ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 513

จะด่าเจี่ยนเฟิงฉือก็ด่าไปสิ แต่มาด่านางร่วมไปด้วยได้หรือ นางไม่มีทางทนอยู่แล้ว!

เมื่อชายมีเคราเห็นสีหน้าของฉู่หลิวเยว่ เขาก็รู้สึกตกใจขึ้นมาทันที และในใจก็รู้สึกตระหนกอย่างมาก

แต่ตอนนั้นเองก็มีความคิดหนึ่งผุดขึ้นมา แค่พวกเราคนเดียวก็สามารถเอาชนะฉู่หลิวเยว่ได้อย่างง่ายดายแล้ว หากผสานพลังกันเล่า?

ฉู่หลิวเยว่ต้องสู้สามต่อหนึ่ง เดิมทีก็เป็นนางนั่นแหละที่หาเรื่องตาย!

ยิ่งไปกว่านั้นเจี่ยนเฟิงฉือไม่ได้อยู่ที่นี่ด้วย มีอันใดที่พวกเขาต้องกลัวกัน!

เหมือนว่าหยางเซิ่นเอ๋อร์จะยังไม่ยอมแพ้ จึงกล่าวโน้มน้าวต่อว่า

“คุณหนูฉู่ พวกเราไม่ได้มีเจตนาร้าย เพียงแค่อยากจะขอความช่วยเหลือจากเจ้าเพียงเท่านั้น…ศิษย์พี่ทั้งสองของข้าก็ได้รับบาดเจ็บ…”

“พวกเขาบาดเจ็บ แล้วเกี่ยวอันใดกับข้า?”

ฉู่หลิวเยว่พูดตัดบทหยางเซิ่นเอ๋อร์อย่างหมดความอดทน

“หากข้าจำไม่ผิดล่ะก็ เมื่อครู่พวกเขาทั้งสองคนรุดหน้าไปเพื่อต้านทานปราณกระบี่ ส่วนเจ้า…กลับหลบอยู่!”

ใบหน้าของหยางเซิ่นเอ๋อร์เปลี่ยนสีทันที คิดไม่ถึงว่าในตอนนั้นฉู่หลิวเยว่ก็มองเห็นด้วย!

“เจ้าเป็นศิษย์น้องของพวกเขา เจ้ายังไม่ช่วย แต่เรียกให้ข้าช่วยเนี่ยนะ? เห็นว่าข้า…โง่เง่าขนาดนั้นเลยหรือ?”

ฉู่หลิวเยว่พูดอย่างช้าๆ ชัดๆ

ความเร็วในการพูดของนางช้าและราบเรียบอย่างมาก แต่เมื่อคนทั้งสามได้ยินเช่นนั้น ก็รู้สึกสั่นสะท้านไปทันที

ใบหน้าของหยางเซิ่นเอ๋อร์แดงก่ำ นัยน์ตามีหยาดน้ำตาไหลริน

“ข้า…ข้า…”

ท่าทางเช่นนั้นทำให้ผู้ชายทั้งสองคนมีความรู้สึกรักหยกถนอมบุปผาขึ้นมาทันที

ชายร่างผอมสูงจ้องฉู่หลิวเยว่ตาเขม็งแล้วตะโกนขึ้นมาเสียงดังว่า

“เจ้าจะไปรู้อันใด!? ตอนนั้นอยู่สถานการณ์วิกฤต พวกเราเป็นฝ่ายบอกให้นางถอยออกไปเอง นางถึงได้ถอย! ไม่เช่นนั้นพวกเราทั้งสามคนคงบาดเจ็บกันหมดแล้ว! ฉู่หลิวเยว่ เจ้าอย่ามาสร้างความบาดหมางให้พวกเรา!”

หยางเซิ่นเอ๋อร์รีบดึงเขากลับมา

“ศิษย์พี่ เป็นความผิดของข้าเอง…พวกท่านอย่าโกรธเลย…”

ฉู่หลิวเยว่ยักไหล่

มีคนไม่เอาสมอง ไม่สนใจชีวิต เช่นนั้นนางก็ไม่เปลืองน้ำลายคุยด้วย

“อยากจะพูดอันใดก็แล้วแต่เจ้าเถอะ ข้ายังมีธุระ ขอตัวก่อน”

เมื่อพูดจบ ฉู่หลิวเยว่ก็สาวเท้าขึ้น เพื่อเดินหลีกเลี่ยงพวกเขาออกมา

ชายมีเครามีสีหน้ามืดครึ้มอย่างมาก แล้วเดินมาขวางทางนางเอาไว้

“ใครให้เจ้าไป?”

ฉู่หลิวเยว่เงยหน้ามอง เมื่อเห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยความหยิ่งยโสของชายผู้นั้น นางก็หัวเราะขึ้น

รอยยิ้มเหยียดหยามและดูถูกของนางค่อยๆ ปรากฏขึ้นอย่างช้าๆ ก่อนจะจ้องมองชายมีเคราผู้นั้นด้วยความโกรธ

เขาจับกระบี่ที่อยู่ในมือแทงไปทางฉู่หลิวเยว่ทันที

“วันนี้ข้าจะทำให้เจ้ารู้ว่า ว่ามีคนที่เจ้าไม่ควรไปยั่วโมโห!”

ทันทีที่สิ้นเสียง ข้อมือของเขาก็เบนออกไปทันที คมกระบี่แทงไปที่มือซ้ายของฉู่หลิวเยว่อย่างกะทันหัน

…เห็นได้ชัดว่าเขาพุ่งเป้าไปที่พรมแดนไวฑูรยะ!

แววตาของฉู่หลิวเยว่เย็นชามากขึ้น ทันใดนั้นที่มือขวาของนางก็มีมีดสั้นเล่มหนึ่งปรากฏขึ้นกลางฝ่ามือ!

ได้ยินเพียงเสียงกระทบดังลั่น กระบี่เล่มนั้นถูกปัดป้องได้อย่างง่ายดาย!

แขนของชายมีเคราคนนั้นสั่นสะท้านอย่างรุนแรง คาดไม่ถึงว่าจะทำให้แขนทั้งแขนของเขาชาได้เช่นนี้!

“บังอาจ!”

ชายร่างผอมสูงเห็นดังนั้น ก็ตะโกนออกมาเสียงดัง แล้วออกกระบวนท่าอย่างรวดเร็ว

แม้ว่าเขาจะไม่มีกระบี่แล้ว พลังการต่อสู้ของเขาจึงลดลงอย่างมาก แต่ด้วยวรยุทธ์ของเขาที่อยู่ในนักรบระดับหก เมื่อมาเทียบกับระดับสามเช่นนาง แค่นั้นมันก็เกินพอแล้ว

“หมัดแปดวิถี”

เสียงของเขาแหบพร่า เปลี่ยนจากฝ่ามือเป็นกำหมัด พร้อมโจมตีไปที่ฉู่หลิวเยว่!

หมัดนี้มีความรุนแรงอย่างมาก!

ฉู่หลิวเยว่ฉวยโอกาสนี้ แกล้งก้าวผิดจังหวะ คาดไม่ถึงว่านางจะชนแล้วเข้าไปอยู่ในอ้อมแขนของชายมีเครา!

แต่ตอนนั้นเขายังไม่ทันได้รู้ตัว นางก็คว้าแขนของเขาให้พลิกขึ้นมาอีกด้านหนึ่ง!

ตอนนั้นเองชายมีเคราก็แทบจะกลายเป็นเกราะให้ฉู่หลิวเยว่อย่างสมบูรณ์แล้ว!

ชายรูปร่างชายผอมเห็นดังนั้น จึงคิดจะถอนการโจมตีทันที แต่ว่าหมัดของเขาถูกปล่อยออกไปแล้ว หากขืนดึงกลับมาจะทำให้เกิดการสะท้อนกลับอย่างรุนแรง!

เขารู้สึกจนปัญญาอย่างมาก ชายมีเคราต้องบาดเจ็บเพราะหมัดนี้แล้ว!

มือขวาที่เขากำลังถือดาบอยู่นั้นชาอยู่ ขยับไม่ได้เลย มีเพียงมือซ้ายเท่านั้นที่สามารถโจมตีฉู่หลิวเยว่ได้ เขาจึงยื่นมือไปบีบคอของนาง!

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน