี้แล้วนะ หื้ม? รอฝ่าบาทฟื้นขึ้นมา แล้วพวกเราจัดงานแต่งงานกันนะ”

จากนั้นซั่งกวนหว่านก็พูดขึ้นว่า

“เช่นนั้นเจ้าก็อย่าดุข้าอีกนะ”

เจียงอวี่เฉิงยิ้มแล้วพูดขึ้นว่า “แน่นอน”

แต่ในแววตาของเขา กลับมีประกายเย็นเยียบแผ่ออกมา

…

จวนตระกูลมู่

เมื่อได้ยินคำพูดของเชียงหว่านโจว ผ่านได้สักพักฉู่หลิวเยว่ถึงได้สติขึ้นมา

“งั้น…งั้นหลายปีที่ผ่านมานี้ เจ้ามีชีวิตรอดมาได้อย่างใด?”

ถ้าเขามีมันมาตั้งแต่ตอนเด็กๆ เขาไม่น่าจะอยู่รอดมาถึง

เชียงหว่านโจวพูดขึ้นว่า

“เมื่อก่อนในร่างกายของข้า เคยมีเชื้อเพลิงลูกหนึ่งอยู่ แต่เมื่อหนึ่งปีก่อน จู่ๆ มันก็ดับไป จากนั้นข้าจึงออกจากชายแดนใต้มา เพื่อมาที่ซีหลิง”

ฉู่หลิวเยว่คาดเดาว่า “เชื้อเพลิงในร่างกายของเจ้า ผู้หญิงคนนั้นที่มอบให้?”

“อื้อ”

“งั้นพวกเจ้าก็น่าจะรู้จักกันมานานแล้วสิ?”

“อื้อ”

ฉู่หลิวเยว่เงียบไปสักพัก

เชื้อเพลิงดับไปอย่างกะทันหัน มีความเป็นไปได้อยู่สองอย่าง

หนึ่งชีพจรของผู้บำเพ็ญเพียรถูกทำลาย สองหมอเทวดาคนที่มอบเชื้อเพลิงนี้ได้ตายลงไปแล้ว

หากเป็นอย่างข้อแรกล่ะก็ ภายในร่างกายของเชียงหว่านโจวน่าจะมีร่องรอยบาดแผลของเชื้อเพลิง

แต่ว่านางกลับหาไม่เจอ…ไม่มี…

นั้นหมายความว่า…ความจริงแล้ว คนที่เขากำลังตามหาอยู่ มีความเป็นไปได้อย่างมากว่าจะตายแล้ว

“ก๊อกๆ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน