หม่านเจวี๋ย : “ไซเรนตันนั้นเจ้าเล่ห์มาก กินคนแล้ว มันก็จะใช้ตาทะเลหนีกลับตงไห่ ทุกครั้งที่มันอยากกินคน มันจะกลับมาทางตาทะเล”
อู๋เป่ยถามว่า : “ไซเรนตันนั้นจะปรากฏตัวเมื่อใด ? ”
หม่านเจวี๋ย : “ ไซเรนตันเหล่านี้มักจะมาเป็นกลุ่ม และพวกมันมักจะมาทุก ๆ สามถึงห้าวัน และนี่ก็ผ่านมาห้าวันแล้วนับจากครั้งสุดท้าย และมีแนวโน้มว่าพวกมันจะปรากฏขึ้นในวันนี้”
อู๋เป่ยยิ้มเยาะ : “วันนี้ ฉันจะปกป้องตาน้ำ ! ”
ถังจื่อยี่ : “ที่รัก ทำไมวันนี้คุณไม่ลองใช้เอฟเฟกต์ของมือที่กลายเป็นหินล่ะ ? ”
อู๋เป่ยพยักหน้า : “โอเค”
หลังจากเตรียมการเล็กน้อยแล้ว อู๋เป่ย ถังจื่อยี่ ก็ขึ้นเรือลำเล็กไปตกปลาใกล้ตาน้ำ
ในอวิ๋นจื๋อมีปลาอยู่มากมาย และภายในระยะเวลาอันสั้น อู๋เป่ยก็จับได้ครึ่งตะกร้า แต่ต่อมาเขาก็ปล่อยปลากลับไป
ตาน้ำเป็นวังวนขนาดใหญ่ วังวนดูดน้ำจากอวิ๋นจื๋อ เข้าไปแล้วนำไปสู่ตงไห่
ถังจื่อยี่ : “ที่รัก ฉันได้ยินมาว่าในตงไห่มีตำหนักมังกรงั้นเหรอ?”
อู๋เป่ยกล่าว : “ใช่แล้ว หนึ่งในสามกองกำลังหลักในแผ่นดินคุนหลุน แม้ว่าโลกแห่งเซียนจะทรงพลังมากที่สุด แต่ก็ไม่สามารถทำอะไรตำหนักมังกรได้”
“ในตำหนักมังกร ผู้คนทั้งหมดที่อาศัยอยู่ที่นั่นเป็นมังกรที่แท้จริงเหรอ ? ”
เกี่ยวกับตำหนักมังกร อู๋เป่ยได้สอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้แล้ว และพูดว่า : “ตำหนักมังกรในตงไห่มีมังกรบรรพบุรุษคอยดูแล ซึ่งเทียบเท่ากับความแข็งแกร่งของต้าหลัวจินเซียนระดับสูงสุด”
ถังจื่อยี่ : “ที่รัก คุณคิดว่าไซเรนเหล่านี้ มันจะเกี่ยวข้องกับตำหนักมังกรหรือไม่? ”
อู๋เป่ย : “ไม่ว่ามันจะเกี่ยวข้องกับตำหนักมังกรหรือไม่ก็ตาม ถ้ากล้ามา ก็จะฆ่ามันทันที ! ”
หลังจากที่เขาพูดจบ กุ้งทะเลตัวใหญ่ก็โผล่ขึ้นมาจากตาน้ำ มันกระโดดขึ้นจากน้ำ มันยาวกว่า 30 เมตร และกรงเล็บยักษ์คู่ของมันยาว 20 เมตร
ทันทีที่กุ้งทะเลออกมา ก็เห็นเรือที่อู๋เป่ยนั่งอยู่บนนั้น มันโบกกรงเล็บยักษ์คู่นั้นอย่างตื่นเต้น และตวัดไปทางเรือ
อู๋เป่ย โบกมือของเขา และแสงดาบก็ส่งประกายไปทั่ว และกุ้งทะเลตัวใหญ่ก็ถูกตัดออกเป็นสองส่วน ต่อมา อู๋เป่ยก็เก็บซากกุ้งยักษ์นั้นขึ้นมาไว้ สิ่งนี้น่าจะอร่อยมาก กลับไปค่อยเอาไปย่างกิน
ผ่านไปสักพัก ปูทะเลตัวหนึ่งก็พุ่งออกมา ปูทะเลตัวนี้ตัวใหญ่กว่ากุ้งหลายเท่า เช่นเดียวกับกุ้ง มันใช้กล้ามใหญ่จับอู๋เป่ยทันทีที่มันออกมา
ด้วยแสงดาบอีกครั้ง หัวของปูตัวใหญ่ก็ถูกตัดออก และมันก็ตายลง
ด้วยวิธีนี้ ในเวลาเพียงครึ่งชั่วโมง อู๋เป่ยฆ่าสัตว์ทะเลไปมากกว่าสามสิบตัว ซึ่งทั้งหมดนั้นตัวใหญ่มาก !
ในที่สุด ก็ไม่มี“สัตว์ทะเล”ปรากฎอีกต่อไป และอู๋เป่ยก็รู้สึกผิดหวังเล็กน้อย เขาพูดกับถังจื่อยี่ : “จื่อยี่ กลับไปเถอะ อาหารทะเลเหล่านี้หนักหลายตัน ให้ครอบครัวของคุณได้ลิ้มรส”
ทั้งสองคนเก็บดาบ แล้วกลับไปที่เกาะซิ่งหลง พวกเขามอบอาหารทะเลหลายสิบชิ้นให้กับพ่อครัว หั่นแบ่งเนื้อออก และแจกจ่ายให้กับทุกคนได้ลิ้มรส
ในช่วงไม่กี่วันที่ผ่านมา อู๋เป่ยล้วนอยู่บ้านเพื่อปรับสภาพร่างกายของถังจื่อยี่ สามวันต่อมาตระกูลถังย้ายกลับไปที่อวิ๋นติ่งวิลล่า
ทันทีที่ย้ายบ้านมา ก็มีข่าวมาจากสถาบันศิลปะการต่อสู้ ว่าเขาถูกขอให้ไปที่นั่นเพื่อรับการประเมิน
อู๋เป่ยไม่มีทางเลือกนอกจากต้องไปที่สถาบันศิลปะการต่อสู้ หลังจากการประเมิน เขาก็สามารถท้าทายผู้ฝึกสอนระดับสามดาวได้ และเงินเดือนของอาจารย์ที่ปรึกษาระดับสามดาว ก็ค่อนข้างมาก
เมื่อเขามาที่สถาบันศิลปะการต่อสู้ เขาพบสถานที่ประเมิน ซึ่งเป็นอาคารสีขาวเล็ก ๆ
อาคารเล็ก ๆ แห่งนี้เคยเงียบสงบมากมาก่อน อย่างไรแล้วมีอาจารย์ที่ปรึกษาไม่มากนักในสถาบันศิลปะการต่อสู้ ดังนั้นในหนึ่งเดือนจึงเป็นเรื่องยากที่จะเห็นอาจารย์ที่ปรึกษามาประเมิน
เมื่อมาถึงชั้นหนึ่งของอาคารเล็ก ๆ ชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่หลังโต๊ะ ก้มศีรษะมองลงไปที่เอกสาร
อู๋เป่ยเคาะประตูเดินเข้ามาถามว่า : “ขอโทษครับ สถานที่แห่งนี้เป็นที่ประเมินหรือเปล่า? ”
ชายหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองแล้วถามว่า : “คุณชื่ออะไร?”
อู๋เป่ย : “อู๋เป่ย”
ชายหนุ่มพลิกดูรายชื่อแล้วพูดว่า : “คุณไม่จำเป็นต้องทำการประเมินแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ยอดคุณหมอตาวิเศษ
เสียตังด้วยออ...
ก็แค่นิยายก๊อปปี้เนื้อเรื่องกันไปมาทำไมต้องเสียตังอ่าน😛😛😛...
ชอบอ่านฟรีมากกว่า555...
เวปนี้เสียเงินด้วยหรือผมอ่านมาหลายเรื่องแล้วผึ่งมาเจอระยะหลังต้องเสียเงิน...
น่าจะมีหักทาง ทรูมันนี่วอเล็ตบ้างนะคับ...
ใครเคยเติมบ้างแล้วครับ เติมแล้วเป็นอย่างไรบ้าง...
แล้วเติมเหรียญยังงัย...
อ่านมาเพิ่นๆหลังๆมาเสียตังซะแล้ว...
มีหลายตอนไม่ได้อ่านครบอยากปืนยิงคนดูแลจังลงก็ไม่ครบดีดูแลไม่ได้เรื่องของครอบครัวคนดูแลมีแต่ความชิบหาย...
619 หายไปตอนนึงนะ...