ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 619

“ตอนนี้ยังไม่แน่ใจ แต่ว่า เขากล้าลงมือกับเจ้าอย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้…ก็มีไม่กี่คนเท่านั้น”

เจียงอวี่จือก็เมินเฉยต่อความอัปยศและโมโห พร้อมถามต่อว่า

“ในเมื่อรู้แล้วว่าเป็นพวกเขา เช่นนั้นก็ไปจับพวกเขาเสียสิ!”

“มันง่ายเช่นนั้นที่ไหนกันเล่า?”

เจียงอวี่เฉิงขมวดคิ้ว และเดินออกไปที่ด้านข้าง

“ตอนนี้ยังไม่มีหลักฐานที่จะชี้ชัดว่าเป็นฝีมือของพวกเขา แล้วจะให้ไปจับพวกเขาได้อย่างใด? ยิ่งไปกว่านั้น ใบหน้าของคนผู้นั้นเจ้าก็ยังไม่เคยเห็นมาก่อน แล้วจะให้ไปจับใครล่ะ?”

เจียงอวี่จือชะงักไป

“ชะ..เช่นนั้นก็ไปหาไง! ท่านพี่ท่านมีลูกน้องที่มีความสามารถตั้งหลายคน…”

“ในเมื่อเขากล้าลงมืออย่างโจ่งแจ้งเช่นนี้ ก็แสดงว่าเขาไม่กลัวการสืบค้นและสอบสวนเลย แล้วอีกอย่าง หอร้อยโอสถมีชื่อเสียงมากมายขนาดนี้ เจ้าพูดว่าสืบก็สามารถสืบได้ทันทีเลยหรือไง?”

นั่นคือร้านโอสถที่ใหญ่ที่สุดในซีหลิงนะ!

ต่อให้เป็นเขา ก่อนที่จะลงมือเขาก็ต้องพิจารณาอย่างมาก

เจียงอวี่จือเงียบไปครู่หนึ่ง จากนั้นก็ถามขึ้นมาอย่างไม่อยากจะเชื่อว่า

“หรือว่า…หรือว่าเรื่องของข้าก็จะจบลงเช่นนี้น่ะหรือ? แล้วข้าจะโดนทำร้ายไปเฉยๆ แบบนี้?”

เจียงอวี่เฉิงเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามขึ้นว่า

“ข้าได้ยินมาว่า วันนั้นเย่ว์หลิงสั่งให้ใครบางคน ‘เชิญ’ เจ้าออกไปด้วยตนเองไม่ใช่หรือ? ก่อนหน้านี้ข้าเคยเจอเขามาสองสามครั้ง คนผู้นี้เป็นคนที่ฉลาด มีไหวพริบ หากไม่ใช่สถานการณ์พิเศษจริงๆ เขาไม่มีทางลงมืออย่างเด็ดขาดดุดันขนาดนี้ ยิ่งไปกว่านั้น เขารู้ฐานะของเจ้าเป็นอย่างดี แต่กลับยืนยันที่จะทำเช่นนี้ เห็นได้ว่าสิ่งที่เจ้าทำนั้นร้ายแรงอย่างมาก ในวันนั้น…เจ้าทำอันใดลงไปกันแน่?”

เจียงอวี่จือกัดฟันกรอด นางลังเลอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นว่า

“ข้าแค่ด่าฉู่หลิวเยว่ไปสองประโยคเท่านั้น…”

สีหน้าของเจียงอวี่เฉิงแข็งค้างไป

เมื่อเห็นว่าไม่สามารถปกปิดได้อีกต่อไปแล้ว เจียงอวี่จือจึงต้องเล่าเรื่องวันนั้นให้เจียงอวี่เฉิงฟัง

“…หากไม่ใช่เพราะพวกเขาไม่ยอมขายสมุนไพรให้กับข้า ข้าก็ไม่มีทางทำเช่นนั้นหรอก!”

พูดไปพูดมา ก็ยังเป็นความผิดของฉู่หลิวเยว่!

เมื่อได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าของเจียงอวี่เฉิงก็มืดครึ้มขึ้น

นี่เพราะนางไปสร้างความวุ่นวายให้กับฉู่หลิวเยว่อีกแล้ว!

ประเด็นสำคัญคือ ยังไปที่หอร้อยโอสถ!

ให้ไปหาฉู่หลิวเยว่เพื่อท้าประลอง ยังดีกว่าการทำเช่นนี้เลย!

“ก่อนหน้านี้ข้ากำชับเจ้าไปว่าอย่างใด เจ้าลืมหมดแล้วหรือ?” น้ำเสียงของเจียงอวี่เฉิงเย็นชาราวกับน้ำแข็ง

เจียงอวี่จือตัวสั่นสะท้าน ทันใดนั้นนางก็นึกขึ้นมาได้ แล้วพูดขึ้นว่า

“ไม่ใช่สิ! ท่านพี่ นี่มันไม่ใช่แล้ว! วันนี้ข้าด่าฉู่หลิวเยว่ ไม่ได้ด่าหอร้อยโอสถสักประโยค! แต่หลังจากที่เย่ว์หลิงผู้นั้นได้ยินข้าด่าฉู่หลิวเยว่ ก็เหมือนว่าเขาดูหงุดหงิดขึ้นทันที…”

นางพูดขึ้น พร้อมนึกย้อนกลับไป เป็นเช่นนั้นไม่ผิดแน่

“…ถูกต้อง! เป็นเช่นนั้นแหละ! ก่อนหน้าสมุนไพรที่ข้าต้องการจะซื้อนั้น เย่ว์หลิงบอกว่าสมุนไพรเหล่านั้นได้เตรียมไว้ให้ฉู่หลิวเยว่แล้ว ไม่สามารถขายให้ข้าได้ ตอนที่พูดเรื่องนี้ สีหน้าของเขายังดีๆ อยู่เลย…ข้านึกออกแล้ว! ก่อนหน้านี้มีแม่นางหลายคน เหมือนว่าจะถูกไล่ออกจากหอร้อยโอสถเพราะว่ากล่าวฉู่หลิวเยว่จนเสียหาย อีกทั้งไม่เพียงแค่นางเท่านั้น ตระกูลของพวกนางยังโดนร่างแหไปแล้ว…หลังจากนั้นพวกนางก็ยังไปก่อความวุ่นวายที่หอร้อยโอสถอีก…”

เมื่อเจียงอวี่เฉิงได้ยินเช่นนั้น ใบหน้าก็จริงจังมากขึ้นเรื่อยๆ

“เจ้าหมายความว่า ฉู่หลิวเยว่กับหอร้อยโอสถมีความสัมพันธ์ต่อกันงั้นหรือ?”

“ต้องเป็นเช่นนั้นแน่นอน! เย่ว์หลิงยังพูดอีกว่า เพราะฉู่หลิวเยว่เป็นลูกค้าระดับพิเศษ…แต่หอร้อยโอสถไม่มีลูกค้าระดับพิเศษแค่ฉู่หลิวเยว่แค่คนเดียว เหตุใดก่อนหน้านี้ไม่เห็นเคยเกิดเรื่องเช่นนี้มาก่อนเลยล่ะ? เห็นได้ชัดว่ามันต้องมีเงื่อนงำอันใดบางอย่างอยู่แน่ๆ!”

เจียงอวี่เฉิงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดขึ้นอย่างลังเลว่า

“แต่ฉู่หลิวเยว่…เพิ่งมาที่ซีหลิงได้ไม่นานไม่ใช่หรือ…”

อีกทั้งมู่ชิงเห่อและเจี่ยนเฟิงฉือเป็นคนที่พานางมาอีกด้วย

แค่เพียงในเวลาสั้นๆ นางจะสร้างสัมพันธ์กับหอร้อยโอสถได้อย่างใด?

เขาครุ่นคิดครู่หนึ่ง จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนแล้วเดินจากไป

“เรื่องนี้ข้าจะสืบด้วยตนเอง ช่วงนี้เจ้าก็พักรักษาตัวให้ดี อย่าทำตามอำเภอใจโดยเด็ดขาด”

“เข้าใจแล้ว”

…

หลังจากฉู่หลิวเยว่เดินทางออกมาแล้ว นางก็ตรงไปที่ภูเขาเขี้ยวมังกร

อาณาเขตของภูเขาเขี้ยวมังกรนั้นใหญ่กว่าสำนักชงซูเก๋อไม่น้อยเลยทีเดียว และยังครึกครื้นกว่ามาก

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน