ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1432

เมื่อได้รับจดหมายมอบหมายตำแหน่งแล้ว อู๋เป่ยก็ยังได้รับเสื้อผ้าสองสามชุด ก่อนจะยืนขึ้นและออกมา ตอนนี้เขาได้กลั่นกู่ตานอีกสองเม็ด หยิบออกมาแล้วแบ่งให้จางไป๋อีหนึ่งเม็ด

เขาออกจากป่าและเหาะไปทางหลิงฉวน

ทางทิศตะวันตกของป่าเป็นเทือกเขาที่สูงมาก มันแบ่งทิศตะวันออกและทิศตะวันตกออกเป็นสองส่วน ทิศตะวันออกเป็นป่าที่ไม่มีที่สิ้นสุด และทางทิศตะวันตกเป็นแอ่งน้ำขนาดใหญ่เรียกว่าหลิงฉวน

ว่ากันว่าหลิงฉวนมีพื้นที่แปดล้านลี้ แม้ว่าพื้นที่จริงจะไม่ใหญ่มากนัก แต่ก็ไม่ได้แตกต่างมากเท่าไหร่ เนื่องจากหลิงฉวนถูกล้อมรอบด้วยภูเขาสูง จึงมีแม่น้ำสายใหญ่หลายสายและ ทรัพยากรน้ำอุดมสมบูรณ์และด้วยเหตุนั้นทำให้เกิดอารยธรรมทางการเกษตรที่พัฒนาแล้วที่นี่!

ตอนที่อู๋เป่ยเหาะอยู่บนอากาศ เขาก็มองเห็นแม่น้ำหลิงฉวนที่ไกลสุดลูกหูลูกตา ในใจเขารู้สึกตะลึงมาก พื้นที่อันอุดมสมบูรณ์ขนาดใหญ่เช่นนี้ได้หล่อเลี้ยงผู้คนนับหมื่นล้านคนมานับไม่ถ้วน นี่ช่างเป็นของขวัญจากพระเจ้าจริงๆ!

เขาติดต่อกับหลี่ชิงตี้ทันที ทั้งสองตัดสินใจที่จะพบกันที่หยางจิง เมืองหลวงของประเทศเหลียง

ณ โรงแรมแห่งหนึ่งในเมืองหยางจิง อู๋เป่ยได้พบกับหลี่ชิงตี้แล้ว หลี่ชิงตี้ได้สอบถามเกี่ยวกับสถานการณ์ในหลิงฉวนและไปรายงานกับอู๋เป่ย

ประเทศเหลียงเป็นหนึ่งในประเทศสามมหาอำนาจในหลิงฉวน พวกเขาขัดแย้งกับอีกสองประเทศและมีสงครามตลอดทั้งปี ซึ่งสถานการณ์นี้มีมาเป็นหลายร้อยปีแล้ว

หลิงฉวนมีขนาดใหญ่มากจนเกิดประเทศที่มีอำนาจมากมายในประวัติศาสตร์ ตัวอย่างเช่น เมื่อสามพันปีก่อนประเทศอู๋ซ่งตี้ซ่ได้ปกครองดินแดนในหลิงฉวนเกือบเก้าในสิบส่วน

แต่ถึงอย่างนั้นประเทศอู๋ซ่งตี้ก็ดำรงอยู่ได้เพียงแปดสิบปีก่อนที่มันจะล่มสลาย ตอนที่ประเทศยังอยู่มีกองกำลังจำนวนมากได้ก่อตัวขึ้น หลังจากการต่อสู้มานับพันปี ในที่สุดก็มีประเทศหลักสามประเทศก่อสร้างขึ้น

นอกจากประเทศเหลียงแล้ว ยังมีประเทศฉีและประเทศเฉินด้วย ประเทศเหลียงและสำนักเทียนเจี้ยนมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดสนิทกัน โดยโดยมีฝ่ายสำนักเทียนเจี้ยนคอยสนับสนุนประเทศเหลียง เบื้องหลังของประเทศเฉินคือสำนักเทียนจี สำนักนี้เองก็เป็นกองกำลังที่ทรงพลังมากเช่นกัน สถานการณ์ของประเทศเฉินค่อนข้างพิเศษ แม้ว่าจะไม่ได้รับการสนับสนุน แต่ญาติของฮ่องเต้หลายคนก็เป็นศิษย์และผู้อาวุโสของสำนักเทียนกู่ อีกทั้งสำนักเทียนกู่ก็มีอิทธิพลอย่างมากในสามประเทศ

อันที่จริงพื้นที่รวมของทั้งสามประเทศนั้นน้อยกว่าหนึ่งใน 10 ของหลิงฉวน แต่มันกลับเป็นกองกำลังที่ใหญ่ที่สุด

นอดจากทั้งสามประเทศนี้ยังมีกองกำลังเล็กใหญ่อยู่อีกมากมาย แต่ไม่มีกองกำลังใหนเทียบได้กับทั้งสามประเทศได้เลย

หลี่ชิงตี้ยังรวบรวมสืบหาหนังสือประวัติศาสตร์ท้องถิ่นจำนวนมากในหลิงฉวนและมอบให้อู๋เป่ย ทันทีที่อู๋เป่ยดู เขาก็รู้ได้ทันทีว่าสถานการณ์ในหลิงฉวนนั้นซับซ้อนมาก

หลี่ชิงตี้: "อำนาจที่ยิ่งใหญ่ที่สุดในหลิงฉวนจริงๆ แล้วคือกลุ่มของตระกูลขุนนาง อันได้แก่ตระกูลหลี่ ตระกูลอู๋ ตระกูลฉินและตระกูลเฉิน แต่ละตระกูลล้วนมีกองกำลังที่ทรงพลังมาก ตระกูลเหล่านี้ปกครองพื้นที่มากกว่าแปดในสิบส่วนของดินแดนหลิงฉวน ทั้งสามประเทศหลักและสำนักที่ทรงอำนาจหลายที่ต่างก็มีตระกูลที่มีอำนาจราชศักดิ์เป็นศูนย์กลาง

อู๋เป่ย: “ ตระกูลที่มีมีอำนาจราชศักดิ์มีทรงพลังมากจริง ๆ"

หลี่ชิงตี้: "มีลำดับขั้นที่เข้มงวดภายในตระกูลเรืองอำนาจ ตัวอย่างเช่น มีลำดับขั้นภายในตระกูลหลี่ ลำดับต่ำสุดเรียกว่าเบี้ย ลำดับด้านสูงเรียกว่าคนเหลียง ลำดับที่อยู่เหนือคนเหลียงเรียกว่าขุนนาง คนเหนือกว่าขุนนางเรียกว่าผู้ดี ผู้อาวุโสและท่านประมุข โดยปกติแล้วคนเหลียงที่ดินขนาดใหญ่ ส่วนขุนนางก็จะเยอะขึ้นไปอีก ถ้าหากเป็นชนชั้นสูงก็จะเป็นเจ้าของที่ดินรายใหญ่ ที่ดินในมือมีอย่างน้อยหลายสิบล้านเฮกตาร์ หากมีมากก็อาจจะมีมากถึงหลายร้อยล้านเฮกตาร์!”

อู๋เป่ย: "จุดแข็งที่สุดของหลิงฉวนก็คือตระกูลคือเจ้าของที่ดินรายใหญ่และรายย่อยที่อยู่ด้านล่าง"

หลี่ชิงตี้: "ใช่ ดังนั้นหากจะควบคุมหลิงฉวน เราจะต้องควบคุมตระกูลเรืองอำนาจก่อน ประมุข แม้เราจะไม่ได้มีใจที่จะควบคุมหลิงฉวน แต่ผมคิดว่าทำไมไม่ลองใช้โอกาสนี้ควบคุมตระกูลหลี่ในหลิงฉวนล่ะ? "

อู๋เป่ยยิ้ม: "นายมีความเห็นยังไง?"

หลี่ชิงตี้: "คนส่วนใหญ่ทำอาชีพทำไร่ไถนา กรรมกรระยะยาวหรือไม่ก็เป็นผู้ลี้ภัย พ่อค้ารายย่อย แม้พวกพวกเขาจะมีชีวิตอยู่ต่อไปได้ แต่มันก็ยากลำบากมาก หกในสิบส่วนของผลผลิตของพวกเขาจะต้องมอบให้กับเจ้าของที่ดิน นอกจากนี้ยังต้องจ่ายภาษีเพิ่มอีกสองในสิบส่วน เงินก้อนสุดท้ายที่อยู่ในมือก็มีไม่ถึงสองในสิบส่วนเลยด้วยซ้ำ”

อู๋เป่ยถามว่า: "คนคนนึงต้องปลูกเท่าไหร่ถึงจะมีพอที่จะกินอยู่ได้"

หลี่ชิงตี้: "น่าจะประมาณ 20 ไร่"

อู๋เป่ย: "ที่ดินหนึ่งไร่มีมูลค่าเท่าไร?"

หลี่ชิงตี้: "ที่ดินหนึ่งไร่อาจจะมีมูลค่าสี่ร้อยถึงหนึ่งพันเงินยันต์"

อู๋เป่ย: “ แพงขนาดนั้นเลย?"

หลี่ชิงตี้: "ท่านประมุข มูลค่าของเงินยันต์นั้นไม่แพงอย่างที่เคยเป็นอีกต่อไป ก่อนการเปลี่ยนแปลงครั้งใหญ่ในโลก หนึ่งเงินยันต์สามารถแลกเงินได้หลายร้อยล้านหยวน แต่ตอนนี้ หนึ่งเงินยันต์มีค่าเพียงไม่กี่ร้อยเหรียญมังกรเท่านั้น”

อู๋เป่ย: "ถ้างั้นถ้าฉันซื้อที่ดินเพียงพอสำหรับคนหมื่นล้านคน อย่างมากมากที่สุดฉันก็ต้องจ่ายเหรียญสมบัติไปแค่สองแสนล้านเหรียญเท่านั้น!"

หลี่ชิงตี้ตกตะลึง: “ท่านประมุข ท่านคงไม่ซื้อที่ดินมากมายขนาดนั้นหรอกใช่ไหม?"