“… เรื่องมันก็เป็นเช่นนี้ ขณะนี้พวกข้าเองก็ไม่ทราบว่าเจ้าสิ่งนั้นไปอยู่ที่ใด และต่อให้ค้นหาเพียงใดก็หาไม่เจอ…”
ซย่าโหวหรงอธิบายเรื่องนี้อย่างกระอักกระอ่วน ในขณะที่ซย่าโหวถิงอันยังคงคุกเข่าอยู่บนพื้น เสมือนยอมรับความผิดพลาดของตัวเอง
“เป็นเพราะข้ามิสั่งสอนบุตรให้ดี ทำให้เจ้าลูกชายหัวดื้อคนนี้ก่อเรื่องเช่นนั้นเสียได้ จริงอยู่ที่มันอาจถึงขั้นต้องโทษประหาร! ตะ แต่ว่า… ขอคุณชายใหญ่โปรดเห็นแก่หน้าข้า และไว้ชีวิตเขาด้วยเถิด บางทีเขาอาจจำรูปลักษณ์ของคนผู้นั้นได้…”
แต่ไหนแต่ไร ซย่าโหวหรงไม่เคยลดตัวก้มหัวอ้อนวอนใครเช่นนี้มาก่อนเลย
แต่เพราะตอนนี้เขาต้องทำเพื่อซย่าโหวถิงอัน ชายชราจึงต้องละทิ้งศักดิ์ศรีทั้งหมดของตัวเอง
ในใจของเจียงอวี่เฉิงเต็มไปด้วยโทสะ และเมื่อฟังจบ เขาก็แทบหัวเราะออกมาด้วยความโกรธ
“ใต้เท้าซย่าโหว ท่านรู้ตัวหรือไม่ว่ากำลังพูดอันใดอยู่?”
เสียงของซย่าโหวหรงพลันหยุดชะงัก
อันที่จริง เขาเองก็กระวนกระวายใจอย่างมาก
ทั้งเรื่องโอสถเก้าสวรรค์ฟื้นคืนหายไป อีกทั้งผลกระทบที่อาจก่อให้เกิดหายนะอีก!
อีกฝ่ายวางแผนมาอย่างดีและเคลื่อนไหวได้อย่างเฉียบคม เห็นได้ชัดว่าพวกเขาเตรียมตัวมาดีมาก!
แต่ถ้าถูกเปิดโปงล่ะก็…
ผลที่ตามมาคงสาหัสเกิดคาดแน่ๆ!
ซย่าโหวหรงตัวสั่นและเช็ดเหงื่อบนหน้าผากด้วยแขนเสื้อ
ความจริงแล้วเขาไม่กล้าบอกเจียงอวี่เฉิงว่า สิ่งที่อีกฝ่ายพูดในวันนั้น อาจมีใครบางคนได้ยินเข้าแล้ว…
แต่ถ้าเจียงอวี่เฉิงรู้เข้า อย่าว่าแต่ช่วยชีวิตซย่าโหวถิงอันเลย แม้แต่เขาก็อาจจะโดนสั่งเก็บเช่นกัน!
ซย่าโหวหรงแย้งขึ้นอย่างไว
“คุณชายใหญ่ ข้ารู้ว่าเรื่องนี้มันเป็นความผิดของพวกข้า แต่เหตุผลที่พวกข้ามาหาเจ้าในวันนี้นั้น นอกจากเพื่อสารภาพเรื่องนี้กับท่านแล้ว ข้ายังนำเรื่องที่สามารถช่วยชดเชยความผิดนี้มาแจ้งให้ท่านทราบด้วย”
เจียงอวี่เฉิงจ้องมองเขาสีหน้าเย้ยหยัน ราวกับได้ยินเรื่องตลก
“ชดเชยหรือ?”
“ชะ ใช่แล้ว… คุณชายใหญ่ ท่านลองคิดดูดีๆ ท่านคิดจะมีสักกี่คนบนโลก… ที่สามารถวางแผนอย่างถี่ถ้วน เพื่อขโมยโอสถเก้าสวรรค์ฟื้นคืนเช่นนี้กัน?”
สีหน้าของเจียงอวี่เฉิงเปลี่ยนไปทันที!
“เจ้าหมายถึง…”
“คุณชายใหญ่ คนพวกนั้น… ข้าเกรงว่าพวกเขาจะแอบกลับเข้ามาในซีหลิงแล้ว!”
…
ซั่งกวนหว่านกลับไปที่พระราชวังด้วยความโกรธ และเมื่อถึงตำหนักฮวาหยาง นางก็ระเบิดอารมณ์ออกมาเสียยกใหญ่
นางไม่แน่ใจว่าสิ่งที่เจียงอวี่เฉิงพูดมานั้นจริงหรือเท็จ
แต่ถ้าเจียงอวี่เฉิงตัดสินใจแน่วแน่ว่า เขาจะไม่ยอมยกโอสถเก้าสวรรค์ฟื้นคืนให้นาง เช่นนั้นแล้ว ไม่ว่านางจะโวยวายเพียงใด มันก็ไร้ประโยชน์
ดังนั้น หลังจากได้ระบายความโกรธแล้ว ซั่งกวนหว่านก็คิดทบทวนอีกครั้ง แต่นางก็ยังเลือกที่จะฝืนซ่อมแซมชีพจรดั้งเดิมให้กลับมาสมบูรณ์!
หากเป็นเมื่อก่อน นางคงคิดถึงและทุ่มความหวังทั้งหมดไว้ที่เจียงอวี่เฉิง ทว่าคำพูดของเขาในวันนี้ ได้ทำลายความฝันอันแสนหวานของนางโดยสิ้นเชิง!
ไม่ว่าเขาจะตั้งใจพูดหรือไม่ก็ตาม แต่ซั่งกวนหว่านจะไม่ยอมยกโทษให้เด็ดขาด!
และหลังจากครุ่นคิดไปมาซ้ำๆ นางถึงรู้สึกได้ว่าพึ่งพาตัวเองนั้นย่อมดีกว่าพึ่งคนอื่น
ดังนั้น หลังจากวิเคราะห์อยู่นาน ในที่สุดนางก็ตัดสินใจแล้วว่า จะเอาชีพจรดั้งเดิมของตนกลับคืนมาให้ได้!
…
วันรุ่งขึ้น พวกของฉู่หลิวเยว่ก็พากันไปส่งมู่หงอวี่กลับภูเขาเขี้ยวมังกร และข่าวที่ว่าพวกนางกลับมาจากแดนภังคะได้อย่างปลอดภัย ก็แพร่กระจายไปทั่วเมืองซีหลิงอย่างรวดเร็ว!
ขณะนี้ทุกคนล้วนซุบซิบอย่างออกอรรถรส และมีปฏิกิริยาแตกต่างกันไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดหญิงลิขิตสวรรค์
สนุกมากค่ะ...
อ่านสนุกมากค่ะ ติดตามอ่านทุกตอน...