ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1502

ตอนที่คนหลายคนกำลังคุยกัน มีเงาหนึ่งพุ่งเข้าไปในรังมด ก็คือแมลงชีวิต แมลงชีวิตมองเห็นมดไฟ ราวกับเห็นอาหารชั้นเลิศ โลภมากจนน้ำลายไหลออกมา เริ่มล่ามดไฟทันที

แมลงชีวิตเป็นระดับกู่สวรรค์ พลังไม่ธรรมดา มดไฟเหล่านี้อยู่ต่อหน้ามันไม่กล้าโต้กลับเลยด้วยซ้ำ ไม่ขยับ หมอบอยู่บนพื้นอย่างเชื่อฟัง ปล่อยให้แมลงชีวิตกินพวกมัน เพียงแต่แมลงชีวิตก็ไม่โลภเช่นกัน หลังจากกินมดไฟไปแค่หนึ่งร้อยกว่าตัว ก็ออกมาทันที

ชายหนุ่มที่อยู่ข้างๆเซียนเฒ่าฮวาหยางจู่ๆก็จ้องไปทางต้นไม้ที่ตายไปแล้ว : “ข้างในมีกู่ลึกลับ”

จางไป๋อี : “กู่ลึกลับเหรอ พี่ฮวาหยาง คุณบอกว่าข้างในไม่มีราชามดไม่ใช่เหรอ”

อู๋เป่ยรู้ว่าแมลงชีวิตอยู่ข้างใน เลยพูด : “กู่ของผมเอง เข้าไปกินมดไฟแล้ว”

เซียนเฒ่าฮวาหยางพูดด้วยรอยยิ้ม : “ไม่น่าแปลกใจเลยที่หลานชายของผมสัมผัสได้ ไม่รู้ว่าปรมาจารย์ปรุงยาอู๋เลี้ยงกู่อะไรเหรอ”

แน่นอนว่าอู๋เป่ยไม่สามารถพูดออกไปได้ว่าเลี้ยงแมลงชีวิต พูด : “กู่ธรรมดา ไม่มีอะไร”

เซียนเฒ่าฮวาหยางก็ไม่ถามมากเช่นกัน พูด : “พวกเราเข้าไปหาในป่าก่อน ต่อให้หากู่เทพไม่เจอ หากู่ลึกลับบางส่วนเจอก็ไม่เลวแล้ว”

อู๋เป่ยรู้สึกว่าคนกลุ่มนี้ชักช้าอย่างมาก ทุกก้าวเดินล้วนแล้วระวังตัวอย่างมาก จะหาแมลงกู่เจอตอนไหน เขาพูด : “เอาแบบนี้พวกเราแยกย้ายการไปหา ถ้าหากพบเจออันตราย ค่อยติดต่อกันอีกครั้ง”

เห็นได้ชัดว่าจางไป๋อีไม่เห็นด้วยกับความคิดของอู๋เป่ย แต่ว่าเซียนเฒ่าฮวาหยางพยักหน้า : “ก็ดีเหมือนกัน ฉันและไป๋อีไปด้วยกัน ปรมาจารย์ปรุงยาอู๋ไปคนเดียว ถ้าหากพบเจออะไร พวกเราจะติดต่อหากัน”

อู๋เป่ยพยักหน้า เขาเปลี่ยนไปอีกทางหนึ่ง เดินก้าวใหญ่เข้าไป

รอให้อู๋เป่ยไปไกลแล้ว จางไป๋อีพูด : “พี่ชาย ทำไมถึงแยกทางกันล่ะ”

เซียนเฒ่าฮวาหยาง : “คนหนุ่มล่ะนะ รู้สึกว่าพวกเราระวังตัวเกินไป ช้าอย่างมาก งั้นก็ให้เขาไปลองด้วยตัวเองแล้วกัน ใช้เวลาสองสามชั่วโมง เขาก็จะรู้เองว่าที่นี่อันตรายแค่ไหน”

จางไป๋อีพยักหน้า : “สิ่งที่พี่ชายพูดมีเหตุผล แทนที่จะตอบโต้ ให้เขารู้ถึงความลำบากหน่อยก็ดีเหมือนกัน”

เซียนเฒ่าฮวาหยาง : “น้องชายไป๋อี นายรู้สถานการณ์ของผู้ชายคนนี้ไหม”

จางไป๋อี : “พี่ชายคุณกำลังซ่อนตัวจากโลกนี้ ไม่รู้ชื่อเสียงเรียงนามของเขาแน่นอน อู๋เป่ยเป็นชื่อเล่นของเขา ชื่อที่แท้จริงของเขาคือหลี่ซวินเป่ย เป็นเจ้าตำหนักของตำหนักดาบคุนหลุน อาจารย์ของเขาคือเพียวเมี่ยวเต้าจวิน อาจารย์ทวดของเขาคือบรรพบุรุษซวินตู”

เซียนเฒ่าฮวาหยางอึ้งไปเลย : “ตัวตนและภูมิหลังของบุคคลนี้ไม่ธรรมดา!”

จางไป๋อี : “ผมรู้สึกว่าเขาเป็นอัจฉริยะ โดยทั่วไปแล้วคนแบบนี้โชคดีอย่างมาก มาโลกกู่ในครั้งนี้ ผมอยากยืมใช้พลังของเขา ไปหากู่เทพสองสามตัว”

หลังจากอู๋เป่ยจากไป บินขึ้นไปบนท้องฟ้าทันที มองลงมาด้วยตาวิเศษ ตาวิเศษของเขา สามารถมองเห็นกู่เทพ กู่ลึกลับ และกู่สวรรค์ได้อย่างง่ายดาย

เขาบินอยู่บนท้องฟ้าสักพักหนึ่ง ทันใดนั้นหมอกสีเทาก็ลอยเข้ามาหา มองดูอย่างละเอียดหนึ่งที หมอกสีเทานี้จริงๆ แล้วเป็นกลุ่มแมลงบินที่มีฟัน ใหญ่เท่าเมล็ดข้าวทั้งหมด เข้ามาฆ่าเขาด้วยพลังอันท่วมท้น

“หึง!”

เขาสร้างชั้นแสงดาบไว้ด้านนอกร่างที่แท้จริง เพื่อปกป้องร่างที่แท้จริงของเขา หมอกสีเทาบุกเข้ามา ทันทีที่แมลงบินสัมผัสกับแสงดาบ ก็ระเบิดทีละตัว เข้าใกล้ร่างกายของเขาไม่ได้เลยด้วยซ้ำ

แมลงชีวิตบินเข้ามา จู่ๆมันก็อ้าปากใหญ่ ปากใหญ่อย่างมาก รับแมลงบินที่ต้องการฆ่าอู๋เป่ยเหล่านั้นเข้ามาในปาก กลืนกินอย่างต่อเนื่อง

แมลงบินกลุ่มนี้เสียเปรียบอย่างมาก บินออกไปทันที แต่แมลงบินเกือบครึ่งหนึ่งถูกฆ่าด้วยแสงดาบ กลายเป็นอาหารของแมลงชีวิต

เขายังคงบินอยู่บนท้องฟ้า บินไปหลายนาที ทันใดนั้นก็เห็นทะเลสาบเล็กๆ ในป่าข้างหน้า ท่ามกลางทะเลสาบเล็กๆ พื้นที่ที่ทับซ้อนกันบิดเบี้ยวเป็นลูกบอล ซึ่งดูแปลกอย่างมาก

เขารู้ว่า ข้างในพื้นที่บิดเบี้ยวนี้ มีแมลงกู่ซ่อนอยู่หนึ่งตัวแน่นอน พื้นที่บิดเบี้ยวนี้ เป็นวิธีการรับมือกับการรุกรานของศัตรูจากภายนอก!

เขาลูบคางสักพัก ถามแมลงชีวิต : “เจ้าแมลง แกเป็นกู่สวรรค์ใช่ไหม เอาแบบนี้ แกลงไปจับมันขึ้นมาสิ”

แมลงชีวิตส่งโทรจิตเข้ามาหนึ่งข้อความ บอกว่าการเปลี่ยนแปลงของมันไม่สมบูรณ์ ตอนนี้ยังเอาชนะตัวที่อยู่ข้างล่างไม่ได้ ลงไปก็เท่ากับไปหาที่ตาย

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน