ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1351

อู๋เป่ย : “ขอบคุณท่านอาจารย์ที่ฝากมาให้ผม”

กงซุนหวี่ชิง : “ในนั่นยังมีแผ่นหยกอยู่เล่มหนึ่งด้วยนะ เป็นอาวุธที่ใช้ในการสื่อสาร หากมีเรื่องอะไร สามารถเขียนบนนั้นได้เลย เจ้าสำนักกับข้าจะรู้โดยทันที”

อู๋เป่ย : “ฉันเข้าใจแล้ว อาณาเขตเสี่ยวเฉียนเซี่ยงแห่งนี้ ฉันต้องออกไปฝึกฝน ฉันอยากจะไปที่ไหนซักแห่งนอกจากโลกแห่งวิชาดาบแห่งนี้”

กงซุนหวี่ชิงคิดซักพักหนึ่งแล้วพูดกับเขาว่า : “งั้นก็ดี คุณชายวางใจได้เลยครับ ดูแลตัวเองให้ดี หากท่านตกอยู่ในอันตราย ใช้แผ่นหยกเพื่อขอความช่วยเหลือได้เลย“

อู๋เป่ย : “งั้น ผู้อาวุโสกงซุน ฉันไปก่อนนะ”

อู๋เป่ยไปจากสถานที่แห่งนี้ ชายชรายิ้มแล้วพูดว่า ：“สวรรค์! ไม่คิดว่าข้าจะได้รู้เคล็ดลับนภาขั้นที่สองเป็นครั้งแรกจริง ๆ น่าทึ่งยิ่งนัก!”

กงซุนหวี่ชิงยิ้มแล้วกล่าวว่า : “จริงด้วย ย้อนกลับไปตอนนั้นเคนโด้ได้เคล็ดลับแค่ขั้นแรกเท่านั้น เขาอยากจะไปในขั้นที่สอง แต่ท้ายที่สุดแล้วเขาก็ไม่ได้ก้าวหน้ามานานกว่าร้อยปีแล้ว”

ชายชรา ：“ปล่อยเขาไปแบบนี้ ไม่กลัวอันตรายหรอ?”

กงซุนหวี่ชิง ："เจ้าสำนักเตรียมการมาตั้งแต่เนิ่น ๆ แล้ว ถุงสมบัตินั่น มันมีความคิดของเขา เมื่อตกอยู่ในอันตราย ดาบสวรรค์จะทะลวงออกมาจากความว่างเปล่ามาฆ่าเพื่อช่วยเหลือคน "

ชายชราตกตะลึง ："ดาบสวรรค์งั้นหรอ? นั่นมันที่สร้างขึ้นมาโดยบรรพบุรุษดาบ ได้ฆ่าสิ่งมีชีวิตที่สร้างความวุ่นวาย และฆ่าต้าลัวเต้าจวิน!"

กงซุนหวี่ชิง ："ไม่มีปัญหา เจ้าสำนักปกป้องเขามาก ไม่มีวันปล่อยให้เขาเจอปัญหาอะไรหรอก!"

อู๋เป่นมมาถึงทางออกของโลกแห่งวิชาดาบและสแดงดาบของเขา ดาบปรากฏขึ้นว่าเขาเป็นศิษย์อย่างแท้จริงของสำนักเทียนเซี่ยงและสำนักดาบใหญ่คนหนึ่งด้วย ตัวตนอย่างนี้ก็ไม่มีอุปสรรคคอะไรขัดขวางได้

หลังจากที่เขาออกจากโลกแห่งดาบแล้ว อู๋เป่ยก็เข้าจักรวาลอันไร้ขอบเขต เขาใช้วิชาอัศนีหลบหนีกลับสู่โลกแห่งซวนหวง

นี่เป็นครั้งแรกที่เขาเดินทางคนในในโลกอันกว้างใหญ่นี้ ดังนั้นเลยจึงรู้สึกว่ากังวลอย่างเลี่ยงไม่ได้เล็กน้อย โชคดีที่ดวงตามิติของเขาสามารถช่วยเหลือเขาได้มาก ทำให้เขาได้ตรวจจับอันตรายและกับดักล่วงหน้า เขาจึงมาถึงโลกแห่งซวนหวงได้อย่างปลอดภัย

ในโลกอันกว้างใหญ่ของซวนหวง เมื่ออู๋เป่ยได้กลับสู่รูปลักษณ์เดิมของเขาและมาถึงยังสำนักดาบสวรรค์ เขาก็พบว่าสำนักดาบสวรรค์ได้ชูธงขาวขึ้น ซึ่งมันหมายความว่ามีคนจากโลกนี้ไปแล้ว

เขาแปลกใจและมาถึงยังห้องโถงไว้ทุกข์ทันที ซึ่งนั่นเป็นห้องโถงหลัก ในห้องไว้ทุทข์ เขาเห็นศิษย์พี่ใหญ่ไต้เฮ่าจง ศิษย์พี่รองหวงจินฉาน แต่เขาไม่เห็นจั่วฉีเฟิงกับฮว๋าหยวนจี๋

เมื่อเห็นอู๋เป่ย เฮ่าจงก็ถอนหายใจเบา ๆ และกลล่าวว่า “ศิษย์น้อง ในที่สุดที่กลับมาแล้ว อาจารย์อาวุโสได้จากไปแล้ว”

อู๋เป่ยประหลาดใจเล็กน้อย เทียนจวินห้ามังกรน่ะหรอ? เขากล่าวว่า ：“ขอดูอาจารย์อาวุโสหน่อยได้หรือไม่?”

ไต้เฮ่าจงพนักหน้าเบา ๆ ：“แน่นอน ฝาโลงยังไม่ปิดผนึก”

อู๋เป่ยมาที่ฝาโลง แล้วผลักมันออกเบา ๆ ก็เห็นใบหน้าของเทียนจวินห้ามังกรอยู่ในโลงศพ

รูปร่างหน้าของของเขาไม่มีส่วนใดที่บุบสลาย ยกเว้นแต่ก็มีแสงสีเทาจาง ๆ บนผิวของเขา วิญญาณของเขาหายสาบสูญไป แล้วร่างของเขาก็จะถูกทำลายโดยสิ้นเชิง

“ท่านอาจารย์หล่ะ?”

หวงจินฉาน : "ท่านอาจารย์ได้ส่งจดหมายมาบอกว่าได้รับอนุญาติจากเจ้าแห่งวิชาดาบ ให้เข้าไปฝึกฝนวิชาที่ตำหนักดาบ จะกลับมาเมื่อไหร่ก็ยังไม่บอกเลย "

อู่เป่ย : “อาจารย์อาวุโสเสียชีวิตได้อย่างไร?”

หวงจินฉานถอนหายใจเบา ๆ ："ก่อนที่งานรวมตัวกันประชันดาบยังไม่ทันได้เริ่มต้น นายและศิษย์น้องคนอื่นก็ออกไปแล้ว หลังที่ที่พวกนายออกไป จู่ ๆ จักรพรรดิดาบชังซวินก็มาสร้างความวุ่นวาย ท้าทายอาจารย์อาวุโส อาจารย์อาวุโสได้พ่ายแพ้และถูกสังหารโดยการตัดศรีษะ"

ใบหน้าของอู่เป่ยไร้ความรู้สึก เขารู้ชัดเจนดี ว่าที่จักรพรรดิดาบชังซวินลงมือนั้นอาจเป็นเพราะได้รับคำสั่งมาจากเจ้าแห่งวิชาดาบ ช่างเป็นการลงดาบที่โหดเหี้ยมจริง ๆ ！

ไต้เฮ่าจง: “ท่านอาจารย์ก็ไม่อยู่ อาจารย์อวุโสก็ล่วงลับไปแล้ว หัวใจหลักของสำนักดาบสวรรค์ตอนนี้ระส่ำระส่าย ศิษย์น้อง นายจะตัดสินใจยังไง?”

อู๋เป่ยเงียบไปครู่หนึ่งแล้วกล่าวว่า ：“ศิษย์พี่ทั้งสอง ถ้าใครถามถึงการกลับมาของฉัน ให้บอกไปเลยนะว่าการฝึกวิชาของฉันได้รับอันตราย และฉันต้องหาสถานที่เพื่อถอยและพักฟื้น และฉันจะไม่กลับมาที่สำนักดาบสวรรค์ในเร็ว ๆ นี้”

ไต้เฮ่าจงและหวงจินฉานไม่ได้โง่เง่า พวกเขารู้ว่ามีบางอย่างเกิดขึ้นที่นี่ แต่พวกเขาก็ไม่ได้ถามออกไป :"เอาล่ะ พวกเราจะจำไว้"

อู๋เป่ย：“ถ้าศิษย์พี่จั่วและศิษย์พี่ฮวากลับมา บอกว่าฉันสบายดี พวกเขาจะได้วางใจ”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน