ยอดหญิงลิขิตสวรรค์ นิยาย บท 680

“หรานหร่านมีพรสวรรค์เรื่องการหลอมโอสถอย่างมาก การเดินทางครั้งนี้นางจะต้องได้รับประสบการณ์อย่างมากแน่นอน อีกทั้งยังมีข้าและเสี่ยวโจวอยู่ นางจะต้องปลอดภัยแน่นอน”

ฉู่หลิวเยว่พูดอย่างตั้งใจ

เย่หรานหร่านรีบยกมือขึ้น

“ท่านเจ้าสำนัก ท่านอาจารย์ ข้าจะตั้งใจฝึกฝน ระวังตัวอย่างมาก ไม่มีทางเป็นตัวถ่วงของหลิวเยว่และหว่านโจว!”

นางอยากไปแดนภังคะ แต่ไม่มีทางปล่อยตัวเองเป็นตัวถ่วงของทุกคนอย่างแน่นอน

ถ้าเป็นเช่นนั้นละก็ สู้ไม่ไปเสียยังจะดีกว่า

เมื่อเห็นว่าทั้งสองคนกำลังลังเล ฉู่หลิวเยว่จึงพูดขึ้นอีกครั้งว่า

“มีหรานหร่านเพิ่มขึ้นมาอีกคน พวกเราทั้งสามคนก็ยังสามารถดูแลซึ่งกันและกันได้”

อวี้ฉือซงมองผู้อาวุโสซย่าอี้

“นี่คือลูกศิษย์ของเจ้า เจ้าตัดสินใจเถิด!”

ผู้อาวุโสซย่าอี้ครุ่นคิดอยู่นาน ในที่สุดก็ตอบตกลง

“ได้! แต่ว่าหรานหร่านสิ่งที่เจ้าพูดเมื่อครู่นี้ เจ้าจะต้องทำมันให้ได้ด้วยนะ!”

ทักษะในการต่อสู้ของเย่หรานหร่านไม่มีทางเทียบได้กับฉู่หลิวเยว่และเชียงหว่านโจวอยู่แล้ว ข้อดีเพียงหนึ่งเดียวคือพรสวรรค์ของหมอเทวดา

ถ้าครั้งนี้นางสามารถฝึกฝนได้ดีขึ้นจริงๆ นั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องดี ที่จะได้ไม่ต้องเพิ่มภาระให้กับฉู่หลิวเยว่และเชียงหว่านโจว

เย่หรานหร่านดีใจอย่างมาก จากนั้นก็พูดขึ้นซ้ำๆ ว่า

“ขอบคุณเจ้าค่ะท่านอาจารย์! ขอบคุณเจ้าค่ะท่านเจ้าสำนัก!”

ผู้อาวุโสซย่าอี้หัวเราะเสียงดัง

“เจ้าควรขอบคุณฉู่หลิวเยว่สิถึงจะถูก! เวลามีไม่มากแล้ว เวลาสองวันนี้พวกเจ้าก็รีบแยกย้ายไปเตรียมตัวเถิด”

พวกเขาต่างขานรับอย่างพร้อมเพรียง

ฉู่หลิวเยว่ลุกขึ้นยืนและเดินออกจากห้องพร้อมกับเชียงหว่านโจวและเย่หรานหร่าน แล้วพูดคุยกันเรื่องออกเดินทางด้วยกัน

หลังจากที่พวกเขาออกจากที่นี่ไปแล้ว ผู้อาวุโสซย่าอี้จึงมองอวี้ฉือซงแล้วพูดอย่างเคร่งเครียดว่า

“เจ้าสำนัก ช่วงสองวันเกิดอันใดขึ้นกับตระกูลเจียงในซีหลิงหรือ ท่านได้ยินมาบ้างหรือไม่?”

อวี้ฉือซงถามกลับว่า

“เจ้าหมายถึงเรื่อง…เจียงอวี่เฉิงถูกลอบสังหารน่ะหรือ?”

ผู้อาวุโสซย่าอี้พยักหน้า แต่ก็ส่ายหน้า

“เจียงอวี่เฉิงล่วงเกินคนมาไม่น้อย จะมีคนลงมือกับเขาบ้างก็เป็นเรื่องปกติ แต่…ตามข่าวลือกล่าวว่าตอนนั้นเจียงอวี่เฉิงได้เรียกรวมตัวอดีตผู้ใต้บังคับบัญชา คนผู้นั้นจึงปะปนเข้ามา และเกือบจะลงมือสำเร็จแล้ว เจ้าสำนักท่านรู้หรือไม่ ว่าคนที่เขาเรียกไปวันนั้น ความจริงแล้วคือคนที่ร่วมเดินทางไปกับเขาที่ชายแดนใต้”

อวี้ฉือซงพยักหน้า

“รู้ แต่จะว่าไปแล้ว และเขาเองก็กำลังทำให้ข้าดู จะพูดให้ถูกต้องก็คือ ทำให้สำนักชงซูเก๋อดู”

ผู้อาวุโสซย่าอี้เบิกตากว้างขึ้นเล็กน้อย

“ท่านหมายความว่า…”

“ก่อนหน้านี้ข้าเคยไปพูดกับเขาเรื่องทรายรวมศูนย์ เขาจึงพยายามล้างมลทินให้ตนเองอย่างสุดกำลัง และบอกว่าจะสืบเรื่องนี้ให้กระจ่าง ดังนั้นเขาจึงเรียกให้คนเหล่านั้นมารวมตัวกัน ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ค่อยใส่ใจเรื่องนี้ แต่ความจริงแล้วข้าส่งคนไปตรวจสอบก็รู้ได้ทันทีแล้ว”

“เป็นเช่นนี้นี่เอง…ถ้าเป็นเช่นนี้จะไม่เป็นการทำให้ใครตกใจและยังทำท่าทางเหมือนกำลังช่วยท่านสืบหาความจริง…เจียงอวี่เฉิงคนนี้ เป็นคนเจ้าความคิดจริงๆ!”

“เขาเป็นเช่นนั้นจริงๆ จะไม่ยอมเรื่องที่ตนเองเสียเปรียบ”

น้ำเสียงของอวี้ฉือซงราบเรียบ ในแววตามีความประชดประชัน

“แต่ว่าเรื่องที่มีคนมาลอบโจมตีเขานั้น น่าจะเป็นเรื่องไม่คาดฝัน เขาเองก็อาจจะคิดไม่ถึง ว่าจะถูกคนลอบโจมตีในบ้านของตัวเอง”

ผู้อาวุโสซย่าอี้ถามอย่างประหลาดใจ “ไหนบอกว่ามือสังหารคนนั้นไม่สามารถทำอันใดเขาได้ไม่ใช่หรือ?”

อวี้ฉือซงหัวเราะเยาะ

“ถ้าคนผู้นั้นกระทำไม่สำเร็จ แล้วเหตุใดเจียงอวี่เฉิงถึงได้ร้อนรนขนาดนี้ล่ะ ถึงขนาดส่งคนไปสืบทั่วเมืองซีหลิงชนิดข้ามวันข้ามคืนเลยไม่ใช่หรือ? ช่วงสองวันนี้เขาแทบจะพลิกแผ่นดินซีหลิงแล้ว ถ้าเขาไม่เสียเปรียบด้านใดด้านหนึ่ง เขาไม่มีทางทำเรื่องเช่นนี้ในเวลาแบบนี้แน่นอน”

ต้องบอกก่อนว่างานมงคลสมรสของเขาและองค์หญิงใหญ่เพิ่งกำหนดฤกษ์ได้ไม่นาน

การจะทำเรื่องเช่นนี้เป็นเรื่องที่ไม่สมควรอย่างยิ่ง

“…ก็จริง…” ผู้อาวุโสซย่าอี้หัวเราะแห้งๆ “แต่ก็ไม่รู้อยู่ดีว่าใครเป็นคนทำ! คนที่สามารถใช้ประโยชน์จากลูกน้องของเจียงอวี่เฉิงได้นั้นจะต้องไม่ใช่คนธรรมดาอย่างแน่นอน! ข้าล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าอาการบาดเจ็บของเจียงอวี่เฉิงเป็นอย่างใดแล้วบ้าง!”

แววตาของอวี้ฉือซงมีประกายเย็นวาบพาดผ่าน

“ก่อกรรมทำเข็ญ ก็ไม่สามารถหลบหนีได้”

…

เมื่อฉู่หลิวเยว่มาถึงห้องตนเอง ก็เริ่มบำเพ็ญเพียรด้วยความสบายใจ

หลังจากที่นางสามารถเลื่อนขั้นจอมยุทธระดับห้าได้แล้ว นางก็รู้สึกว่าประสาทสัมผัสทั้งห้าของนางเฉียบคมกว่าเมื่อก่อนอย่างเห็นได้ชัด

และการทะลวงอวัยวะภายในทั้งห้าก็ทำให้นางบำเพ็ญเพียรได้เร็วกว่าเดิมหลายเท่าตัว

นั่นจึงทำให้ฉู่หลิวเยว่สบายใจมากขึ้นกว่าเดิม

ท้ายที่สุดแล้วฝีมือที่แข็งแกร่งถึงจะเป็นความมั่นใจที่แท้จริง

หลังจากพลังดั้งเดิมในร่างกายของนางโคจรครบหนึ่งสัปดาห์ ฉู่หลิวเยว่จึงดูกระฉับกระเฉงและมีชีวิตชีวามากขึ้น

นางจึงตั้งหน้าตั้งตาคอยการเดินทางไปแดนภังคะอยู่เล็กน้อย

เมื่อคิดถึงตรงนี้ นางก็จัดการนับของที่ผู้อาวุโสหมิงที่สามสิบหกและหรงซิวมอบให้นางอย่างละเอียด

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน