ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 527

ดวงอาทิตย์แผดเผาร้อนแรง แสงอาทิตย์สาดลงมาจนแสบตา!

ในที่สุดสายฟ้าก็ผ่าลงมาที่กระบี่หลงหยวนแล้ว!

เปรี้ยง!

ลำแสงนั้นกระจายออกไปทั่วทุกสารทิศ ตอนนั้นเองที่ตัวของกระบี่สีดำขนาดใหญ่นั้น ก็ปกคลุมด้วยประกายแสงที่สว่างเจิดจ้า!

ดวงอาทิตย์ที่อยู่บนท้องฟ้าก็ได้หายไปแล้ว ความมืดเข้ามาปกคลุมอย่างรวดเร็ว!

ในตอนนั้นกระบี่หลงหยวนก็ได้เปล่งประกายแสงออกมา!

เปลวเพลิงก็พวยพุ่งออกมาจากปลายกระบี่ และแตกระแหงไปตามพื้นดิน!

ความร้อนที่น่ากลัวได้พุ่งออกมาตามกระบี่หลงหยวน!

หลังจากนั้น เปลวไฟก็มีจำนวนเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ ความร้อนผุดขึ้นมาจากพื้นเพิ่มขึ้น

อุณหภูมิที่อยู่รอบๆ ก็สูงขึ้นอย่างบ้าคลั่ง

“หนี! หนีเร็ว!”

เมื่อโฉวติ่งเห็นสถานการณ์ดังนั้นก็รู้สึกตกใจอย่างมาก รีบถอยหลังอย่างรวดเร็ว!

แต่เขาเพิ่งเดินถอยหลังได้สองก้าว เขาก็รู้สึกได้ถึงความเจ็บปวด!

เมื่อหลังกลับไปมอง ก็เห็นว่าที่ร่างกายของเขามีเปลวเพลิงที่ลุกขึ้นมาตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้

เสื้อผ้าด้านหลังของเขาโดนไหม้หายไปในทันที

เขารู้สึกเจ็บปวดอย่างมาก ทำให้ใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวไปหมด

เขารีบถอดเสื้อของตัวเองออกไปทันที! แต่ที่ด้านหลังของเขาก็มีรอยแผลผุพองหลายสิบจุดแล้ว!

แม้เขาจะไม่รู้ว่าเกิดอันใดขึ้นกับตัวของเขาเอง แต่ความเจ็บปวดเหล่านั้นก็เป็นเรื่องจริง

เขาก็ไม่สนใจเรื่องอื่นแล้ว รีบหนีออกมาให้ไกลที่สุดเท่าที่จะทำได้!

ใครอยากจะรอต่อก็รอไปเถอะ!

ไม่แน่ว่ากระบี่หลงหยวนยังไม่ทันมา แต่ว่าตนเองอาจจะต้องตายไปก่อนก็ได้!

เขารีบบีบไข่มุกสัมฤทธิ์ที่อยู่ในมือของตัวเองให้แตกทันที!

ในตอนนั้นเอง ร่างของเขาก็หายไปจากจุดเดิมแล้ว

เรื่องราวทั้งหมดนี้ เกิดขึ้นเพียงชั่วพริบตาเท่านั้น!

เมื่อหนิงเจียวเจียวและหยางเซิ่นเอ๋อร์เห็นดังนั้น ก็รู้สึกตกใจอย่างมาก

ไม่มีใครคาดคิดว่า สายฟ้าสายสุดท้ายของกระบี่หลงหยวนที่รอมาเนินนาน จะน่ากลัวขนาดนี้!

พวกนางทั้งสองรีบถอยหลังอย่างไม่ลังเล!

แต่แววตาก็ยังจ้องไปที่กระบี่หลงหยวนตาเขม็ง

พวกนางมองหน้ากัน ในแววตามีจิตสังหารปรากฏขึ้นอย่างเด่นชัด!

หนิงเจียวเจียวแค่นหัวเราะ

“ท้องฟ้าของอาณาจักรเทพเทียนลิ่งเปลี่ยนไปแล้ว หยางเซิ่นเอ๋อร์ เจ้ายังไม่ไปอีกหรือ?”

ใบหน้าของหยางเซิ่นเอ๋อร์ไม่มีความเขินอายและหวาดกลัวเหมือนแต่ก่อนแล้ว

นางยิ้มขึ้น แต่รอยยิ้มนั้นกลับดูโหดเหี้ยมอย่างมาก ทำให้คนที่มองรู้สึกเสียวสันหลังอย่างมาก

“เจ้ายังไม่ไป แล้วข้าจะไปได้อย่างใด? สายฟ้าของกระบี่หลงหยวนสายที่แปดสิบเอ็ดผ่าลงมาแล้ว มันกำลังเลือกเจ้านายคนใหม่! ตัวข้าที่ฝึกฝนด้านกระบี่มาตั้งแต่เด็ก และต่อไปจะเข้าไปในสำนักกระบี่เมฆาม่วง แต่กลับเจ้าที่ไม่เกี่ยวข้องกับวิชากระบี่เลย เจ้าคิดว่า กระบี่หลงหยวนจะเลือกเจ้าหรือ?”

หนิงเจียวเจียวรู้สึกตกตะลึงไป

ก่อนหน้าที่นางจะมาที่นี่ นางไม่รู้ว่ากระบี่หลงหยวนจะตื่นขึ้นมา

แต่ในเมื่อนางมาถึงขนาดนี้แล้ว จะให้นางยอมแพ้ได้อย่างใด?

นางไม่กลัวหนึ่งหมื่น แต่กลัวหนึ่งในหมื่น[1]

“หยางเซิ่นเอ๋อร์ เจ้าไม่เห็นมีอันใดน่าภูมิใจเลย เดิมทีกระบี่หลงหยวนคืออาวุธศักดิ์สิทธิ์ ถ้าหากมันจะเลือกคนที่คุ้นเคยกับวิชากระบี่เป็นเจ้านายคนใหม่ มันคงเลือกไปนานแล้ว! จะให้รอมาถึงตาของเจ้าหรือ? กวางจะตายในมือของใคร ยังไม่รู้เลย!”

ทันทีที่สิ้นเสียง เปลวเพลิงลูกหนึ่งก็ติดอยู่ที่ฝ่าเท้าของนาง!

หนิงเจียวเจียวสะกิดปลายเท้า เตรียมตัวจะบินขึ้น!

แต่ตอนนั้นนางก็ต้องตกใจมากว่าตนเองไม่สามารถลอยตัวขึ้นได้แล้ว!

“นี่มันเรื่องอันใดกัน?!”

นางรีบวิ่งหนีอย่างร้อนรน แล้วกรีดร้องอย่างบ้าคลั่ง

หยางเซิ่นเอ๋อร์พบว่ามีอันใดบางอย่างผิดปกติไป สีหน้านางจึงเปลี่ยนสีไปทันที

หากนางไม่สามารถเหาะเหินได้แล้ว ช้าเร็วอย่างใด ก็ต้องตายในกองเพลิงอยู่ดี

พวกนางทั้งสองคนไม่สนใจเรื่องทะเลาะเบาะแว้งแล้ว เริ่มหาทางหนีอย่างจนตรอก

แต่เปลวเพลิงที่อยู่บนพื้นนั้นก็มีมากขึ้นเรื่อยๆ พวกนางไม่สามารถหลบหลีกได้เลย!

ทันใดนั้นหยางเซิ่นเอ๋อร์ก็ชักกระบี่ออกมา ก่อนจะกระโดดขึ้นและลอยตัวอยู่กลางอากาศ!

ในตอนนี้นางก็สามารถหลบหนีจากเปลวเพลิงที่ไร้จุดสิ้นสุดได้แล้ว!

เมื่อหนิงเจียวเจียวเห็นดังนั้นก็กัดฟันกร๊อด ก่อนจะสะบัดแขนเสื้อ ทันใดนั้นม่านพลังสีเขียวก็ปรากฏขึ้นตรงหน้านาง พร้อมห่อหุ้มร่างของนางไว้

มีใครบ้างที่ไม่ได้เตรียมตัว!

ทั้งสองคนต่อสู้อย่างยากลำบาก แต่ส่วนทางด้านของเชียงหว่านโจว เขาก็อยู่ที่เดิมไม่ได้ขยับไปไหนเลยแม้แต่น้อย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน