ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1332

อู๋เป่ยกําลังคิดอยู่ว่าจะไปซื้อของกินที่ตลาดลอยฟ้าอีกครั้งไหม จู่ๆฝั่งหลี่เหมยส่งข่าวด่วนมา หรือว่ามีเรื่องเกิดขึ้น?

เขาไม่กล้ารอช้า พูดกับเสี่ยวไป๋หู่และเสี่ยวหวงหลงว่า “พวกนายเฝ้าดูที่นี่ให้ดี อย่าให้คนภัยนอกขึ้นมาบนเกาะ”

เสี่ยวหวงหลง“พี่เป่ยไว้ใจเลย”

หลังจากที่อู๋เป่ยไปแล้ว ร่างของเสี่ยวหวงหลงหนาวอย่างกะทันหัน ปรากฎว่าไม่รู้เมื่อไหร่ ฟีนิกซ์ไฟยืนอยู่ข้างๆเขา แม้ว่าเมื่อเทียบกับร่างมังกรหลายร้อยเมตรเเล้วฟีนิกซ์ไฟเหมือนตัวกระจิ๋วหลิว แต่มังกรเหลืองตัวน้อยไม่กล้าขยับเลย

ฟีนิกซ์ไฟ“นายมังกรโง่ เพิ่งเกิดใช่ไหม?”

มังกรเหลืองตัวน้อยแสดงออกย้อมใจก่อนและพูดว่า “ใช่ ฉันเป็นลูกหลานของมังกรยักษ์แห่งความโกลาหล ”

ฟีนิกซ์ไฟเยาะเย้ย“มังกรยักษ์แห่งความโกลาหล?เมื่อก่อนตอนที่ฉันกินมัน รสบาติอร่อยมาก ”

มังกรเหลืองน้อยเกือบตกใจตาย ตะโกนว่า “คุณ......”

ในสายตาของฟีนิกซ์ไฟ กระพริบสีแดงไปสายหนึ่ง และลมหายใจที่อันน่าทึ่งก็เเว็บไป และมังกรเหลืองตัวน้อยก็กรีดร้องอย่างน่าสังเวช เอาหัวกระแทกพื้น“ไว้ชีวิตด้วยเถอะ!”

ฟีนิกซ์ไฟกล่าวว่า “ฉันบอกว่าฆ่านายเเล้วเหรอ?”

มังกรเหลืองน้อยกลืนน้ําลาย“ผู้ยอดเยี่ยมอย่างคุณ ทําไมถึงนับมนุษย์เป็นพ่อล่ะ?”

ฟีนิกซ์ไฟยิ้ม“เขาเป็นผู้ที่ให้ชีวิตฉัน โดยธรรมชาติแล้วก็คือพ่อแม่เกิดใหม่ฉัน ฉันนับเขาเป็นพ่อ ไม่ใช่ตามหลักธรรมชาติของมนุษย์เหรอ?”

มังกรเหลืองน้อย ไม่เชื่อสักคำ เขากล่าวว่า“คุณสามารถเกิดใหม่ได้ ในอนาคตยังคงเป็นเจ้าผู้ครองเเน่นอน”

ฟีนิกซ์กล่าวว่า“ใช่ไม่ใช่เจ้าผู้ครอง ฉันพูดแล้วไม่นับ”

เธอหยุดชั่วคราว“ต่อไป นายต้องภักดีต่อพ่อของฉัน เป็นทาสของเขาอย่างซื่อสัตย์ สายเลือดของนายก็ยังใช้ได้ ต่อไปนี้ฝึกฝนดีๆ ”

หลังจากพูดจบ เธอก็กระโดดไปหาจูจูเล่นแล้ว“จูจู พวกเราไปเล่นซ่อนหากันเถอะ?”

จูจูยิ้มหวาน“พี่หวง พวกเราไปวังกันเถอะ ตรงนั่นกว้าง”

หลังจากที่สาวน้อยทั้งสองไปแล้ว มังกรเหลืองน้อยก็ทรุดตัวลงกับพื้นอีกครั้ง พึมพําว่า“แม้ว่าความแข็งแกร่งของหวงยังไม่ฟื้นกลับมา แต่ลมหายใจของเธอก็น่ากลัวเกินไป เธอแค่คิด ก็สามารถทําให้ผู้คนร่างกายแหลกเหลวได้!เรื่องนี้ ฉันบอกพี่เป่ยไม่ได้ มิฉะนั้นเธอจะฆ่าฉันตาย!”

อู๋เป่ยดําเนินการคาถาสายฟ้า ใช้เวลาที่สูบบุหรี่หนึ่งมวน ก็กลับไปถึงซิ่งหลงแล้ว

ในขณะนี้ ถังจื่อยี่ และหลี่เหมยกําลังรอบเขาอยู่ในโรงงาน

เมื่อมาถึงโรงงาน อู๋เป่ยพบว่าเครื่องจักรและหลังคาโงงานงถูกทําลายไปหมด กลายเป็นซากปรักหักพัง และนั่นไม่ใช่ทั้งหมด ในซากปรักหักพังมีหลายร้อยศพ เป็นคนงานช่างเทคนิคที่ผลิตยา

ส่วนหลี่เหมย ขณะนี้คุกเข่าลงบนพื้นกับผู้รับผิดชอบโรงงานหลายคน ถูกคนใช้ดาบกดไว้ที่คอ ราวกับว่ากําลังจะถูกฆ่า ชายหนุ่มเสื้อสีครามคนหนึ่งในนั่งอยู่บนเก้าอี้ซีดานสีนํ้าเงินหลังคาสีแดง มองทั้งหมดนี้ด้วยใบหน้าอย่างเฉยเมย

“หยุด!” อู๋เป่ยตะโกนเสียงดัง พลังจิตตกลงมา และมีเสียงฟ้าร้อง คนเหล่านี้ถูกระเบิดไปหมด เก้าอี้ซีดานก็ถูกยกออกไปหลายร้อยเมตร คนข้างในไม่ทันหนีออกมา ล้มอย่างเขินอาย

เขาประคองหลี่เหมยขึ้นมา และถามว่า “เกิดอะไรขึ้น? คนพวกนี้ทำไมกล้าก่อเหตุฆาตกรรมที่ซิงหลง?”

หลี่เหมยยังคงตกใจอยู่ พุ่งเข้าไปในอ้อมแขนของอู๋เป่ย และร้องไห้ว่า“ถ้านายสายอีกหน่อย ฉันก็จะตายเเล้ว”

อู๋เป่ยปลอบโยนว่า“ไม่เป็นไรเเล้ว บอกฉันที ว่าพวกนี้เป็นคนอะไร?”

ถอนหายใจเบาๆ เเละพูดว่า “วันก่อน ทีมคนและม้าทีมหนึ่งมาบอก ว่าเป็นคนของศาลาว่าการเเพทย์ยา ไม่ได้รับอนุญาตของพวกเขา ห้ามสามารถผลิตและขายยาและยาอายุวัฒนะ ตอนแรกพวกเราไม่ได้จริงจังกับมัน คิดแต่ว่าเเค่ผลิตยาเอง ยังไม่เอามาขายในตลาด ใครจะรู้ว่าวันนี้พวกเขาพาคนมาเป็นกลุ่ม ทําลายโรงงานทั้งแห่ง แม้แต่คนงานก็เสียชีวิตอยู่ข้างใน ”

“พวกเขาลงมือรวดเร็วมาก แล้วยังปิดกั้นข่าวที่นี่ ดังนั้นคนในบนเกาะจึงไม่ทันมาช่วยพวกเรา ”หลี่เหมยกล่าวว่า“โชคดีที่ฉันมียันต์หนึ่งใบ สามารถติดต่อนายได้”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน