ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1301

จื่อเฟยพูดด้วยความโกรธ ：“แกใส่ร้ายป้ายสี เขาเป็นเพื่อนของฉัน！”

เว่ยเหิงหัวเราะเยาะ ：“ที่นี่มีแค่พวกเธอ ถ้าพวกเธอไม่ใช่ฆาตกร แล้วจะเป็นใครล่ะ?”

“เกิดอะไรขึ้น?”

ชายวัยกลางคนเดินเข้ามาอย่างเร่งรีบ ร่างสูงใหญ่ สวมเสื้อคลุมสีทองและรองเท้าสีม่วง ตาซ้ายมีลูกตาสองลูก

เว่ยเหิงโค้งคำนับอย่างรวดเร็ว ：“คุณพ่อ！”

ชายวัยกลางคน ก็คือเว่ยกวงซึ่งเป็นลุงของจื่อเฟย

เว่ยกวงมองดูศพที่อยู่บนพื้น คิ้วของเขากระตุกสองสามครั้ง แล้วถามอย่างเย็นชา ：“ใครเป็นคนฆ่า?”

เว่ยเหิงชี้ไปที่จื่อเฟย ：“พ่อ จื่อเฟยและคนนี้！”

เว่ยกวงหันกลับมา และจ้องมองไปที่อู๋เป่ยและจื่อเฟยอย่างเย็นชา

จื่อเฟยทั้งโกรธทั้งโมโห และพูดว่า ：“คุณลุง เว่ยเหิงพูดไปเรื่อย เราเพิ่งมาถึง คนที่อยู่ข้างนอกเป็นพยานได้！ และคนที่อยู่ในนี้ ก็ตายไปอย่างน้อยสองชั่วโมงแล้ว”

เว่ยกวงถามว่า ：“ใครเป็นพยานได้บ้าง?”

จื่อเฟยพูดว่า ：“ยามที่เฝ้าประตู และนักรบล่าตระเวน พวกเขาเป็นพยานได้”

เว่ยกวงพูดด้วยเสียงทุ้ม ：“ไปตามยามเฝ้าประตู และนักรบล่าตระเวนทั้งหมดมา！”

มีคนออกไปตามพวกเขา หลังจากนั้นไม่นาน กลุ่มนักรบล่าตระเวนและยามเฝ้าประตูหลายคนก็มาถึง พวกเขาต่างก็ก้มหน้าลง

เว่ยกวงถาม ：“พวกนายเห็นคุณหนูจื่อเฟยเข้ามาเมื่อไหร่?”

ยามเฝ้าประตูพูดว่า ：“เรียนคุณชายสี่ คุณหนูจื่อเฟยมาถึงเมื่อสองชั่วโมงที่แล้ว”

จื่อเฟยโกรธมาก ：“นายพูดไปเรื่อย！ ฉันเพิ่งจะมาถึง พวกนายยังทักทายฉันอยู่เลย”

ยามเฝ้าประตูเงียบไป เว่ยเหิงหัวเราะเยาะ ：“จื่อเฟย เธอยังไม่ยอมรับอีกเหรอ?”

จื่อเฟยโกรธมากจนน้ำตาไหล แต่อู๋เป่ยตบไหล่ของเธอเบาๆ แล้วพูดว่า ：“จื่อเฟย คุณไม่ต้องอธิบายแล้ว พวกเขาต้องการจะใส่ร้ายคุณ ดังนั้นคุณพูดอะไรก็ไม่มีประโยชน์”

จื่อเฟยตกตะลึง ：“จงใจใส่ร้ายฉันเหรอ?”

อู๋เป่ย ：“ในบ้านมีคนเสียชีวิตเป็นเวลาสองชั่วโมง เป็นไปได้อย่างไรที่ไม่มีใครสังเกตเห็นเลย? นอกจากนี้ยามเฝ้าประตูและนักรบล่าตระเวนเหล่านี้ก็จงใจพูดโกหก นั่นแสดงว่ามีคนจงใจวางแผนทั้งหมด”

เว่ยกวงจ้องมองไปที่อู๋เป่ยอย่างเย็นชา ：“แกกล้าดีมาก กล้ามาฆ่าคนที่คฤหาสน์ตระกูลเว่ย！ ทหาร จับตัวมันไว้！”

“โครม！”

พื้นดินสั่นสะเทือน และก็มีแสงกระบี่ปะทุขั้น ผู้คนโดยรอบต่างตกตะลึง และถอยหลังไป เมื่อแสงกระบี่หายไป อู๋เป่ยและจื่อเฟยก็หายไปเช่นกัน

จากนั้นไม่นาน ทั้งสองก็ปรากฏตัวบนยอดเขาที่อยู่ห่างออกไปหลายพันไมล์

สายตาของจื่อเฟยเหม่อลอย และพึมพำว่า ：“หรือว่าคุณลุงของฉันเป็นคนฆ่าคุณอา?”

อู๋เป่ย ：“แม้ว่าจะไม่ใช่เขา แต่ก็เกี่ยวข้องกับเขาแน่นอน”

จื่อเฟยร้องไห้และพูดว่า ：“ทำไมเขาต้องฆ่าภรรยาและลูกสาวของตัวเองด้วย?”

อู๋เป่ยเงียบไปครู่หนึ่ง แล้วถามว่า ：“จื่อเฟย คุณจำคำพูดที่เว่ยเหิงพูดได้ไหม? เขาพูดว่า จะฆ่าล้างตระกูลจื่อของคุณ”

จื่อเฟยตกตะลึง ：“แย่ล่ะ！ ฉันต้องไปรีบแจ้งคุณพ่อและคนอื่นๆทันที！”

อู๋เป่ย ：“คุณควรรีบติดต่อครอบครัวของคุณก่อน”

จื่อเฟยหยิบยันต์ข่าวสารออกมา และเปิดใช้งาน เธอพูดว่า ：“พ่อ พ่อได้ยินไหม?”

อย่างไรก็ตามยันต์หยกเงียบสนิท ไม่มีใครโต้ตอบกลับ

จื่อเฟยเป็นกังวลมาก และพูดว่า ：“อู๋เป่ย ฉันต้องรีบกลับบ้านเดี๋ยวนี้！”

อู๋เป่ยพยักหน้า ：“ตกลง ผมจะไปกับคุณ”

ทั้งสองมาถึงเมืองจื่อ เมืองนี้ปกครองโดยตระกูลจื่อ ก่อนที่พวกเขาจะถึง ก็เห็นเมืองจื่อทั้งเมืองเกิดเพลิงไหม้ อาคารและผู้คนที่อาศัยอยู่ข้างในถูกเผาทั้งเป็น

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน