ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1324

ในเวลาอีกไม่นานพลังสีม่วงก็จะกลายเป็นส่วนหนึ่งของจางเสี่ยวเป่ย ตอนนี้จิตวิญญาณของเขาจะแข็งแกร่งอย่างมาก ความคิดของเขาจะสามารถครอบคลุมอาณาจักรสายฟ้าทั้งหมดได้ทันที !

ในเวลาเดียวกันเขาเองก็รู้ว่าพลังสีม่วงนี้เรียกว่าวิญญาณสายฟ้า มันคือวิญญาณสายฟ้าที่กำเนิดจากในวินาทีแรกที่ฟ้าร้องระหว่างฟ้าและดินเมื่อจักรวาลถูกแบ่งออกครั้งแรก !

เมื่อได้ดวงวิญญาณสายฟ้า สิ่งที่ตามมาคือแสงก้อนกลมสีทองที่เมื่อเขายื่นมือ แสงนั้นก็จะเกาะติดไปตามแขนและะหล่อมรวมเข้ากับร่างกายของเขา

ทุกสิ่งราบรื่นมาก พลังงานสีทองเปลี่ยนเป็นเกราะสีทองที่ถูกสวมอยู่บนร่างกายของเขา

ของสิ่งนี้เรียกว่าวิญญาณไฟฟ้า !

เมื่อได้ทั้งวิญญาณสายฟ้าและวิญญาณไฟฟ้าแล้ว จางเสี่ยวเป่ยก็แยกมือออกโลกใบนี้ก็พังทลายลง จากนั้นตัวเขาก็มาอยู่ในลานเล็กๆ

ในลานเล็กๆแห่งนี้ที่ไม่มีใครอยู่ เขากำลังจะออกไปสำรวจดูแต่จู่ๆก็มีสายลมแรงพัดมา และในวินาทีต่อมาเขาก็มาปรากฏอยู่ในที่แปลกๆอีกที่หนึ่ง

ที่นี่ร้อนระอุมาก ใต้ดินเต็มไปด้วยทะเลทรายสีแดง ผิวทรายที่ร้อนระอุและเมื่อมองลึกลงไปอีกประมาณสิบเมตรก็จะพบลาวา

ในสภาพแวดล้อมแบบนี้ แทบจะไม่มีใครที่จะอยู่ได้เลย หรือแม้แต่จางเสี่ยวเป่ยก็ยังต้องใช้ความคิดตาเทพของเขาเพื่อต่อสู้กับความร้อนระอุนี้

“ให้ตายเถอะ ! ทำไมถึงโดยลมพัดไปอีกแล้วล่ะ? นี่มันที่ไหนกัน ?”

ในลานเล็กๆเซียวไท่ซุนยิ้มออกมาน้อยๆ ด้านหลังของเขาก็มีเว่ยหวู่เจียงตามมา จากนั้นสีหน้าของคนด้านหลังก็อึมครึมอย่างน่าสะพรึงกลัว

“เธออย่าเพิ่งได้ใจไป ถึงเขาจะมีชีวิตออกมาจากอาณาจักรสายฟ้าก็ไม่ได้เท่ากับว่าเขาจะได้วิญยาณสายฟ้าและวิญญาณไฟฟ้า !” เว่ยหวู่เจียงอดไม่ได้ที่จะพูดขึ้น

เซียวไท่ซุนพูดขึ้นอย่างปิติ “จริงเหรอ ? หรือว่าเธอไม่เห็นว่าอาณาจักรสายฟ้าพังทลายไปแล้ว ? หากว่าวิญญาณสายฟ้าและวิญญาณไฟฟ้าไม่ได้ถูกดูดซับ อาณาจักรสายฟ้าจะไม่มีทางสูญสลายหรอกนะ”

เว่ยหวู่เจียงส่งเสียงหึออกมา แล้วโบกแขนเสื้อหายตัวไป

ในชั่วครู่ต่อมา เขาก็มาปรากฏอยู่ภายในวังแห่งหนึ่ง

ภายในวังทุกหนแห่งเต็มไปด้วยหมอกควันสีเขียว ภายในหมอกมีเงาทะมึนที่มีรัศมีอันน่าสะพรึงกลัวปรากฏอยู่

เว่ยหวู่เจียงโค้งคำนับอย่างนอบน้อม “ศิษย์หวู่เจียงทำความเคารพท่านหัวหน้า !”

“หึม หวู่เจียงมีเรื่องอะไรเล่า? ” เสียงทุ้มลึกดังขึ้นจากที่ไกลราวกับดังมาจากสวรรค์ชั้นที่เก้า แล้วกึงก้องไปทั่วทั้งวัง

เว่ยหวู่เจียง : “ท่านหัวหน้า ท่านยังอยู่ในแผ่นดินดึกดำบรรพ์อยู่หรือไม่ครับ ?”

เสียงทุ้มนั้นดังขึ้นอีกครั้ง : “ฉันกำลังค้นหาพื้นที่ชีวิตต้องห้ามิยู่กับสหายเก่า และมันก็ค่อนข้างประสบผลสำเร็จ เธอมีเรื่องอะไรพูดมาตรงๆเถอะ”

เว่ยหวู่เจียง : “ท่านหัวหน้า เซียวไท่ซุนรับลูกศิษย์มาคนหนึ่ง ลูกศิษย์คนนี้มีคุณสมบัติที่น่าเหลือเชื่อมาก เขาเพิ่งดูดซับวิญญาณสายฟ้าและวิญญาณไฟฟ้าไป แต่ของเหล่านี้เป็นท่านที่เก็บไว้เพื่อให้กับหลานชายคนโต แต่ตอนนี้โดนคนนอกเอามันไปแล้ว ศิษย์ทนดูไม่ได้จริงๆจึงรีบมารายงานให้ท่านรับรู้ทันที !”

ท่านหัวหน้ายิ้มออกมาและพูดขึ้น : “วิญญาณสายฟ้าและวิญญาณไฟฟ้านั้น ผู้กุมชะตาเป็นผู้รู้ แม้ว่าหลายชายของฉันเขาจะมีคุณสมบัติดี แต่ในอนาคตเขาอาจไร้วาสนานี้ หรือว่าถ้าเขาทำไม่ได้ ก็จะไม่มีใครทำได้งั้นหรือ? หวู่เจียง รูปแบบของเธอมันคับแคบเกินไปหน่อยนะ ”

เว่ยหวู่เจียงพูดต่อ : “แต่ว่าท่านหัวหน้าเซียวไท่ซุนผู้นี้ไม่มีความเท่าเทียมกับผู้อื่น เขารับศิษย์คนนั้นเพียงคนเดียว ไม่แน่ว่าเขาอาจจะอยากได้ตำแหน่งของท่าน !”

ท่านหัวหน้า : “หากสำนักเทียนเตามีผู้มีความสามารถเพิ่มขึ้นอีก คงเป็นเรื่องที่ดีมาก ตัวฉันในฐานะหัวหน้าฉันจะไปมีใจอิจฉาได้อย่างไร ? เว่ยหวู่เจียงคำพูดของเธอมีเจตนายุแยง ตอนนี้ก็ไปทบทวนความคิดที่กำแพงหน้าผาความคิดของฉันเสียเถอะ ห้ามออกจากที่นั้นจนกว่าฉันจะกลับมา ไม่เช่นนั้นจะต้องถูกลงโทษตามกฎ !”

สีหน้าของเว่ยหวู่เจียงเปลี่ยนไปทันที : “ท่านหัวหน้า ทุกคำที่ศิษย์กล่าวล้วนมาจากความจริ…”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน