ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1334

อู๋เป่ยอดไม่ได้ที่จะนึกถึงเทพฟ้าทมิฬ เทพเจ้าชั่วร้ายตนนี้ คงอยากจะลงมาสู่โลกใบนี้เช่นเดียวกัน

เขาพูดว่า “พวกตัวตลกกลุ่มนี้ ไม่คู่ควรแก่การพูดถึง ฉันจะไปจับพวกมันมาให้หมด”

พูดจบ เขาก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินไปที่พื้นที่โล่งหน้าตำหนักในไม่กี่ก้าว ทั้งสองฝ่ายกำลังเผชิญหน้ากัน พวกสาวกของลัทธิเทพปีศาจนั้นอวดดี โหวกเหวกโวยวาย หนุ่มผมหยิกคนหนึ่งดูอวดดีที่สุด ศพของทหารรักษาการณ์ในตำหนักห้าคนนอนอยู่ใต้เท้าของเขา มือขวาของเขายังถือหัวใจที่เปื้อนเลือดอยู่ด้วย

“ฉันจะนับถึงสิบ หากยังไม่เปิดคลังสมบัติ ฉันจะจับกุมราชาของพวกนายไปบูชายัญให้กับเทพปีศาจ!” ชายผู้นี้พูดอย่างโหดเหี้ยม

“เพี๊ยะ!”

ทันใดนั้น ฝ่ามือก็ปรากฏขึ้นมาจากที่ไหนไม่ทราบ ตีชายผู้นั้นจนล้มลงกับพื้น จากนั้น เท้าก็เหยียบหน้าอกของเขา แรงกดมหาศาลทำให้เขาหายใจไม่ออก รู้สึกเหมือนเครื่องในจะแตกละเอียด

“โปรดไว้ชีวิตผมด้วย!” ชายผู้นั้นเคยอวดดี แต่เมื่อรู้สึกถึงภัยคุกคามจากความตาย เขาก็ร้องขอความเมตตาด้วยเสียงดังลั่น

อู๋เป่ยยิ้มเยาะ “ราชาเป็นพี่น้องร่วมสาบานกับข้า นายกล้ามาหาเรื่องเขา นายเบื่อหน่ายชีวิตแล้วหรือไง?”

ชายคนนั้นยิ้มขมขื่น “ผมไม่รู้จริงๆ ว่าราชามีพี่ชายที่เก่งกาจขนาดนี้ ถ้าผมรู้ ให้ตายผมก็ไม่กล้ามาหาเรื่องที่นี่หรอก”

อู๋เป่ย “ได้ยินมาว่านายกำลังจะสร้างแท่นบูชายัญ?”

ชายผู้นั้นตอบว่า “ใช่ครับ พวกเราต้องการสร้างแท่นบูชายัญเพื่อต้อนรับเทพปีศาจให้จุติลงมายังโลก”

อู๋เป่ย “พวกนายเคารพบูชาเทพปีศาจองค์ไหน?”

“เทพปีศาจสามตาครับ” เขาตอบ

อู๋เป่ยครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง แล้วสวมหน้ากากฟ้าทมิฬ และสื่อสารกับเทพฟ้าทมิฬ “เทพฟ้าทมิฬ ท่านเคยได้ยินชื่อเทพปีศาจสามตาไหม?”

เทพฟ้าทมิฬเผยร่างอันยิ่งใหญ่ แล้วยิ้มเยาะ “เทพปีศาจสามตา? แค่เทพเจ้ากระจอกๆ ข้าพ่นลมออกไปทีเดียวก็ตายแล้ว”

แต่ต่อจากนั้น มันก็พูดว่า “แต่ เจ้าไม่สามารถจัดการเทพปีศาจสามตาได้ พลังของเขาเทียบเท่ากับเซียนจินครึ่งก้าว”

อู๋เป่ย “เข้าใจแล้ว”

เขาถอดหน้ากากออก แล้วพูดว่า “จดรายการวัสดุที่ต้องการสำหรับการสร้างแท่นบูชายัญ ฉันจะจัดหาให้”

ชายผู้นั้นงงไปพักหนึ่ง “ท่านจะช่วยพวกเราเหรอครับ?”

อู๋เป่ย “ใช่ ฉันจะช่วยพวกนาย”

แม้จะเต็มไปด้วยความสงสัย ชายผู้นั้นก็ยังคงยื่นรายการให้ อู๋เป่ยดูมันแล้วพูดว่า “พวกนายกลับไปก่อนเถอะ รอจนกว่าจะได้ครบตามรายการแล้ว ฉันจะส่งไปให้”

เหล่าสาวกของลัทธิเทพปีศาจจากไปด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความสงสัย อู๋เป่ยกลับเข้าสู่บริเวณโถงใหญ่ และเห็นเจ้าหน้าที่ที่พยายามชักชวนให้เขายอมจำนนกำลังคุกเข่าลงบนพื้น ทุกคนมีใบหน้าซีดเผือด

อวี๋เจียนเอ่ยด้วยน้ำเสียงเย็นชา “เอาตัวพวกมันออกไป! ตัดหัวเสียให้หมด!”

ไม่มีใครมาอ้อนวอนร้องขอ และไม่มีใครกล้ามาขัดขวาง ตอนนี้อวี๋เจียนมีอู๋เป่ยคอยหนุนหลังอยู่เลยรู้สึกมั่นใจเต็มเปี่ยม ไม่มีใครกล้ามาท้าทายอำนาจของเขาอีกต่อไป

“พี่ชายเก่งกาจจริงๆ” อวี๋เจียนพูดด้วยรอยยิ้ม “แม้แต่เซียนสวรรค์ครึ่งก้าวก็ยังอ่อนแอเหมือนมดในกำมือพี่”

อู๋เป่ย “พวกขยะไร้ค่า ไม่คุ้มที่จะพูดถึง เดี๋ยวฉันจะช่วยจัดการกับลัทธิเทพปีศาจนี้ให้เอง”

อวี๋เจียนตะลึง “จัดการเหรอ?”

อู๋เป่ยพยักหน้า “ฉันต้องฆ่าเทพ เทพปีศาจตนนี้ไม่เก่งมากนักจึงพอใช้ได้”

อวี๋เจียนพูดไม่ออก พี่ชายของเขาจะไปฆ่าเทพเหรอ?

อู๋เป่ยไม่ได้อธิบายเพิ่มเติม แต่พูดว่า “น้องเจียน สองกองกำลังที่เหลือของประเทศอินทรีทองคำค่อนข้างซื่อสัตย์ใช่ไหม?”

อวี๋เจียน “ตอนนี้ก็ยังโอเคอยู่ ถ้าพี่ใหญ่ช่วยฉันกำจัดลัทธิเทพปีศาจ พวกเขาก็คงไม่กล้าต่อต้านฉันอีก”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน