ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1522

อู๋เป่ยประหลาดใจอย่างมาก : “ให้ผมฝึกฝนเหรอ ผมยังไม่ถึงขั้นซ่อนเทพเลยนะ จะฝึกฝนได้ยังไง”

เทพเจ้าแห่งหิมะ : “ดูเหมือนว่าคุณไม่เข้าใจขั้นอมตะเลย ฝึกฝนมัน พลังยุทธ์ไม่จำเป็นต้องถึงขั้นอมตะ เพียงแค่ถึงระดับตี้เซียนก็ฝึกฝนได้แล้ว”

อู๋เป่ยพูดด้วยรอยยิ้ม : “ทำไมถึงอยากให้ผมฝึกฝนเหรอ”

เทพเจ้าแห่งหิมะพูด : “ฉันกลับชาติมาเกิด เหตุผลที่สำคัญที่สุดเลยก็คือคัมภีร์อมตะเล่มนี้ เดิมทีฉันอยากใช้มันสร้างชื่อเสียง แต่ตอนนี้ ฉันพบว่าตัวเองเข้าใจผิดแล้ว”

อู๋เป่ย : “อ้อ คุณเข้าใจผิดตรงไหนเหรอ”

เทพเจ้าแห่งหิมะ : “ฉันฝึกฝนอย่างหนัก วางแผนมาสามชาติ แต่ไม่มากเท่ากับความช่วยเหลือที่คุณนำมาให้ฉัน ดังนั้น ฉันตัดสินใจล้มเลิกความสนใจแล้ว”

อู๋เป่ยกลอกตาโดยตรง : “ตกลงคุณอยากพูดอะไรกันแน่”

เทพเจ้าแห่งหิมะพูดด้วยรอยยิ้ม : “ความหมายก็คือ ฉันไม่อยากฝึกฝนอย่างหนักแล้ว ต่อจากนี้ไปติดตามคุณก็พอแล้ว ตัวอย่างเช่นคัมภีร์อมตะเล่มนี้ ทำไมฉันต้องฝึกฝนด้วยล่ะ ให้คุณตั้งใจฝึกฝนให้ดี เมื่อคุณแข็งแกร่งขึ้น ก็จะช่วยฉันแน่นอน”

อู๋เป่ยถอนหายใจ : “อันที่จริงผมก็อยากล้มเลิกความสนใจเช่นกัน”

เทพเจ้าแห่งหิมะรีบพูด : “คุณจะล้มเลิกไม่ได้ พวกเราทุกคนต่างต้องพึ่งพาคุณ”

ระหว่างที่พูด เธอเอาคัมภีร์โบราณเล่มหนึ่งออกมา มอบมันให้กับมือของอู๋เป่ยอย่างเคร่งขรึม พูดอย่างจริงจัง : “คัมภีร์อมตะเล่มนี้ ไม่ใช่ธรรมดาอย่างมาก ตามที่ฉันรู้มา ฉันเป็นคนเดียวในโลกที่ได้รับมัน”

อู๋เป่ยรับคัมภีร์ พูด : “ชิงเสวี่ย ความพิเศษของมันคืออะไรเหรอ”

เทพเจ้าแห่งหิมะ : “หลังจากคัมภีร์อมตะ จะมีคัมภีร์ยึดครองสวรรค์อีกหนึ่งเล่ม ถ้าหากคุณไม่ฝึกฝนคัมภีร์อมตะ ก็ไม่สามารถกลายเป็นโต้วเทียนเซียนจุนที่แท้จริงได้ ”

อู๋เป่ยครุ่นคิดสักพัก : “ที่แท้ข้างหลังขั้นอมตะและขั้นยึดครองสวรรค์ ต่างมีคัมภีร์อยู่หนึ่งเล่ม!”

เทพเจ้าแห่งหิมะ : “กลุ่มแรกๆที่ฝึกฝนวิชาเซียน อันที่จริงความยากนั้นยากกว่าตอนนี้อย่างมาก ดังนั้นคนรุ่นหลังจึงลดความซับซ้อนลงอย่างต่อเนื่อง มาตรฐานที่ลดลง สุดท้ายกลายเป็นสถานการณ์ปัจจุบัน กระทั่ง แม้แต่ขั้นอมตะและขั้นโต้วเทียนก็ทำให้ง่ายขึ้น แต่ในความเป็นจริง ขั้นอมตะที่แท้จริงยากอย่างมาก ฝึกฝนจนถึงตอนสุดท้าย การเปลี่ยนแปลงที่นำมาซึ่งไม่ได้อ่อนแอไปกว่าการเลื่อนขั้นจากตี้เซียนเป็นเซียนสวรรค์เลย”

อู๋เป่ย : “งั้นก็ได้ ใครบอกให้ผมร้ายกาจล่ะ”

ทั้งสองคนเพิ่งคุยกันไม่กี่คำ ยันต์หยกที่อยู่บนตัวเขาชิ้นหนึ่งสว่างขึ้น สั่นอย่างรุนแรง เขาพูด : “ผมต้องออกไปทำธุระหนึ่งรอบ”

เขาไม่ทันได้พูดอะไรออก รีบไปที่ป่าดึกดำบรรพ์ซึ่งเป็นที่ตั้งของชนเผ่าอั้นเยว่ทันที ที่แท้ ในตอนนั้นเขาเป็นคนเอายันต์หยกชิ้นนี้ให้ราชินีอั้นเยว่ ยันต์หยกสว่างขึ้น บอกว่าทางนั้นเกิดเรื่องแล้ว

ในไม่ช้า เขาก็เข้าไปในพื้นที่ของประเทศอินทรีทองคำ มาถึงบริเวณชายป่า เขามองเห็น เกิดไฟไหม้ในป่า เปลวไฟที่โหมกระหน่ำทะยานขึ้นไปบนท้องฟ้า ทำให้ท้องฟ้ากลายเป็นสีแดง และกำลังจะลุกไหม้บริเวณที่ชนเผ่าอั้นเยว่อยู่

ท่ามกลางบนท้องฟ้า มีผู้ฝึกฝนคนหนึ่ง เขาถูกห่อหุ้มด้วยเปลวไฟ ร่ายรำมือทั้งสองข้าง ลูกไฟขนาดใหญ่ตกลงมาจากท้องฟ้าเป็นลูกๆ ลูกไฟชนเข้ากับพื้นดิน เกิดการระเบิดอย่างรุนแรง กลายเป็นทะเลเพลิงภายในรัศมีสิบไมล์!

อู๋เป่ยโกรธอย่างมาก พูด : “หยุด!”

ระหว่างที่พูด เขาบินไปหาคนผู้นั้น ยังไม่ทันเข้าใกล้ เจ้าหน้าที่และทหารหลายพันคนพุ่งออกมาจากรอบๆ ล้อมเขาเอาไว้ตรงกลาง

“แกเป็นใคร” แม่ทัพเกราะแดงคนหนึ่งถามเสียงดัง

อู๋เป่ย : “แล้วพวกแกล่ะเป็นใคร”

แม่ทัพเกราะแดงคนนี้พูดเสียงดัง : “ฉันเป็นแม่ทัพของแคว้นหลงกั๋ว ฉันได้รับคำสั่งจากจักรพรรดิ ให้มาทำลายชนเผ่าอั้นเยว่แห่งนี้!”

อู๋เป่ยหัวเราะอย่างเย็นชา : “ที่นี่เป็นประเทศอินทรีทองคำ ไม่ใช่พื้นที่ของแคว้นหลงกั๋ว เป็นสิ่งที่พวกแกอยากจะเผาก็เผาเหรอ”

แม่ทัพเกราะแดงจ้องมองเขา : “ประเทศอินทรีทองคำถูกรวมเข้ากับแคว้นหลงกั๋วแล้ว ดังนั้นที่นี่ก็คือพื้นที่ของแคว้นหลงกั๋ว ตกลงแกเป็นใคร”

อู๋เป่ย : “ฉันเป็นเจ้าตำหนักดาบคุนหลุน หลี่ซวินเป่ย!”

ชื่อเสียงของหลี่ซวินเป่ย เลื่องลือไปทั่วทวีปคุนหลุนตั้งนานแล้ว ท้ายที่สุดแล้วเขามีอาจารย์คนหนึ่งที่เป็นเต้าจวิน พลังแข็งแกร่งอย่างมาก คนเหล่านี้ไม่อยากรู้ล้วนแล้วเป็นเรื่องยาก

แม่ทัพเกราะแดงอึ้งไปเลย พูด : “ที่แท้คุณชายหลี่นี่เอง ยินดีที่ได้รู้จัก”