ยอดคุณหมอตาวิเศษ นิยาย บท 1546

เงื่อนไขสำหรับบทปราชญ์ดาบคือบรรลุถึงขั้นขอบเขตเซียนประตูมังกร ดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องง่ายที่เขียนขึ้นมา แต่ว่าเขาใช้เวลาสามวันในการเขียนบทปราชญ์ดาบจนสำเร็จ ระดับความยากของบทปราชญ์ดาบนั้นมากกว่าบทจักรพรรดิดาบมากนักและเงื่อนไขนี้สำหรับผู้ฝึกพลังยุทธ์เป็นเงื่อนไขที่ยากมาก

เมื่อเขียนบทปราชญ์ดาบบทนี้จนแล้วเสร็จแล้ว เขาออกคำสั่งให้พิมพ์ลงในหนังสือ บุคคลแรกที่จะได้รับมันแน่นอนว่าย่อมเป็นจางชวีหลิง

วันนี้ เขากลับบ้านเพื่อไปพบเขอเอ่อร์และติงเอ่อร์แต่เมื่อมาถึงจึงพบว่าติงเอ่อร์ไม่รู้ไปวิ่งเล่นอยู่ที่ใด คนทั้งบ้านต่างตามหากันจ้าละหวั่น

อู๋เป่ยกลับไม่กังวล ถึงแม้เขาจะหนีไปเล่นที่ใดก็คงไม่สามารถออกไปจากหลิงฉวนได้ เมื่อเปิดพลังจิตค้นหา ครู่เดียวเขาก็พบว่าตอนนี้ติงเออร์ซ่อนตัวอยู่ใต้ดินลึกลงไปหลายพันเมตรและกำลังเล่นอยู่กับสัตว์ร้ายทุนจิน

สัตว์ร้ายทุนจินตัวนี้ ถูกเลี้ยงที่บ้านของอู๋เป่ยมาเป็นระยะเวลาหนึ่ง คิดไม่ถึงว่ามันจะชอบติงเออร์ขนาดนี้ถึงกับพาติงเออร์เข้าไปยังถ้ำของมัน

อู๋เป่ยยกเท้าขึ้นและกระทืบลงไป พื้นดินสั่นสะเทือน และสัตว์ร้ายทุนจินก็กลอกตาขึ้นและดันตัวของติงเออร์ขึ้นไป

ไม่นาน ใบหน้าที่เต็มไปด้วยดินของติงเออร์ก็หัวเราะเสียงดังขณะที่ปีนขึ้นมา เจ้าเด็กนี่อายุยังน้อยแต่ก็สามารถวิ่งเล่นกระโดดเล่นได้ และแต่ละก้าวก็เต็มไปด้วยชีวิตชีวา

อู๋เป่ยถาม : “เจ้าเหลืองน้อยเล่า?” เจ้าเหลืองน้อยที่พูดถึงก็คือมังกรเหลืองน้อยตัวนั้น

เหรินซานซาน: “หวงหลงดำลงไปใต้ทะเลสาบเห็นบอกว่าจะลอกคราบ”

อู๋เป่ยอุ้มติงเออร์ขึ้นมา จากนั้นเขาก็จับติงเออร์ลงในอ่างอาบน้ำล้างตัวที่เต็มไปด้วยคราบดิน ติงเออร์กลับสะบัดแขนขากระพือปีกตีกระทบจนน้ำสาดกระจายกระเด็นใส่ตัวและใบหน้าของอู๋เป่ย

“ติงเออร์ อยู่นิ่งๆ” อู๋เป่ยไม่มีหนทาง ในปากได้แต่ส่งเสียงโวยวาย

เมื่ออาบน้ำให้ติงเออร์จนสะอาดแล้ว เหรินซานซานจึงเปลี่ยนชุดใหม่ให้เขาเปลี่ยน แต่ทันทีที่เปลี่ยนเสร็จ เด็กน้อยก็วิ่งไปที่สระน้ำอีกครั้งและกระโจนลงไปในบ่อ

อู๋เป่ยไม่สนใจเด็กน้อยแล้ว เหรินซานซานไม่วางใจรับร้อนพาเหล่าคนรับใช้ไปจับติงเออร์ ไม่นานภายในสวนก็เต็มไปด้วยความสับสนวุ่นวาย

สัตว์ร้ายทุนจินที่กำลังเจาะรูเพื่อกลับเข้าไปในถ้ำของมัน อู๋เป่ยก็จับหางของมันแล้วพูดว่า : “เจ้าสัตว์ร้ายทุนจิน ในมือของฉันมีโลหะอยู่ นายต้องการไหม?”

