ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1307

อู๋เป่ย : “ดังนั้นเขาจึงหลอกใช้นายตั้งแต่แรก แม้แต่ภรรยาของนายเขาก็จงใจจัดให้เหรอ”

โจวอวิ๋นเซินถอนหายใจ : “ตอนนี้ลองคิดๆดูแล้ว น่าจะเป็นแบบนี้ ภรรยาของผมเขาเป็นคนแนะนำให้ พวกเราสามารถอยู่ด้วยกันได้ ก็เป็นเพราะการผลักดันของเขา!”

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง : “ฮวาชิงไม่ได้ทำให้วิญณาณของนายแตกสลาย ดูเหมือนว่าเขาต้องการใช้ประโยชน์จากความสามารถของนายต่อไป”

โจวอวิ๋นเซินพูด : “ไม่ผิด หลายปีที่ผ่านมา เขามักจะมาถามคำถามผมหลายครั้ง”

พูดคุยถึงตรงนี้ อู๋เป่ยพูด : “แม้ว่าฉันจะเห็นใจนายอย่างมาก นอกจากนี้ไม่เห็นด้วยกับการกระทำของฮวาชิง แต่ฉันยังคงไม่สามารถช่วยนายได้”

โจวอวิ๋นเซินพูด : “ผมไม่ได้คาดหวังให้คนอื่นช่วยผม เพียงแค่ต้องการระบายความในใจออกมาเท่านั้น ขอบคุณที่คุณยอมฟังเรื่องราวของผมเหล่านี้ นอกจากนี้เชื่อคำพูดของผม เพื่อเป็นการตอบแทน ผมยินดีที่จะสอนทุกอย่างที่ผมเรียนรู้มาให้กับคุณทั้งหมด”

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก : “นายต้องการสืบทอดความรู้ทั้งชีวิตให้ฉันเหรอ”

โจวอวิ๋นเซิน : “ไม่ผิด นอกจากนี้หลังจากสืบทอด ผมก็น่าจะออกจากโลกใบนี้แล้ว”

อู๋เป่ยถาม : “ทำไมนายถึงทำแบบนี้”

โจวอวิ๋นเซิน : “การศึกษาประวัติศาสตร์ของอารยธรรมยุคนั้นโดดเดี่ยวเกินไปแล้ว ดังนั้นเมื่อใดก็ตามที่ฮวาชิงมาที่นี่ ตอนที่ถามคำถามบางอย่าง ผมล้วนแล้วจะบอกเขา ผมไม่อยากทำต่อไปแล้ว เป็นเวลาที่ต้องปล่อยวางสิ่งเหล่านี้แล้ว”

อู๋เป่ยก็ไม่รู้สึกเสียใจเช่นกัน พูด : “งั้นก็ได้”

โจวอวิ๋นเซินยิ้มเบาๆหนึ่งที ร่างกายค่อยๆจางลง ช่วงเวลาที่ข้อมูลกำลังจะมาถึง เขาแตะนิ้วมือไปที่ระหว่างคิ้วของอู๋เป่ย ถ่ายโอนทุกอย่างที่เขาได้เรียนรู้มาในชีวิตให้กับอู๋เป่ย

จิตวิญญาณของอู๋เป่ยในตอนนี้ ไม่ใช่เรื่องเล็กๆ โดยปกติแล้วจะไม่ได้รับข้อมูลไปเรื่อย หลังจากยืนยันแล้วว่าข้อมูลไม่เป็นอันตราย ค่อยรับข้อมูลอย่างเป็นทางการ

อู๋เป่ยถอนหายใจเบาๆ : “น้องโจว โปรดสงบจิตใจด้วย ถ้าหากเป็นไปได้ ฉันจะช่วยนายขอความเป็นธรรม!”

เดินออกมาจากสวนลูกแพร์ ฉีเป่าพูด : “นายน้อย ตอนนี้ท่านสามารถเข้าสู่ขุมทรัพย์สวรรค์แล้ว”

ประตูเข้าสู่ขุมทรัพย์สวรรค์เปิดออกอย่างช้าๆ อู๋เป่ยเดินก้าวใหญ่เข้าไป มองไปรอบ ๆ ภายในขุมทรัพย์สวรรค์แห่งนี้กองเต็มไปด้วยสิ่งของ วางมั่วซั่วไปหมด ไม่มีกฎเกณฑ์

เขาอดไม่ได้ที่จะขมวดคิ้ว ไม่มีคนทำความสะอาดขุมทรัพย์สวรรค์แห่งนี้เหรอ

และในเวลานี้ เขาได้ยินเสียงหนึ่งดังขึ้น : “คุณมีเวลาให้เลือกสิ่งของสิบห้านาที เลือกของเสร็จก็ออกไปทันที”

อู๋เป่ยไม่กล้าชักช้าทันที เขาเปิดใช้งานจิตวิญญาณของสิ่งมีชีวิต เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วในขุมทรัพย์สวรรค์ มองหาสิ่งที่อาจเป็นประโยชน์สำหรับเขา

อย่างที่คาด พบของไม่น้อย แต่เวลาที่เขาสังเกตอย่างละเอียด กลับไม่คิดว่ามันมีมูลค่าเท่าไหร่นัก จนกระทั่งเวลากำลังจะสิ้นสุดลง เขาค่อยหยุดลงมา สายตามองดูสิ่งที่คล้ายเมฆก้อนหนึ่ง ถูกบรรจุเอาไว้ในขวดใสใบหนึ่ง

ความทรงจำของโจวอวิ๋นเซินบอกเขา พลังของเมฆแบบนี้ มันคือสิ่งที่เจตจำนงที่ทรงพลังที่สุดในยุคนั้นได้เปลี่ยนไปหลังจากประสบภัยพิบัติครั้งใหญ่

โดยทั่วไปแล้ว ของแบบนี้ส่วนใหญ่แล้วไม่ค่อยมีมูลค่าอะไร แต่ในบางครั้ง จะมีสาระสำคัญบางอย่างอยู่ในนั้นที่จะสืบทอด แต่ความน่าจะเป็นมีน้อยมาก

ไม่มีเวลาให้ครุ่นคิดมากขนาดนั้นแล้ว เวลาใกล้จะสิ้นสุดลงแล้ว อู๋เป่ยหยิบขวดขึ้นมา หันตัวแล้วเดินออกไปเลย

ออกมาจากขุมทรัพย์สวรรค์ ประตูใหญ่บานนั้นปิดลงทันที

ฉีเป่าถาม : “นายน้อย ท่านหยิบอะไรมาเหรอ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน