เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวที่ต่างออกไปของฉู่หลิวเยว่ เซี่ยหลิงหยางก็ตาเป็นประกายด้วยความประหลาดใจทันที
คนที่อยู่ระดับสี่ขั้นสูงจะใช้ศิลปะการต่อสู้ระดับตี้ได้จริงๆ หรือ?
การใช้ศิลปะการต่อสู้ระดับตี้นั้นต้องใช้พลังปราณดั้งเดิมจำนวนมาก แต่ฉู่หลิวเยว่กลับไม่กังวลว่าตัวเองจะรับไม่ไหวบ้างเลยหรือ?
ความคิดนี้แวบเข้ามาในหัวของเขา
แต่เซี่ยหลิงหยางก็ไม่ได้เก็บมันมาใส่ใจมากนัก ดังนั้นเขาจึงตั้งสมาธิอีกครั้ง และเปิดใช้งานพลังปราณดั้งเดิมในร่างกายของตน
พลันลวดลายอักขระสีฟ้าจางๆ ก็ค่อยๆ ควบแน่นต่อหน้าเขา!
…
ในอีกด้านหนึ่ง จุดแสงบนปลายนิ้วของฉู่หลิวเยว่ก็เริ่มสว่างขึ้นเรื่อยๆ
พลังของโลกและสวรรค์โดยรอบถูกดูดเข้ามารวมกัน ด้วยแรงดึงดูดอันทรงพลังบางอย่าง!
ลำแสงนั้นสะท้อนลงบนใบหน้าขาวเนียนราวหยกของฉู่หลิวเยว่ พร้อมทั้งสะท้อนลงบนดวงตาที่ลึกและสดใสของนาง ราวกับว่ามีประกายระยิบระยับอยู่ในดวงตาของนาง
คราวก่อนนางไม่ได้ดึงศักยภาพทั้งหมดของนิภาปลายนิ้วออกมาใช้
และครั้งนี้ จะเป็นการพยายามเค้นพลังของนิภาปลายนิ้วออกมาใช้อย่างจริงจังครั้งแรก!
และนางก็ยังสงสัยไม่หายว่า ด้วยความแข็งแกร่งในปัจจุบันของตนนั้น จะสามารถดึงพลังของนิภาปลายนิ้วออกมาใช้ได้มากเพียงใดกัน!
…
ในขณะที่มนุษย์สองคนนั้นกำลังสะสมพลังปราณและเตรียมตัวทำการใหญ่ สัตว์อสูรทั้งสองตัวที่กำลังลอยอยู่เหนืออากาศ ก็เริ่มเข้าสู่การต่อสู้
หรือจะพูดว่าการเผชิญหน้า คงเหมาะกว่า
เนื่องจากรูปร่างของสัตว์อสูรทั้งสองมีขนาดต่างกันเกินไป
ถวนจื่อนั้นขนาดเท่าลูกตาของงูหลามมรกตหน้าจั่วข้างเดียวเท่านั้น
เพียงอ้าปาก มันก็สามารถกลืนถวนจื่อเข้าไปได้ทั้งตัว!
อีกทั้งตัวหนึ่งอยู่ระดับสาม และอีกตัวอยู่ระดับหก
แค่นี้ก็เห็นแล้วมิใช่หรือ ว่าผู้ใดจักเป็นฝ่ายชนะ?
งูหลามมรกตหน้าจั่วจ้องมองถ่วนจื่อที่อยู่ตรงหน้า พร้อมความโกรธแค้นในดวงตาของมัน
เจ้าอ้วนกลมนั่นเป็นเพียงสัตว์อสูรระดับสาม แน่นอนว่าย่อมหลบหนีการโจมตีของมันไม่ได้
แต่ทว่าเพียงพอนโลหิตตัวนี้กลับรวดเร็วและว่องไวกว่าเพียงพอนโลหิตทั่วไปเสียอีก
และหลังจากยิงพลังออกไปรัวๆ อีกฝ่ายกลับหลบการโจมตีได้อย่างง่ายดาย และนั่นสร้างความอับอายให้มันอย่างมาก
ราวกับสัมผัสได้ถึงความโกรธ ถวนจื่อกะพริบตาปริบๆ ก่อนจะยกอุ้งเท้าขึ้นและพุ่งเข้าใส่มันทันที
…เข้ามาสิ!
รูม่านตาของงูหลามมรกตหน้าจั่วหดตัวเป็นขีดบางๆ ในพริบตา!
มันอ้าปากที่เปื้อนเลือดขึ้นและฉกออกไปด้วยหวังจะกลืนกินถวนจื่อ!
พลันแรงดูดที่ทรงพลังก็ระเบิดออกมา!
จนเกิดลมกระโชกพัดโถมใส่ถวนจื่อ!
ร่างกายของมันถูกดึงออกไปโดยพลังที่มองไม่เห็น!
ไม่นานมันก็ลอยมาอยู่ตรงหน้างูหลามมรกตหน้าจั่ว!
ฟันที่ขาวและแหลมคมส่องประกายแวววาวเย็นยะเยือก!
แต่ขณะนั้นเอง ถวนจื่อก็เริ่มเคลื่อนไหว และพุ่งเข้าใส่งูหลามมรกตหน้าจั่วด้วยตัวเอง!
ส่วนงูหลามมรกตหน้าจั่วที่ไม่ทันได้ตั้งรับ และคิดจะหยุด กลับต้องพบว่าเพียงพอนโลหิตตัวนั้น กระโดดใส่หัวของตนแล้ว!
“วืดๆ”
งูหลามมรกตหน้าจั่วสะบัดและส่ายหัวไปมา หวังให้เจ้าอ้วนกลมนั่นหลุดจากตน
แต่กรงเล็บของถวนจื่อนั้นแหลมคม จนสามารถตัดผ่านเกล็ดที่อยู่เหนือหัวของมันได้!
งูหลามมรกตหน้าจั่วกรีดร้องออกมาด้วยความเจ็บปวด!
…นั่นคือ เกราะเกล็ดสามเหลี่ยม! เกล็ดที่สำคัญที่สุดและเปราะบางที่สุดบนตัวมันเชียวนะ!
ร่างกายของมันเริ่มกระตุกอย่างรุนแรง!
ถวนจื่อกำเกราะเกล็ดสามเหลี่ยมที่หักไว้แน่น! ให้ตายอย่างใดมันก็จะไม่ปล่อยมือเด็ดขาด!
เมื่อความเจ็บปวดบนหัวของมันทวีความรุนแรงขึ้นเรื่อยๆ งูหลามมรกตหน้าจั่วก็เริ่มกระวนกระวายใจ พลันฮึดสู้อย่างไร้ความปราณี และฟาดหางตบถวนจื่อที่อยู่บนหัวของมันโดยตรง!
ถวนจื่อเงยหน้าขึ้น แล้วดึงเกราะเกล็ดสามเหลี่ยมนั้นออก ด้วยสายตาที่เฉียบคมและมือที่ฉับไว!
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...