สัตว์ร้ายทุนจินมองไปยังอู๋เป่ยคล้ายกำลังถามว่า โลหะอะไรกัน

อู๋เป่ยก็หยิบเหล็กอุกกาบาตที่ได้รับจากนักเล่นแร่แปรธาตุกู่ออกมาแล้วถามว่า "นายรู้จักไหม?"

สัตว์ร้ายทุนจินมอง ดวงตาเล็กๆ ของมันเริ่มเปล่งประกายจากนั้นมันอ้าปาก เหล็กอุกกาบาตชิ้นนั้นกลับสลายกลายเป็นไอแล้วถูกดูดเข้าไปในท้องของมัน

อู๋เป่ยใจกระตุก แล้วพูดว่า “สัตว์ร้ายทุนจิน รสชาติไม่เลวใช่ไหมล่ะ?”

สัตว์ร้ายทุนจินผงกหัว จากนั้นมากไปที่เขา มันแสดงออกชัดเจนว่าต้องการเหล็กอุกกาบาตมากกว่านี้

อู๋เป่ย : “ให้นายก็ย่อมได้ เพียงแต่ว่านายต้องให้อึฉันที่นายจะถ่ายออกมาสะสมทั้งหมด"

ที่แท้แล้วสัตว์ร้ายทุนจินเมื่อกลืนได้โลหะทุกชนิดในโลกนี้ จากนั้นอุจจาระที่มันถ่ายออกมาก็จะกลายเป็นทองคำต้นกำเนิด และสัตว์ร้ายทุนจินเองก็ทราบดีถึงคุณค่าของมัน ดังนั้นมันจึงไม่ออกมาถ่ายด้านนอกแต่จะถ่ายในถ้ำเสมอ

เมื่อได้ยินคำพูดของอู๋เป่ย สัตว์ร้ายทุนจินก็รีบเข้าไปในถ้ำของมัน ไม่นานมันก็ดันก้อนมูลอึขนาดใหญ่ออกมา ซึ่งมีเส้นผ่านศูนย์กลางมากกว่าหนึ่งเมตร

เมื่อก้อนมูล อู๋เป่ยก็โยนเหล็กอุกกาบาตชิ้นใหญ่อีกอันให้มัน

สัตว์ร้ายทุนจินกลืนเหล็กอุกกาบาตแล้ว จากนั้นก็ดันก้อนมูลก้อนที่สองออกมาอีก เป็นเช่นนี้จนอู๋เป่ยใช้เหล็กอุกกาบาตไปทั้งหมดเจ็ดชิ้นด้วยกันเพื่อแลกกับก้อนมูลของสัตว์ร้ายทุนจินเจ็ดก้อน

เขานำก้อนมูลทั้งเจ็ดก้อน ใส่ลงไปในสระขนาดใหญ่จากนั้นเริ่มกลั่นทองคำต้นกำเนิด

ทองคำต้นกำเนิดในมูลของสัตว์ร้ายทุนจินมีน้อยกว่าหนึ่งเปอร์เซ็นต์ ทำให้การหลอมออกมาค่อนข้างยุ่งยาก อู๋เป่ยใช้เวลาครึ่งค่อนวันในการหลอมออกมาได้เพียงเศษโลหะเล็กๆ หนึ่งใบ จากนั้นเขาก็ใช้พลังเทพอัคคีเพื่อหลอมละลายเศษโลหะแล้วจึงดึงทองคำต้นกำเนิดออกมา

จนถึงเวลาค่ำ เขาก็หลอมออกมาได้ขนาดเท่ากับหัวแม่มือ ทองคำต้นกำเนิดนี้เหมือนว่าจะไม่มีน้ำหนักเลยแต่คุณค่าของมันนั้นมีมากกว่าทองคำต้นกำเนิดที่นักเล่นแร่แปรธาตุกู่ให้มาเสียอีก เพราะอีกชิ้นนั้นเป็นมาโดยกำเนิดส่วนอีกชิ้นนั้นมิใช่

เขานำทองคำต้นกำเนิดหลอมรวมเข้าไปที่แสงดาบโดยตรงเพิ่มพลังให้แก่แสงดาบ

ตกเย็น ถังจื่อยี่อุ้มเขอเอ่อร์เข้ามา อู๋เป่นก็หั่นลูกท้อป้อนให้ลูกสาวกิน เมื่อได้กินลูกท้อแล้วเด็กน้อยก็หลับไป

อู๋เป่ยนำขนมออกมาล้วนเป็นขนมที่ถังจื่อยี่ไม่เคยพบ เธอกินไปหลายคำ ยิ้มแล้วพูดว่า : “ดูท่าแล้วสี๋เป่าเล่นสนุขจนเพลิน จนถึงตอนนี้ก็ยังไม่กลับมา”

อู๋เป่ย : “ยังไม่กลับมา?”