ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 639

แสงที่เหมือนดวงดาวนั้นสว่างไสวและศักดิ์สิทธิ์ อีกทั้งยังเปี่ยมไปด้วยพลัง

มันแตกกระจายออกอย่างเงียบเชียบ

พลันครึ่งนิ้วที่กำลังจะหายไปก็ถูกห่อหุ้มด้วยริ้วแสง และกลายเป็นรอยฝ่ามือ

ก่อนที่รอยฝ่ามือนั่นจะแตะลงที่ยันต์เก้าวิญญาณยมโลกอย่างแผ่วเบา

ครืน!

เกิดเสียงฮือฮาดังขึ้น!

จากนั้นยันต์เก้าวิญญาณยมโลกก็เริ่มละลายในทันที ราวกับหิมะในฤดูใบไม้ผลิ!

ของเหลวที่ฝังตัวอยู่ในเชือกสีเลือดเหล่านั้นระเหยอย่างรวดเร็ว จนเชือกทั้งหมดแห้งขอดและเหลือเพียงเส้นบางๆ

ก่อนจะปลิวหายไปกับสายลม!

เซี่ยหลิงหยางตกตะลึงตาโต ราวไม่เชื่อกับภาพที่เกิดขึ้นตรงหน้า

เป็นไปได้อย่างใด…

นี่มันเกิดอันใดขึ้น?

เห็นได้ชัดว่าเขาใช้พละกำลังทั้งหมดของตัวเอง เพื่อขยายขอบเขตพลังปราณให้ขึ้นสู่ระดับหกขั้นกลาง ทว่าเหตุใดยันต์เก้าวิญญาณยมโลก จึงอ่อนแอลงเมื่อเผชิญหน้ากับฉู่หลิวเยว่?

ภายในท่วงท่าการต่อสู้ของนาง…มีทักษะอันใดซ่อนอยู่กันแน่!?

ขณะที่เขากำลังตกตะลึงและมึนงง ยันต์เก้าวิญญาณยมโลกก็ละลายหายไปอย่างสมบูรณ์!

และเหลือไว้เพียงลมปราณที่มีกลิ่นคาวเลือดจางๆ ในอากาศ

นอกจากรอยฝ่ามือที่เปี่ยมไปด้วยอำนาจศักดิ์สิทธิ์และน่าเกรงขาม ก็ไม่มีสิ่งใดหลงเหลือไว้เป็นหลักฐานแล้ว

พลังปราณของโลกและสวรรค์โดยรอบ ดูเหมือนจะค่อยๆ สงบลงทีละน้อย

ราวกับว่าไม่มีอันใดเกิดขึ้น

พรวด!

เซี่ยหลิงหยางกระอักเลือดออกมา และทรุดตัวลงคุกเข่ากับพื้นด้วยใบหน้าซีดเซียว!

ลมปราณในร่างกายของเขาอ่อนลงอย่างรวดเร็ว และในไม่ช้าก็ถอยกลับไปสู่ขั้นต้นของระดับหก

โลหิตสีเข้มค่อยๆ ไหลซึมออกมาจากร่างกายของเขา ซึ่งเป็นภาพที่น่ากลัวมาก

ฉู่หลิวเยว่ยกมือขึ้น แล้วรอยฝ่ามือก็สลายไปทันที

ขณะที่กลุ่มแสงกำลังไหลวน รอยแตกของช่องว่างสีดำปรากฏขึ้นรอบๆ

…จากนั้นห้วงอากาศรอบด้านก็ถูกกดขี่โดยพลังที่เหลืออยู่และพังทลายลง

หลังจากการต่อสู้ครั้งนี้ พลังปราณดั้งเดิมในร่างกายของนางก็แทบจะหมดลง ริมฝีปากบางซีดลงเล็กน้อย

แต่นอกเหนือจากนี้ ก็ไม่มีสิ่งผิดปกติอันใดเกิดขึ้นบนใบหน้าหรือร่างกายของนาง

เมื่อเทียบกับเซี่ยหลิงหยางที่มีสภาพปางตายแล้ว ถือว่าฉู่หลิวเยว่นั้นดูดีกว่ามาก!

ร่างบางถอนหายใจออกมาเบาๆ

ความจริงแล้ว แม้แต่นางเองก็คิดไม่ถึงว่าพลังฝ่ามือเทวดาจะทรงพลังขนาดนี้!

อย่างน้อยมันก็แข็งแกร่งกว่านิภาปลายนิ้วหลายเท่า!

ยิ่งไปกว่านั้น ฝ่ามือเทวดานี้ ยังเป็นท่าที่นางเพิ่งได้ฝึกไปแค่ครั้งเดียว…

หากนางสามารถใช้มันได้อย่างเต็มที่…เกรงว่าคงจะพลิกภูเขา เผาท้องทะเลกันได้เลยทีเดียว?

ฉู่หลิวเยว่ระงับคลื่นอารมณ์ในใจของนาง และมองไปยังเซี่ยหลิงหยางที่อยู่ตรงข้าม

ทั้งๆ ที่ยันต์เก้าวิญญาณยมโลกนั้นเกือบทำลายพลังปราณดั้งเดิมของเขา แต่สุดท้ายเขาก็เสียสละใช้เลือดของตัวเองบีบบังคับให้ขอบเขตพลังปราณของเขาสูงขึ้น ซึ่งถือเป็นเรื่องที่แปลกอย่างมาก

และบางที อาจเป็นเพราะเหตุนี้ เขาจึงได้รับผลสะท้อนกลับที่น่ากลัวยิ่งกว่า

แค่มองผ่านๆ ก็รู้แล้วว่าสภาพของเขานั้นน่าสังเวชเพียงใด

เขากำลังจะตาย ใบหน้าของเขาซีดเผือด และร่างกายของเขาเต็มไปด้วยเลือด

เกรงว่าแม้แต่แรงจะลุกขึ้นก็ยังไม่มีเหลือเลย

ฉู่หลิวเยว่เชิดหน้าขึ้น พลันหันไปมองผู้ตัดสิน

“เช่นนี้แล้ว ถือว่าข้าชนะได้หรือยัง?”

ผู้ตัดสินยังคงตกตะลึงไม่หาย และในที่สุดเขาก็รู้สึกตัวเมื่อได้ยินเสียงของฉู่หลิวเยว่

เขาหันมาอย่างเก้ๆ กังๆ ราวคอจะเคล็ด พลันพยักหน้าตอบ

“…นะ…แน่นอน!…”

เขาผงะไปครู่หนึ่ง พลางสูดหายใจเข้าลึกๆ แล้วประกาศออกมาเต็มเสียง

“การประลองปรมาจารย์รอบที่เก้า ฉู่หลิวเยว่จากชงซูเก๋อเป็นฝ่ายชนะ!”

ดวงตาของเซี่ยหลิงหยางมืดลงและเขาก็สลบไปทันที

ใบหน้าของจางหัวนั้นมืดมนราวกับก้นหม้อ ลมปราณบนร่างกายของเขาเย็นชาอย่างมาก

“เศษสวะ!”

ขนาดใช้อุบายมากมาย แต่เขาก็ไม่สามารถเอาชนะฉู่หลิวเยว่ได้เลย!

เหล่าสาวกหลายคนของพันธมิตรเก้าดารารีบรุดไปข้างหน้า และพาตัวเซี่ยหลิงหยางกลับมา

โดยที่ไม่มีใครกล้าเอ่ยปากสักคน

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน