ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1075

“แกเองเหรอ!”

โอวหยางจายซิงตะคอกหนึ่งที

ในตอนนั้น อู๋เป่ยทุบตีเขาบนชายหาด ทำให้เขาได้รับบาดเจ็บสาหัส นอกจากนี้ เขายังมีการลงมืออย่างลับๆ จำเป็นต้องหาคนมาถอนภายในหนึ่งปี ถ้าหากไม่สามารถถอนได้ เขาก็จะสูญเสียพลังยุทธ์ทั้งหมด กลายเป็นคนไร้ค่า!

สุดท้าย เป็นบรรพบุรุษของตระกูลโอวหยางลงมือช่วยเขารักษาจนหาย เขาใช้เวลามากกว่าหนึ่งเดือนในการฟื้นตัวจากอาการบาดเจ็บ คิดไม่ถึงเลยว่า เขาจะมาเจออู๋เป่ยที่นี่

อู๋เป่ยก็จำโอวหยางจายซิงได้เช่นกัน เขากวาดมองหนึ่งที พูด : “คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีคนถอนวิธีการของฉันได้ ใครเป็นคนทำ”

ด้านข้างของโอวหยางจายซิง มีผู้ชายวัยกลางคนคนหนึ่ง เขาถาม : “จายซิง นายรู้จักเขาเหรอ”

โอวหยางจายซิง : “คุณลุง คนผู้นี้ก็คือคนที่ทำร้ายผมในตอนนั้น ผมตรวจสอบแล้ว เขาชื่ออู๋เป่ย เป็นท่านผู้นำของพรรคเทียนหลง!”

ชายวัยกลางคนจ้องอู๋เป่ยหนึ่งที ผสานมือทำความเคารพพูด : “ที่แท้ท่านผู้นำอู๋นี่เอง ได้ยินชื่อเสียงมานานแล้ว”

อู๋เป่ยพูดอย่างไม่แยแส : “คุยกันได้ โอวหยางจายซิงคนนี้ ในตอนนั้นไม่เพียงแต่ทำร้ายศิษย์หลานของผมแค่ครั้งเดียว ผมเลยลงมือสั่งสอนเขา เพียงแต่ ผมทุบตีเขาไปแค่ครั้งเดียว ยังเหลืออีกหนึ่งครั้ง โอวหยางจายซิง แกเข้ามาเดี๋ยวนี้”

โอวหยางจายซิงทั้งตะลึงและโกรธ พูด : “อู๋เป่ย แกรังแกคนมากเกินไปแล้วนะ! ตระกูลโอวหยางของฉันไม่ใช่สิ่งที่แกสามารถรุกรานได้!”

ชายวัยกลางคนก็ขมวดคิ้วเช่นกัน พูด : “ท่านผู้นำอู๋ ข้าน้อยโอหยางซุน โอวหยางหยูของตระกูลฉันก็คือที่ปรึกษาของเป่ยหยวน! แม้ว่าคุณจะเป็นท่านผู้นำ ก็ไม่สามารถรังแกตระกูลโอวหยางของพวกเราแบบนี้!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “รังแกเหรอ ตอนนั้นโอวหยางจายซิงคนนี้ ทำร้ายศิษย์หลานของผมอย่างไม่มีเหตุผล ผมรักษาเขาหายแล้ว เขากลับถูกทำร้ายจนได้รับบาดเจ็บอีกครั้ง บอกว่าผมสามารถรักษาเขาได้หรือไม่ ฮ่าฮ่า ในเวลานั้น พวกคุณเห็นผมและศิษย์หลานของผมอยู่ในสายตาบ้างไหม”

ชายวัยกลางคนรู้ว่าตัวเองเป็นฝ่ายผิด เขาพูด : “ท่านผู้นำอู๋ สลายศัตรูดีกว่าสร้างศัตรู ผมขอขอโทษคุณ ณ ที่นี้ด้วย”

อู๋เป่ย : “คำขอโทษมีประโยชน์ บนโลกใบนี้ก็ไม่มีศัตรูแล้ว”

โอวหยางจายซิงหัวเราะอย่างเย็นชา : “อู๋เป่ย แกคิดว่าฉันกลัวแกเหรอ บรรพบุรุษของฉันสืบทอดวิชาเทพให้ฉัน ฉันเลื่อนขั้นเป็นตี้เซียนขั้นหยางบริสุทธิ์แล้ว มากสุดแกก็แข็งแกร่งได้แค่คนเซียนเท่านั้น”

อู๋เป่ย : “ได้ ฉันจะต่อให้แกสามกระบวนท่า”

ทั้งสองคนเผชิญหน้ากันขึ้นมา เมื่อเห็นว่ากำลังจะลงมือ จู่ๆก็ได้ยินเสียงที่เคร่งขรึมดังมาแต่ไกล : “ใครกันถึงกล้ามาลงมือในเป่ยหยวน”

ชายคนหนึ่งสวมชุดฝึกซ้อมสีขาวเดินเข้ามา ดวงตาของเขาเย็นชา กวาดมองบนตัวของอู๋เป่ยและโอวหยางจายซิงหนึ่งที : “อยากต่อสู้ ตามฉันไปเวทีแห่งชีวิตและความตาย!”

เฉินหรงมองเห็นคนผู้นี้ รีบก้มหน้าลง พูดด้วยความเคารพ : “ปรมาจารย์หนิง!”

ในสถาบันศิลปะการต่อสู้ อาจารย์ที่ปรึกษาโดยทั่วไปแล้วถูกเรียกว่าปรมาจารย์ พวกเขาทั้งหมดผ่านการทดสอบของหอคอยเซียนหวู่แล้ว เป็นผู้แข็งแกร่งที่แท้จริง!

ปรมาจารย์หนิงมองเฉินหรงหนึ่งที : “อาจารย์เฉิน คุณหามาเหรอ”

เฉินหรงพูด : “ใช่ ท่านผู้นี้คือท่านผู้นำอู๋ แข็งแกร่งอย่างมาก ฉันเตรียมจะพาเขาไปทดสอบที่หอคอยเซียนหวู่”

ปรมาจารย์หนิงพูดอย่างเย็นชา : “หอคอยเซียนหวู่เป็นสถานที่สำคัญ เฉพาะผู้ที่ได้รับการอนุมัติจากอธิการบดีเท่านั้นจึงจะสามารถเข้าไปในหอคอยเพื่อทำการทดสอบได้ คุณถามอธิการบดีหรือยัง”

เฉินหรงรีบพูด : “อธิการบดีมอบโควต้าให้ฉันสามคน ให้ฉันตัดสินใจว่าจะเชิญใครเข้าไปในหอคอย”

ปรมาจารย์หนิงขมวดคิ้ว : “ดีที่สุดคุณอย่าสูญเสียโควต้าเปล่าๆ”

มองออกได้ ปรมาจารย์หนิงค่อนข้างไม่พอใจอู๋เป่ยคนนี้ ไม่พูดถึงอย่างอื่น เห็นได้ชัดว่าอู๋เป่ยยังไม่ใช่ตี้เซียน คนที่ไม่ใช่แม้แต่ตี้เซียน จะแข็งแกร่งสักเท่าไหร่

เฉินหรงไม่กล้าโต้กลับ พูด : “รับทราบ”

ทุกคนต่างเกิดความสนใจขึ้นมา : “อ้อ เป็นยังไงเหรอ”

คนผู้นี้พูด : “ดูเหมือนว่าจะต้องถอนมณฑลออกและตั้งแคว้นขึ้น มีทั้งหมดสิบเอ็ดแคว้น เจ้าหน้าที่สูงสุดของแต่ละแคว้นเรียกว่านายอำเภอ ทุกแคว้นจะมีการแต่งตั้งผู้ว่าราชการตำหนักหนึ่งคน ผู้ว่าราชการมีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรงถึงระดับสูงสุด”

หลังจากอู๋เป่ยได้ยินก็ตกใจเล็กน้อยเหมือนกัน วิธีการแบบนี้มันย้อนยุคเกินไปแล้วมั้ง แต่แล้วเขาก็รู้สึกว่าการเปลี่ยนแปลงนี้อาจเหมาะสมกับสังคมเหยียนหลงในอนาคตมากกว่า

คนผู้นั้นพูดต่อ : “สิ่งที่ทำให้ผมตกใจมากขึ้นคือข่าวที่อยู่ข้างหลัง เพื่อนของผมคนนั้นบอกว่า ผู้ว่าราชการตำหนักในอนาคต นายอำเภอ ทั้งหมดจะได้รับการคัดเลือกจากสถาบันศิลปะการต่อสู้และมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้! ดังนั้นพวกคุณเข้าใจดี การเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัยศิลปะการต่อสู้หมายความว่าอย่างไร”

ทุกคนตกใจอย่างมาก ด้วยประการนี้ เพียงแค่กลายเป็นอาจารย์ ในอนาคตก็สามารถทำหน้าที่เป็นนายอำเภอได้เหรอ กระทั่งกลายเป็นผู้ว่าราชการเหรอ

ชายหนุ่มคนหนึ่งถอนหายใจหนึ่งที พูด : “นี่คือการถดถอยของสังคม”

ชายวัยกลางคนอีกคนหนึ่งพูดอย่างไม่แยแส : “นี่ไม่ได้เรียกการถดถอย แต่เป็นทางเลือกสุดท้าย พวกคุณลองจินตนาการดูว่าสังคมในอนาคตจะเป็นอย่างไร”

มีคนพูด : “จะมีผู้ฝึกฝนถือกำเนิดมากขึ้น กฎหมายและกฎเกณฑ์ทางโลกไม่สามารถยับยั้งพวกเขาได้อีกต่อไป”

คนผู้นั้นพยักหน้า : “ดังนั้น ทุกแคว้น จะต้องมีคนที่แข็งแกร่งและมีความน่าเกรงขามคอยปกป้อง มีเพียงแบบนี้ แคว้นแห่งนี้ถึงจะสงบสุข ดังนั้นพวกคุณอย่าดีใจเร็วเกินไป ถ้าหากไม่มีพลังที่แข็งแกร่ง อย่าคิดแม้แต่เรื่องตำแหน่งผู้ว่าฯ!”

ทุกคนต่างเงียบลง ใช่แล้ว ในฐานะนายอำเภอ พลังต้องแข็งแกร่งอย่างมาก ไม่ว่ายังไง อย่างน้อยๆก็ต้องมีพลังของเซียนกษัตริย์

ทันใดนั้น มีคนหัวเราะอย่างเย็นชา ทุกคนมองไปที่เขา

นี่คือชายหน้าตาหล่อเหลา ในชุดสูทสีเทา ในวัยสามสิบต้นๆ เขาพูด : “พวกคุณพูดไม่ถึงประเด็นสำคัญกันเลย”

คนที่พูดถึงการถอนมณฑลออกแล้วจัดตั้งแคว้นไม่พอใจเล็กน้อย พูด : “หมายความว่า เพื่อนรู้มากกว่าผมเหรอ”