ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 583

อวี้ฉือซงยิ้มบางๆ แล้วพูดขึ้นว่า

“เพราะว่าข้ามีเรื่องที่ต้องมอบหมายให้หลิวเยว่ทำ ดังนั้นจึงให้นางติดตามมาด้วย คุณชายใหญ่เจียงคงไม่รังเกียจหรอกใช่หรือไม่?”

รอยยิ้มของเจียงอวี่เฉิงยังคงประดับไว้เช่นเดิม แต่น้ำเสียงกลับเย็นชาขึ้นเล็กน้อย

“ประมุขอวี้ฉือเกรงใจกันเกินไปแล้ว แต่ว่าเรือนฉิน…มันค่อนข้างพิเศษมาก วันนี้ข้าพาท่านมาที่นี่ ก็ถือว่าเป็นข้อยกเว้นแล้ว หากต้องพาคนอื่นเข้าไปอีก เกรงว่าจะไม่ได้”

ฉู่หลิวเยว่เลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย

คนอื่น?

เดี๋ยวนี้เจียงอวี่เฉิงพูดเก่งขึ้นไม่น้อยเลยทีเดียว

แต่ตอนนี้ยังไม่ทันได้รับตำแหน่งจริงๆ เลย แต่กลับวางตำแหน่งของตนเองเอาไว้สูงขนาดนี้ ไม่กลัวว่าหากไม่ระมัดระวังแล้วจะตกลงมาเลยหรือ

เดิมทีที่นี่ก็เป็นที่ของนาง ทำไปทำมาเหตุใดเจียงอวี่เฉิงถึงกลายเป็นเจ้าของพื้นที่แห่งนี้ไปเสียได้?

เมื่ออวี้ฉือซงได้ยินคำพูดประโยคสุดท้าย สีหน้าของเขาก็ย่ำแย่ขึ้นอย่างมาก

“ฉู่หลิวเยว่เป็นศิษย์ในสายของข้า หาใช่คนอื่นไม่ ข้าหวังว่าคุณชายใหญ่เจียงจะระวังคำพูดมากขึ้นนะ”

เดิมทีเจียงอวี่เฉิงก็แค่พูดส่งๆ ไปเท่านั้น และเขาก็ไม่ได้เห็นฉู่หลิวเยว่อยู่ในสายตาเลย

แต่คิดไม่ถึงว่าท่าทางของอวี้ฉือซงจะแข็งกร้าวขึ้นมาเช่นนี้

จะว่าไปแล้วฉู่หลิวเยว่คนนี้จะต้องไม่ธรรมดาอย่างแน่นอน…

เขาหัวเราะเสียงดัง

“ท่านประมุขอวี้ฉืออย่าเพิ่งโมโห ข้าไม่ได้ตั้งใจพูดเช่นนั้น ท่านอย่าเก็บมาใส่ใจเลยนะขอรับ ข้าทำไปก็เพื่อปกป้องเรือนฉินขององค์หญิงเท่านั้น…”

“หลิวเยว่เป็นเด็กที่รู้ความ ไม่ว่าอย่างใดข้าก็เป็นคนพานางมาด้วยตนเอง เจ้าไม่ต้องกังวลหรอก”

ตั้งแต่ที่รู้ว่าเจียงอวี่เฉิงอาจจะเป็นคนร้ายที่ทำลายสำนักชงซูเก๋ออย่างลับๆ อวี้ฉือซงก็ไม่มีความอดทนกับเขาเลยแม้แต่น้อย เวลาพูดจาก็แข็งกระด้างมากขึ้น

เจียงอวี่เฉิงสะอึกไปเล็กน้อย จึงได้แต่พูดขึ้นมาว่า

“ประมุขอวี้ฉือ ข้านั้นไว้ใจท่านอยู่แล้ว เชิญ…“

เมื่อพูดจบ เขาก็เดินนำหน้าขึ้นไปก่อนหนึ่งก้าว

อวี้ฉือซงและฉู่หลิวเยว่ก็เดินตามเข้าไป

เจียงอวี่เฉินเดินไปและยังรู้สึกสงสัยอย่างมาก

ไม่รู้ว่าเหตุใด ช่วงนี้เหมือนว่าอวี้ฉือซงจะเปลี่ยนไปไม่น้อยเลย…

ก่อนหน้านี้เหมือนว่าเขาจะรู้สึกเหงาหงอยเศร้าซึม และคร้านจะใส่ใจกับเรื่องราวหลายอย่าง ขอเพียงไม่ใช่เรื่องที่ใหญ่มากเกินไป เขามักจะปล่อยผ่านเสมอ

แต่ว่าตอนนี้…เหมือนว่าเขามีพลัง จิตวิญญาณมากกว่าเดิม และยังเฉียบแหลมมากกว่าเดิมอีกด้วย

หรือว่าเพราะทรายรวมศูนย์…

ในช่วงสองวันที่ผ่านมา เขาส่งคนไปสืบแล้ว เชียงหว่านโจวผู้นั้น เป็นคนที่มาจากชายแดนใต้

ถ้าเดาไม่ผิดแล้วละก็ เขาน่าจะเป็นคนที่สามารถคาดเดาได้ถึงปัญหาของทรายรวมศูนย์

เพียงแต่ว่า…ใครเป็นคนลงมือ?

เจียงอวี่เฉิงครุ่นคิดเรื่องนี้อยู่ค่อนคืน แต่ก็ยังไม่สามารถแน่ใจได้ ภายในสำนักชงซูเก๋อจะมีใครกันที่สามารถกำจัดทรายรวมศูนย์ได้

บนร่างกายของอวี้ฉือซงยังมีบาดแผล ต่อให้รักษาทั้งชีวิตก็ไม่มีทางหาย ต้องไม่ใช่เขาแน่นอน

ถ้าเช่นนั้น คนที่เหลือ นั่นก็คือซย่าอี้…

หลังจากเดินมาสักระยะหนึ่ง เขาก็เดินมาถึงที่สวนเทพเนรมิตแล้ว

สายตาของฉู่หลิวเยว่มองตรงไปด้านหน้าอย่างมั่งคง สีหน้าสงบนิ่ง ในใจก็แอบนับทหารยามที่คุ้มกันอยู่โดยรอบ

ไม่มีใครรู้จักที่นี่ดีไปกว่านางแล้ว

ที่ไหนมีเวรยาม ที่ไหนมีที่ซ่อน นางรู้อย่างชัดเจน

เมื่อเทียบกับการมาครั้งก่อน เห็นได้ชัดว่าที่นี่มีทหารยามน้อยลงอย่างมาก

แต่ก็ยังคงเข้มงวดมากเช่นเดิม

เมื่อเดินเข้าใกล้เรือนฉินมากเท่าใด ทหารก็น้อยลงมากเท่านั้น

ฉู่หลิวเยว่แค่นหัวเราะในใจ

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน