ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 644

ผู้ตัดสินเดินเข้าไปกลางเวทีประลอง

ฉู่หลิวเยว่ก้าวไปข้างหน้า แล้วยื่นกล่องหยกในมือให้เขา

ผู้ตัดสินเปิดกล่องนั่นทันที

พลันกลิ่นหอมรุนแรงและสดชื่นของยา ก็โชยมาแตะจมูก

ดวงตาของเขาเป็นประกาย และหยิบยาเม็ดนั้นขึ้นมา

บนตัวยาอายุวัฒนะเม็ดกลมสีฟ้า มีเส้นอักขระสีม่วงสดใสห้าเส้นพาดผ่าน!

สีของเส้นที่ห้านั้นอ่อนกว่าสี่เส้นแรกมาก แต่ลายเส้นนั้นเรียบและบริสุทธิ์ อีกทั้งรูปลักษณ์ก็ยอดเยี่ยม

“นี่แหละถึงเรียกว่ายาอายุวัฒนะระดับห้า!”

ผู้ตัดสินเอ่ยปากพลางมองฉู่หลิวเยว่อย่างชื่นชม

“ถึงจะเป็นระดับต้น ทว่ากลิ่นของมันช่างหอมนัก อีกทั้งสีสันสวยงาม เยี่ยมยอด เยี่ยมยอดจริงๆ!”

เขาพูดว่า “เยี่ยมยอด” ถึงสองครั้ง ซึ่งแสดงถึงการยอมรับในความแข็งแกร่งของฉู่หลิวเยว่

รอยยิ้มบนใบหน้าของจางหัวพลันชะงัก

ประโยคเมื่อครู่มันหมายความว่าอย่างใด?

ยาเม็ดนั่นของฉู่หลิวเยว่…มันดีงามขนาดนั้นเชียว?

ความผิดพลาดที่เคยเกิดขึ้นกลางครัน ไม่มีผลต่อตัวยาเลยหรือ?

ฉู่หลิวเยว่ขอบคุณผู้ตัดสินด้วยความเคารพ

ก่อนที่เขาจะหันไปมองอวี้ฉือซง แล้วยิ้มบอก

“ซงเหล่า ท่านโชคดีมากที่ได้ศิษย์ประเสริฐเช่นนี้!”

เขาเองก็เป็นเซียนหมอ ดังนั้นเขาจึงเข้าใจดีว่าคนที่มีพรสวรรค์ทางพลังวิญญาณอย่างฉู่หลิวเยว่นั้น หาตัวจับได้ยากเพียงใด

และยังได้ยินมาว่าฉู่หลิวเยว่เป็นคนเลือกชงซูเก๋อด้วยตัวเองอีก…

เขาได้ต้นกล้ามากกว่าความสามารถที่ผู้อื่นต่างแย่งชิงกันแทบเป็นแทบตายไป โดยไม่ต้องทำอันใดเลย!

อวี้ฉือซงยิ้มตอบ พลางกุมมือตัวเองไว้ ก่อนจะถอนหายใจด้วยความโล่งอก

เมื่อตอนที่ฉู่หลิวเยว่ปรับเปลี่ยนยาจื่อหยาง เขาทั้งรู้สึกแปลกใจและดีใจ แต่เขาก็ยังกล้าด่วนสรุป

ทว่าตอนนี้ ดูเหมือนว่าความผิดพลาดที่เกิดขึ้นกลางคันนั้น จะไม่มีอันใดน่าเป็นห่วงแล้ว และทุกอย่างก็ราบรื่นมาก

ฉู่หลิวเยว่นาง…กลั่นยาจื่อหยางได้สำเร็จ และมันก็สมบูรณ์แบบมากด้วย!

จากนั้นผู้ตัดสินก็หันไปมองหนิงจื้อชิง

หนิงจื้อชิงยังคงยืนอยู่ที่เดิม ไม่ขยับไปไหน สองมือของเขาถือกล่องหยกไว้ ทว่าแววตาของเขากลับว่าเปล่า ไม่รู้ว่ากำลังคิดเรื่องอันใดอยู่

“หนิงจื้อชิง?”

ผู้ตัดสินเอ่ยเรียก

หนิงจื้อชิงถึงดึงสติกลับมาได้

เขากลั้นหายใจอย่างกระวนกระวาย และเดินไปข้างหน้าด้วยท่าทางแข็งทื่อ

คนที่สามารถดำรงตำแหน่งผู้ตัดสินประจำการแข่งขันของสำนักได้ ล้วนแล้วแต่เป็นบุคลากรชั้นสูงที่แข็งแกร่งของราชวงศ์เทียนลิ่ง

ท่านนี้เองก็เช่นกัน

ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะมองออกหรือไม่…

เพราะนี่เป็นครั้งแรกที่เขาทำสิ่งนี้ และอดรู้สึกผิดขึ้นมาไม่ได้

หลังจากเดินไปได้ไม่กี่ก้าว หน้าผากของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ ใบหน้าของเขาซีดลงเล็กน้อย

นิ้วเรียวยาวสั่นระริกยามยื่นกล่องหยกไปข้างหน้า

“นี่คือยาหลอมวิญญาณของข้า ท่านโปรดตรวจสอบ”

ผู้ตัดสินเหลือบมองเขาแวบหนึ่ง

“เจ้าเป็นอันใดหรือเปล่า?”

หนิงจื้อชิงส่ายศีรษะเบาๆ และพยายามยิ้มออกมา

“ข้าสบายดี”

ฉู่หลิวเยว่ยืนมองภาพนั้นอยู่อีกด้านหนึ่ง

แม้ว่าหนิงจื้อชิงจะบอกว่าเขาสบายดี แต่ดวงตาของเขายังคงจ้องมองกล่องหยกนั่น ราวกับ…กำลังกังวล

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน