ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1507

ฟินิกซ์ไฟ ：“เลิกร้องสักที พ่อของฉันขาดเงิน ฉันต้องฆ่าแกก็เพราะทำตามหน้าที่”

ฝ่ามือหยกของเธอโบกสะบัดขึ้น ปรากฏเป็นเงาดาบนับพันเล่ม พลังอันยิ่งใหญ่ที่เกิดขึ้นในชั่วพริบตานี้ แม้แต่ปีศาจหมาป่าเองก็ยังยากที่จะเอาชนะได้

อู๋เป่ยที่ได้จัดการกับศพแล้วก็หัวเราะออกมา：“ไม่เลวนี่ พลังเงาดาบของลูกนี่แข็งแกร่งกว่าผมเสียอีก”

ฟินิกซ์ไฟ：“คุณพ่อ เราไปหาเป้าหมายต่อไปกันเถอะ”

ทุกอย่างนี้มันเริ่มจากการที่สองพ่อลูกออกเดินทางเพื่อทำภารกิจ พวกเขาเริ่มจากภารกิจที่ง่ายๆแล้วค่อยๆไต่ขึ้นไปภารกิจที่ยาก เริ่มจากภารกิจระดับที่หกสิบ จากนั้นก็เป็นระดับหกสิบสอง หกสิบสี่ตามลำดับ ในภารกิจก่อนระดับที่เจ็ดสิบนั้น ตัวฟินิกซ์ไฟไม่ได้มีความกดดันใดๆ แต่เมื่อมาถึงภารกิจระดับที่เจ็ดสิบนั้นอู๋เป่ยก็เริ่มมีความกังวลขึ้นมา

โดยภารกิจนี้ จะต้องกำจัดจอมมารตนหนึ่ง จอมมารตนนี้ซ่อนตัวอยู่ในถ้ำของทะเลทรายโกบี มีเหล่าลูกน้องและกำลังพลมารนับหมื่นตนที่คอยอารักขาอยู่ หัวหน้าปีศาจตนนี้ยังได้รับการฝึกฝนของเต้าจวินอีก ดังนั้นไม่ต้องสงสัยถึงความยากลำบากในการจะเอาชนะเขาได้เลย

เมื่อทั้งสองได้มาถึงบริเวณถ้ำ ก็ถูกพบโดยเหล่ามารทันที กองทัพมารนับพันตนพุ่งออกมาจากในถ้ำ ตรงเข้ามาหวังจะฆ่าเขาทั้งสอง

อู๋เป่ยใช้วิชาจากคัมภีร์เว่ยเทียนตี้ แสงดาบที่เปล่งออกทั่วทุกสารทิศ สังหารเหล่ากองทัพมารนับพันจนหัวและร่างกระจายกันไปคนละทิศคนละทางได้ในชั่วพริบตา

เขาตะโกนขึ้นเสียงดัง ：“จอมมาร ออกมารับความตายเสีย！”

ทันใดนั้นก็มีกลุ่มควันสีดำลอยออกมาจากภายในถ้ำ แล้วปรากฏเป็นชายรูปร่างสูงใหญ่คนหนึ่ง ภายนอกของเขาเต็มไปด้วยเกล็ดสีดำทั้งตัว มีดวงตาที่คล้ายกับสัตว์เลื้อยคลานที่แปลกชอบกล จมูกก็มีความแหลมคล้ายปากของนกอินทรี บนศีรษะมีเขาสีดำแหลมยาวงอกขึ้นมา และด้านบนก็เต็มไปด้วยรอยสลักปีศาจที่มีความแปลกเป็นอย่างมาก

จอมมารคำรามออกมาเสียงดังด้วยความโกรธเกรี้ยว และพุ่งไปหาฟินิกซ์ไฟกับอู๋เป่ยด้วยความรวดเร็ว ฟินิกซ์ไฟลอยตัวขึ้น เธอรับดาบจากอู๋เป่ยและฟันดาบนับร้อยเล่มในชั่วพริบตา

“แต๊ง แต๊ง แต๊ง！”

จอมมารที่โดนดาบฟันอย่างต่อเนื่องทำให้เกล็ดตามตัวของเขาถูกคมดาบฟันออกไปเกือบครึ่ง เนื้อหนังบางส่วนถูกฟันเหวอะหวะจนเห็นกระดูก

จอมมารทุกข์ทรมานอย่างมาก ทันใดนั้นมันก็จับเข้าที่ไหล่ของฟินิกซ์ไฟ และเมื่อมือของมันได้สัมผัสกับตัวฟินิกซ์ไฟ ก็ราวกับโดนไฟช็อตยังไงอย่างงั้น ร่างกายแข็งทื่อในชั่วพริบตา ในดวงตาเผยถึงความกลัวออกมา

“ตายเสียเถอะ”

“พู！”

แสงดาบสว่างไสว ฟินิกซ์ไฟฟันหัวของจอมมารด้วยท่าทีสบายๆ

อู๋เป่ยถามขึ้นด้วยความแปลกใจ ：“ฟินิกซ์ พลังของจอมมารตนนี้ไม่ได้อ่อนแอเลย แต่ทำไมเมื่อครู่ถึงไม่โต้กลับ？”

ฟินิกซ์ไฟยิ้ม：“พลังของฉันถูกควบคุมโดยมัน ถ้ามันไม่สัมผัสฉัน ลูกก็จะไม่เป็นอะไร แต่ถ้ามันสัมผัสลูกก็คงแย่”

ในขณะที่อู๋เป่ยกำลังเตรียมตัวที่จะไปทำภารกิจต่อไป จู่ๆยันต์หยกบนตัวเขาก็เปล่งแสงออกมา บ่งบอกว่าที่ซิ่งหลงเกิดเรื่องอะไรขึ้น เขาจึงรีบพาฟินิกซ์ไฟกลับไปทันที

เมื่อมาถึงบริเวณตำหนักดาบคุนหลุน ก็พบเข้ากับมังกรสายฟ้าตัวหนึ่งที่กำลังอาละวาดอยู่บนฟ้า มันพ่นลูกบอลสายฟ้าโจมตีเมืองซิ่งหลงอย่างไม่หยุดหย่อน แต่โชคดีที่เมืองซิ่งหลงมีกองกำลังที่เขาส่งมาเฝ้าดูแลอยู่ มีเทพคุนอู๋ผู้ยิ่งใหญ่คอยปกปักรักษา อีกทั้งกองกำลังของตำหนักดาบคุนหลุนยังแผ่อาณาเขตมาถึงบริเวณนี้ ดังนั้นลูกบอลสายฟ้านี้จึงไม่สามารถทำอันตรายใดๆแก่ประชาชนในเมืองได้

อู๋เป่ยโกรธเป็นอย่างมาก จึงชักดาบออกมาฟันเข้าไปที่กลางลำตัวของมังกรสายฟ้า ตัวของมังกรขาดออกเป็นสองท่อน แต่แล้วมันก็กลับมาเชื่อมกันอีกครั้ง และยังคงพ่นลูกบอลสายฟ้าออกมาโจมตีเมืองซิ่งหลงอย่างต่อเนื่อง

ฟินิกซ์ไฟกล่าว ：“ท่านพ่อ มีคนแอบควบคุมมังกรสายฟ้าตัวนี้อยู่”

อู๋เป่ยกวาดสายตาสอดส่อง และก็ได้พบว่าไม่ไกลออกไปมาก มีชายหนุ่มคนหนึ่งกำลังพนมมือและในมือนั้นก็มีมังกรน้อยว่ายไปมา ท่วงท่าเหมือนกับมังกรสายฟ้าไม่มีผิด

“ตาย！”

เขาชักดาบออกมาหวังที่จะฟันเข้าไปที่ชายหนุ่มคนนั้น แต่ชายหนุ่มคนนั้นไหวตัวทัน และใช้ยันต์หลบหนีไปอย่างรวดเร็ว แสงดาบของอู๋เป่ยจึงคว้าน้ำเหลว แต่ก็เป็นไปตามที่คาด มังกรสายฟ้าที่อยู่บนฟ้าได้หายไปแล้ว

อู๋เป่ยถามออกมาด้วยความโกรธ：“เป็นฝีมือของใครกัน？”

ร่างอันงดงามของหลิงเว่ยบินลงมาจากตำหนักดาบ และกล่าวขึ้น：“ศิษย์น้อง มังกรสายฟ้าตัวนั้นน่าจะเป็นหนึ่งในยันต์ของแดนเซียนเก้าสายฟ้า ยันต์มังกรสายฟ้า”

อู๋เป่ยหรี่ตาลง ：“แดนเซียนเก้าสายฟ้าอีกแล้วหรือ！”

ตรวจสอบแคปช่าเพื่ออ่านเนื้อหายืนยัน