ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1430

อู๋เป่ย: "คาดว่าทุกที่คงไม่ได้มีประมุขตระกูลหลี่แค่สองคนสินะ?"

หลี่ชิงตี้: "ฉันได้ไปสอบถามเกี่ยวกับเรื่องนี้มาแล้ว ประมุขตระกูลหลี่ของทุกที่หากรวมกันทั้งหมดแล้วมีทั้งหมด 29 ตระกูล หากเทียบกับเราแล้ว ของเราถือว่าน้อย"

อู๋เป่ยพยักหน้า: "ดูท่าขนาดของการประชุมประมุขนี้ไม่เล็กเลย"

หลี่ชิงตี้: "ประมุข การประชุมจะจัดขึ้นวันมะรืนนี้ แต่ประมุขส่วนใหญ่จะไปที่นั่นในวันพรุ่งนี้ ท่านคิดว่าพวกเราเองก็ควรไปล่วงหน้ารึเปล่า?"

อู๋เป่ย: "พวกเขาไปที่นั่นล่วงหน้าหนึ่งวัน ดูท่าคงจะรีบไปสร้างความสัมพันธ์กัน"

หลี่ชิงตี้: "เหล่าประมุขพวกนี้ มีครึ่งหนึ่งที่ได้เข้าร่วมหลิงฉวนตระกูลหลี่แล้ว ส่วนพวกที่ไม่ได้เข้าร่วมก็รู้สึกไม่สบายใจเพราะไม่รู้ว่าหลิงฉวนตระกูลหลี่คิดจะทำอะไร"

อู๋เป่ย: "ชิงตี้ ในหลิงฉวนตระกูลหลี่นี่ มีใครเป็นปรมาจารย์ดินแดนต้าหลัวไหม?"

หลี่ชิงตี้ส่ายหัว: "เท่าที่ฉันรู้ หลิงฉวนตระกูลหลี่มีผู้อาวุโสคนหนึ่งเป็นต้าหลัวครึ่งก้าว นอกจากนี้หลิงฉวนตระกูลหลี่ก็จะมีเซียนผู้เที่ยงแท้อยู่ 20 คนและก็ยังมีเป็นผู้อาวุโสที่มีพลังเก่งกาจอยู่บางส่วน”

อู๋เป่ย: "ดูท่าหลิงฉวนตระกูลหลี่จะแข็งแกร่งมาก การประชุมประมุขตระกูลหลี่ครั้งนี้อาจจะไม่ได้ง่ายขนาดนั้น"

หลี่ชิงตี้: "ท่านประมุข คุณเป็นศิษย์ชั้นยอดของสำนักดาบไท้ชิง ตระกูลหลิงฉวนหลี่คงไม่แม้แต่จะกล้าเสียมารยาท!"

อู๋เป่ย: “คิดมากไปก็ไม่มีประโยชน์ ไปแล้วเดี๋ยวก็รู้ ชิงตี้ ไปที่หลิงฉวนตระกูลหลี่กับฉันพรุ่งนี้!"

หลี่ชิงตี้: "ตกลง!"

วันนั้นเขาก็อยู่กับลูกทั้งสองและในเช้าวันรุ่งขึ้น เขาก็บอกหลี่ชิงตี้เพื่อไปที่หลิงฉวน

เหาะจากซิ่งหลงไปทางทิศตะวันตกเป็นเวลาครึ่งวัน ผ่านทะเลทรายโกบีอันกว้างใหญ่ไพศาล จากนั้นผ่านที่ราบสูงที่ปกคลุมด้วยหิมะ ก่อนที่จะขึ้นสู่ท้องฟ้าที่อยู่เหนือป่าดึกดำบรรพ์

อู๋เป่ยหยุดเหาะก่อนจะพูดว่า: "ชิงตี้ นี่น่าจะเป็นเขตพื้นที่ของสำนักเทียนกู่รึเปล่า?"

หลี่ชิงตี้เหลือบมองแผนที่: “ น่าจะที่นี่แหละ"

"สำนักเทียนกู่จะต้องมีแมลงพิษกู่อยู่ไม่น้อยแน่"และในตอนนั้นเอง จู่ ๆ แมลงชีวิตที่หลับใหลอยู่ในร่างกายก็ตื่นขึ้นมา ดูเหมือนว่ามันจะสัมผัสได้ถึงบางสิ่งบางอย่างจนตัวสั่น

หัวใจของอู๋เป่ยเต้นแรง เขาพูดว่า: "ชิงตี้ ไปรอฉันที่หลิงฉวนก่อนเถอะ แล้วฉันจะตามไปทีหลัง"

หลี่ชิงตี้พยักหน้าและมุ่งไปที่หลิงฉวนก่อน อู๋เป่ยเปิดดวงตาวิเศษและเสาะหาบริเวณใกล้เคียง เขารู้ดีว่าคนที่สามารถทำให้แมลงชีวิตกลัวได้ขนาดนี้จะต้องเป็นสิ่งมีชีวิตที่ทรงพลังมากแน่ ๆ

พอเขามองดู เขาก็อดไม่ได้ที่จะประหลาดใจ เขาเห็นว่าป่าบริสุทธิ์ทั้งหมดเต็มไปด้วยแผงกั้นทั้งเล็กใหญ่และทุกแผงกั้นจะมีแมลงพิษกู่ที่ทรงพลังถูกเพาะเลี้ยงอยู่ในแผงกั้นเหล่านี้

ในตอนที่เขากำลังคิดว่าจะลงไปจับแมลงพิษกู่มาศึกษาดีไหม จู่ ๆ เค้าก็เห็นแสง ๆ หนึ่งลอยมาจากพื้นดิน พอขึ้นมาถึงบนชั้นที่เขาอยู่ เค้าก็พบกับชายเสื้อขาวคนหนึ่งที่มีหน้าตาที่ดูดี กล้ามเนื้อก็เป็นมัดเรียงสวยงาม

ชายคนนั้นมองไปที่อู๋เป่ยแล้วถามว่า “คุณคือผู้บำเพ็ญจากหลิงฉวน?”

อู๋เป่ย: "ฉันแค่เดินทางผ่านมา กำลังเดินทางไปหลิงฉวน"

ผู้ชาย: "ฉันเห็นว่าสหายมีกระดูกที่ไม่เลว คุณอยากลองกู่เทพไหม?"

อู๋เป่ย: "กู่เทพ?"

ชายคนนั้นยกยิ้ม ยกมือประสานขึ้นแล้วพูดว่า: "ฉันชื่อจางไป๋อี้จากสำนักเทียนกู่ ตอนนี้ในมือฉันมีกู่เทพที่ทรงพลังมากอยู่ประมาณสองสามตัว กู่พวกนี้ มีเงื่อนไขกับมนุษย์หลายอย่างมาก มีเพียงแค่ระดับเทียนเจียวเท่านั้นที่ทำให้พวกมันยอมรับ ดวงตาสองคู่นี้ของฉัน ประเมินคนเก่งมาก เมื่อครู่ที่มองเห็นแสงลึกลับจากตัวของสหายอยู่ไกล ๆ เลยมั่นใจว่าจะต้องเป็นเทียนเจียวในหมู่เทียนเจียว อัจฉริยะในหมู่อัจฉริยะอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ยรู้สึกประหลาดใจ: "โอ้ คุณสามารถมองเห็นแสงลึกลับนี่ได้?"

จางไป๋อียิ้มพลางพูดว่า: "ในตัวฉันมีกู่ดวงตาเทพอยู่ ฉันสามารถมองเห็นสิ่งที่คนอื่นมองไม่เห็น"

อู๋เป่ย: "ทำไมคุณถึงอยากให้ฉันลองกู่ของคุณล่ะ?"

อู๋เป่ยค้นพบว่าแม้แต่คนรับใช้ที่เสิร์ฟชาเองก็มีแมลงพิษกู่ในร่างกายของพวกเขาประมาณหนึ่งตัวหรือหลายตัว แต่มันไม่ใช่แมลงพิษกู่ที่มีระดับสูงมาก

“ฉันชื่ออู๋เป่ย” เขาบอกชื่อของเขา

จางไป๋อี: "ที่แท้ก็เป็นพี่อู๋ เมื่อครู่พี่อู๋กล่าวถึงแมลงชีวิตซึ่งเป็นกู่สวรรค์ นั่นคือกู่สวรรค์ประเภทหนึ่ง กู่สวรรค์เป็นกู่ที่มีระดับที่สูงที่สุด ตามด้วยกู่เทพ กู่ลึกลับ กู่จิตวิญญาณ กู่ดิน ศิษย์ทั่วไปของสำนัก โดยทั่วไปจะมีกู่ดิน 1 ตัว เพราะว่ากู่จิตวิญาณมีเงื่อนไขด้านคุณสมบัติทางด้านล่างกายสูงมาก คนธรรมดาไม่มีทางรับกู่จิตวิญาณได้ไหวแน่ ๆ”

อู๋เป่ย: "ผู้อาวุโสจางคิดว่าฉันสามารถรับกู่เทพได้เหรอ?"

จางไป๋อีพยักหน้า: "ใช่ ฉันคิดว่าพี่อู๋ตรงตามเงื่อนไขแน่นอน"

อู๋เป่ย: "เรื่องเกี่ยวกับกู่ ฉันรู้แค่งู ๆ ปลา ๆ กระบวนการการปรับแต่งกู่นั้นอันตรายมาก ต่อให้คนและกู่รวมเป็นหนึ่งเดียวกัน มันก็เป็นไปได้มากว่าคนจะถูกกู่ควบคุม"

จางไป๋อีรู้สึกประหลาดใจเล็กน้อย: "ดูเหมือนว่าพี่อู๋จะมีความเชี่ยวชาญในเรื่องกู่มาก ใช่แล้ว เมื่อคนหลอมรวมกับกู่ กู่ก็จะหลอมรวมกับคนเช่นกัน ท้ายที่สุดจะเป็นคนควบคุมกู่หรือจะเป็นกู่ควบคุมคนหรือจะต่างคนต่างควบคุมก็ต้องดูที่ขั้นตอนการปรับแต่งกู่แล้วล่ะ"

อู๋เป่ยมองไปที่เขา: "เพราะงั้นคถณเลยมาหาฉัน เพื่อให้ฉันมาลองกู่ แต่จริง ๆ แล้วคุณคิดจะใช้กู่มาควบคุมฉันใช่ไหม?"

จางไป๋อีพูดโดยไม่เปลี่ยนสีหน้า: "พี่อู๋ โลกนี้ยุติธรรม หากอยากได้อะไรก็ต้องแลกกับอะไรบางอย่าง ยิ่งผลประโยชน์มากเท่าไหร่ ความเสี่ยงก็ยิ่งมากขึ้นเท่านั้น หากไม่มีความเสี่ยง มีเพียงแต่ผลประโยชน์นั่นมันก็คงไม่ยุติธรรมเกินไป" ”

อู๋เป่ย: "ฉันได้ยินมาว่าในป่านี้มีกู่มากมายซ่อนตัวอยู่?"

จางไป๋อี: "กู่ที่อยู่ในป่าพวกนั้นเป็นกู่ป่าที่ยังไม่ถูกเลี้ยงและเป็นอันตรายมาก ดังนั้นป่าแห่งนี้จึงเชื่อมต่อกับโลกกู่ มีพื้นที่ต้องห้ามที่อันตรายต่อชีวิตมากมาย หากมีสิ่งมีชีวิตเข้าไปใกล้จะต้องตายอย่างแน่นอน”

อู๋เป่ย: "กู่ในสำนักเทียนกู่ล้วนมาจากกู่ป่าใช่ไหม?"

จางไป๋อีพยักหน้า: "แน่นอน แต่กู่ที่ทรงพลังจริง ๆ นั้นล้วนอยู่ในโลกกู่ ที่นั้นเป็นใจกลางหลักของสำนักเทียนกู่ มีเพียงแค่ผู้อาวุโสและศิษย์ที่มาจากสำนักเท่านั้นที่จะสามารถเข้าไปในนั้นเพื่อหากู่ที่เหมาะกับตัวเองได้"

อู๋เป่ย: "ฉันไม่สนใจกู่ของคุณ แต่ฉันอยากเข้าไปในโลกกู่"